Sümerceden, Etrüskçeden Türkçeye Kadar Karşılaştırmalı Kişi Adılları-Arif Cengiz Erman

Sümerceden, Etrüskçeden Türkçeye Kadar Karşılaştırmalı Kişi Adılları

Arif Cengiz Erman

 

Sümerce

me (ben, beni, bana), mu (benim), ma (bende), mu (benden)

ze (sen, seni, sana), zu (senin), za (sende), zu (senden)

ane (o, onu, ona - eril/dşil), ani (onun), ana (onda), ane (ondan)

bi (o, onu, ona – nötral), bi (onun), ba (ondan), be (ondan) [bu söz Türk diline “bu” olarak evrilmiştir]

menden (biz, bizi, bize), me (bizim), mea (bizde), me (bizden)

zunene (siz, sizi, size), zunene (sizin), zunenea (sizde), zunene (sizden)

anene (onlar, onları, onlara), anene (onların), anenea (onlarda), anene (onlardan)

 

Sümerce-Türkçe me-men, ze-sen ve ane-an sözlerinin köken birliği belirgindir (an Eski Türkçe o demektir).

Sümerce menden (biz), zunene (siz) ve anene (onlar) adılları me (ben), ze (sen) ve ane (o) adıllarının ene çoğul ekiyle çoğaltılmaları sonucu ortaya çıkmıştır.

Etrüskçe

mi/me (ben), mene/mina (bana), mini (beni), minipi (benimle), miniri (benim için)

ti/thi/zu (sen), zune/zina (sana), zini (seni), zinipi (seninle), ziniri (senin için)

an (o – eril/dşil) / in (o- nötral), ana (ona), ani (onu), anapi (onunla), anari (onun için)

(biz, siz ve onlar sözlerin karşılığı bilinmiyor)

 

Sümerce-Etrüskçe-Türkçe me-me-men, ze-zu-sen ve ane-an-an sözlerinin  köken birliği belirgindir.

 

Latince

ego (ben), mei (benim), mihi (bana), me (beni), me (benden)

tu (sen), tui (senin), tibi (sana), te (seni), te (senden)

sui (kendisinin), sibi (kendisine),se (kendisini), se (kendsinden)

nos (biz), nostru/nostri (bizim) nobis (bize), nos (bizi), nobis (bizden)

vos (siz), vestrum/vestri (sizin), vos (sizi), vobis (sizden)

sui (kendilerinin), sibi (kendilerine), se (kendilerni), se (kendilerinden)

 

Etrüskçe eku (Sümerce gu ve Çuvaşça ku), Türkçe bu demektir.

Etrüskçe eku sözü Latinceye ben anlamına gelen ego olarak evrilmiştir.

Etrüskçe zu/ti/thi ile Latince tu sözlerinin köken birliği belirgindir.

Latince-Türkçe nos ile biz ve vos ile siz sözlerinin köken birliği beirgindir.

Yunanca

ego (ben), mu (benim), moi (bana), me (beni)

thu (sen), thu (senin), thoi (sana), the (seni)

avtos/avte/avto (o), u (onun), oi (ona), e (onu)

emis (biz), emon (bizim), emin (bize), emas (bizi)

esis (siz), umon (sizin), umin (size), umas (sizi)

avtoi/avtes/avta (onlar), thfon (onların), thfin (onlara), thfas (onları)

 

Etrüskçe bu anlamındaki eku sözü Yunancaya ben anlamında ego olarak evrilmiştir.

Etrüskçe zu/ti/thi ile Yunanca thu sözlerinin köken birliği belirgindir.

Yunanca avtos/avte/avto (o), u (onun), oi (ona), e (onu) sözleriyle Türkçe o sözü arasındaki köken birliği belirgindir.

Yunanca-Türkçe emis-biz ve esis-siz sözleri arasındaki köken birliği belirgindir.

