Gedâî
XV. yüzyılın önde gelen Çağatay şairlerindendir. Nevâyî, Mecâlisü’n-nefâ’is’in üçüncü meclisinde onun Ebu’l-Kâsım Babur zamanında büyük bir şöhrete kavuştuğunu, yaşı doksanı aştığı halde hayatta olduğunu kaydeder. Asıl adının ne olduğunu, doğum yılını ve yerini bilmediğimiz gibi hayatı hakkında da fazla bilgimiz bulunmamaktadır. J. Eckmann, Mecâlisü’n-nefâ’is’in 1494 yılında tamamlandığını dikkate alarak onun 1404-1405 yıllarında doğmuş olabileceğini ileri sürer.
Divanındaki şiirlerinden onun usta bir şair olduğu, aruzu çok iyi kullandığı anlaşılıyor. Dili oldukça sadedir ve yer yer Oğuz Türkçesi hususiyetleri taşımaktadır. Şiirlerinin konusu genellikle ümitsiz aşk, sevgilinin güzelliği ve zulmü olmakla beraber yer yer sûfiyâne duygu ve düşüncelere de rastlanır. Gedâ, Gedâ’î mahlasını alması her halde onun sûfiyâne temayülüyle ilgili olmalıdır.
Divanının bilinen tek nüshası Paris, Bibliotheque Nationale’de kayıtlı bir mecmuada bulunmaktadır. Gedâ’î divanı J. Eckmann tarafından metin, sözlük ve faksimile olarak 1971’de yayımlanmıştır.
