Bundan yıllar önce Almanya'ya ilk geldiğim dönemlerde, beni ilk gelen işçi ailelerinden birinin çocuğu sanan, gūzelliğini hala korumuş 60'lı yaşlarını geçmiş, kendi çabaları ile baya da gūzel Tūrkçe öğrenmiş, dūnya tatlısı Alman bir bayanla sohbet ediyoruz...
"Tūrkler bize çocukluğumuzda ay'ın arka tarafındaki masal ūlkesinde yaşayan; kadınları peri, erkekleri pala bıyıklı ve belinde kılıç olan, gūçlū kuvvetli insanlar olarak anlatıldı. Bu yūzden 1960'lı yılların başında ilk gelen Tūrkleri görmek için fabrikaların önūnde beklerdik biz genç kızlar " dedi...
Gerçekten de Tūrkiye'den Orta Asya'ya geleneksel kıyafetlerini giymiş başının ūstūndeki uzun bir başlıktan bir beyaz tūl sarkmış Tūrk kadını bir periye benzer.
Tūrkler beklediği gibi çıkmayınca hayal kırıklığına uğrayan bu teyze "masal ūlkesinin dili " diyerek bu sefer de Tūrkçeye merak sarmış.
Ve anlatmaya devam etti:
-Evet belki masal ūlkesinden gelmediniz ama diliniz masal gibi, Tūrkçe masal gibi, deyimleriniz ,atasözleriniz, betimlemeleriniz sanki doğa ile bir būtūn, eşi benzeri yok.
(Şu an bile būtūn Almanya'da 3-5 yaşındaki çocuklara uykudan önce, Rus işgali sırasında Doğu Almanya'ya, oradan būtūn Almanya'ya geçmiş, hikayesi Tūrkistan'da geçen kahramanı peri ve sihirbaz kūçūk bir çocuk olan SANDMĂNNCHEN"çizgi filmi gösterilmektedir ebeveyler tarafından)
Devam edelim:
*Gözūmūn nuru.
*Gözden uzak gönūlden uzak.
*Selvi boylum.
*Ağzından yel alsın.
*Sağır sultan duydu.
*Hamsi kavağa çıkınca
*Kızım sana söylūyorum gelinim sen anla.
*Gönlūnūm sultanı.
Bunlar gibi daha onlarca yūzlerce deyim, betimleme başka bir dilde yok...
Bir millet ancak geçmiş ve geleceği arasına köprū kurabilirse var olabilir.
Unutmayın ki gökte dalların ūzerinde rūzgarla dans edip şarkı söyleyen yaprakları besleyip yaşatan ağacın kökūdūr.
Kendi dili ve kūltūrūnden vazgeçmiş bir toplumun sağlıklı varolabilmesi neredeyse imkansızdır.
Toplumun refah ve mutluluğunu sadece ekonomik ve siyasi becerisi değil, kendi kūltūr, dil ve ananelerinden aldığı haz belirler.
Elbette modern insanlığın gittiği yolu takip edeceğiz fakat insan ve toplum olarak yaşamdan, var olmaktan haz almak istiyorsak neredeyse başka eşi benzeri olmayan folklorūmūzū, dilimiz, şivelerimizi, ezgilerimizi ve de milli kūltūrūmūzù GAZI MUSTAFA KEMAL ATATŪRK'ūn 'Tūrk harsı Batı bilimi "dediği gibi yaşayıp yaşatmalıyız..
Başkaları hayranlık duyarken sanıyorum kendimiz bizde var olanın tam farkında değiliz..
Saygılar...
Eddy Korkut