 

Arnavutça

unë (ben), im/ime (benim), mua (bana/beni)

ti (sen), yt/jote (senin), ty (sana/seni)

ai/ajo (o), i tij/e saj (onun), atë (ona/onu)

ne (biz), yne/jone (bizim), neve (bize/bizi)

ju (siz), juaj (sizin),  juve (size/sizi)

ata/ato (onlar), i tyre/e tyre (onların), ata/ato (onlara/onları)

 

Arnavutça unë (ben), ti (sen) ve ai/ajo (o) sözlerinin Ön Türkçe ve Türkçe ile köken birliği belirgindir. ne (biz) ve ju (siz) sözleri ile Latince nos (biz) ve vos (siz) sözlerinin köken birliği belirgindir.

 

Farsça 

men (ben), men (benim), menra (bana/beni)

tu (sen), tu (senin), tu (sana/seni)

u (o), u (onun), ura (ona/onu)

ma (biz), ma (bizim), mara (bize/bizi)

şuma (siz), şuma (sizin), şumara (size/sizi)

anha (onlar), anha (onların), anhara (onlara/onları)

 

Farsça tüm kişi adılları Türkçeden geçmedir; Farsça men, tu ve u sözleri Türkçe men, sen ve o sözlerinden  gelir. ma (biz) sözü Ön Türkçe me kökenlidir. anha (onlar) sözü ise Türkçe an (o) sözünün ha çoğul ekiyle çoğullaştırılmasıyla ortaya çıkmıştır; an-ha/an-lar.

 

Hintçe 

main (ben), meri (benim), muçe (bana/beni)

tu (sen), tumhara (senin), tum (sana/seni)

vah (o), usaki (onun), use (ona/onu)

ham (biz), hamare (bizim), hamen (bize/bizi)

aap (siz), aapaka (sizin), tum (size/sizi)

ve (onlar), unake (onların), unhen (onlara/onları)

 

Hintçe tekil kişi adılları Ön Türkçeden geçmedir.

Moğolca

bi (ben), minu (benim), nadur (bana/bende), namayi (beni), namaça (benden)

çi (sen), çinu (senin), çimadur (sana/sende), çimayi (seni), çimaça (senden)

i/ter (o), inu (onun), imadur (ona/onda), imayi (onu), imaça (ondan)

ba/bid (biz), manu (bizim), mandur (bize/bizde), mani (bizi), manaça (bizden)

ta (siz), tanu (sizin), tandur (size/sizde), tani (sizi), tanaça (sizden)

a/tednar (onlar), anu (onların), andur (ona/onda), ani (onları), anaça (onlardan)

 

Mançuca

bi (ben), mini (benim), minde (bana/bende), mimbe (beni), minçi (benden)

si (sen), sini (senin), sinde (sana/sende), simbe (seni), sinçi (senden)

i (o), ini (onun), inde (ona/onda), imbe (onu), inçi (ondan)

be (biz), meni (bizim), mende (bize/bizde), membe (bizi), mençi (bizden)

suwe (siz), suweni (sizin), suwende (size/sizde), suwembe (sizi), suwençi (sizden)

çe (onlar), çeni (onların), çende (onlara/onlarda), çembe (onları), çençi (onlardan)

 

Fince

minä (ben), minun (benim), minut (beni), minua (bana), minulta (benden)

sinä (sen), sinun (senin), sinut (seni), sinua (sana), sinulta (senden)

hän (o), hänen (onun), hänet (onu), hänua (ona), hänulta (ondan)

me (biz), meidän (bizim), meidät (bizi), menua (bize), menulta (bizden)

te (siz), teidän (sizin), teidät (sizi), tenua (size), tenulta (sizden)

he (onlar), heidän (onların), heidät (onları), henua (onlara), henulta (onlardan)

 

Gürcüce

me (ben), çemi (benim), me (bana), çemit (beni), çemad (bende)

şen (sen), şeni (senin), şen (sana), şenit (seni), şenad (sende)

es (o), misi (onun), mas (ona), mit (onu), mad (onda)

çven (biz), çveni (bizim), çven (bize), çvenit (bizi), çvenad (bizde)

tkven (siz), tkveni (sizin), tkven (size), tkvenit (sizi), tkvenad (sizde)

eseni (onlar), mati (onların), mat (onlara), mat (onları), mat (onlarda)