SEVMEK

“Okunacak en büyük kitap insandır” diyor gönül eri Hacı Bektaş Veli.

İnsan, sevgi üzerine yaratılmıştır ve “Ey Habibim! Sen olmasaydın âlemleri yaratmazdım, senden daha sevgili hiçbir şey yaratmadım” diyor yüce Yaratan.

Yaşadığımız evren en sevgililer sevgilisinin sevgisi için yaratılmıştır ve yaratılana ait en güzel duygu da gönüllerimizde yaşattığımız, yeşerttiğimiz ve söylemekten genelde imtina ettiğimiz sevgidir.

Bize düşen görev yüce Mevla’nın yarattığı en güzel varlık olan insanı ve aynı güzellikle duygularla bezenmiş insana ait değerleri sevmektir.

Bu sevgi ise karşılık beklenmeyen bir şekilde gerçekleştirilmelidir.

Ne güzel diyor Hz. Peygamber (sav) “Seven sevdiğine sevdiğini söylesin.”

Gönüllere girmenin aşığı, dostun ve sevmenin sevdalısı olarak var olan güzellikleri paylaşarak sevdiklerimize sunalım. Yoksa ne kıymeti var o gönlün, sevenleri sevildiğini bilmedikten sonra. Bu yüzden sevdiklerimiz, değer verdiklerimiz ve sahip olduklarımıza sevgiyle bakabilmeli ve yürekten “seni seviyorum” diyebilmeliyiz.

Tebrizli Şems’in ifade ettiği gibi “Başkalarından saygı, ilgi ya da sevgi bekliyorsan önce sırasıyla kendine borçlusun bunları. Kendini sevmeyen birinin sevilmesi mümkün değildir. Sen kendini sevdiğin halde dünya sana diken yolladı mı, sevin. Yakında gül yollayacak demektir.”

Eğer sevgi yoksa insanda, yaşama amacı da yoktur ve sevgi en büyük güçtür.

Çünkü sevgi, başkalarını da kuşattıkça çoğalır ve sevgi sevgiyi, korku korkuyu doğurur. Yani sevgiden sevgi, hoşgörü, paylaşmak, samimiyet, doğruluk, erdemlik ve adalet gibi duygular doğup gelişir. Sevgisizlik ise tehlikeli bir silah gibidir. Orada kin, nefret, korku, acı yer tutar ve etrafına karşı insanı olumsuzlaştırır, yalnızlaştırır.

Paylaşıldıkça bölünmeyen aksine çoğalan ve büyüyen en önemli duygu ve değerdir sevgi.

Seven insan sevdikçe ne kadar az sevdiğini anlar ve daha çok sevmek için duygularını zenginleştirmeye çalışır ve sevmeye doğru yönelir.

Sevmek yaşanarak öğrenilir, insan sevdikçe ve sevildikçe güzelleşir.

Sevgi bir kişiye bir varlığa yönelik olduğu gibi başka insan ve varlıklara karşı da olur. İnsan önce kendini, sonra anne, baba, kardeş diğer insan ve varlıklar, sahip olduğu bütün değerleri sevmelidir.

Sevmek, bazen eş, ana, baba, çocuk ve aile, bazen arkadaş, dost, bazen yâr, bazen iş, toprak, vatan, bayrak ve yaradan bazen de etrafa duyduğumuz çeşitli sevgiler olarak yansır.

Hangi şekilde olursa olsun önemli olan onu yürekten, değer bilip sahiplenerek sevmektir.

“Unutma ki insan, sevebildiği kadar insandır.”

“Seviyorum; Çünkü bana insanlığımı hatırlatan en güzel duygudur.”

“İnsan ruhunun güzelliğidir, bir heyecandır ve bütünler.”

“Fedakârlıktır, vermektir ve bütün boyutlarıyla kendini adamaktır.”

“İki vücutta zengin bir ruh, düşünce, görüş ve duygu oluşturmaktır.”

“İnsan, sevince güzelleşir ve sevmek her açıdan bin bir renkte çiçeklenmektir.”

“Sevgide hem ben hem sen hem de biz vardır.”

Şairler, yazarlar, düşünürler bunlar gibi birçok şekilde sevgiyi tanımlamış ve anlatmaya çalışmışlardır. Kulaktan kulağa, dilden dile sevgi üzerine söylenenler gönül telimizi hep titretmiş ve içlerindeki sevgiyi en güzel haliyle resmetmişlerdir.

Bu yüzden sevgi, insan denilen toprakta yetişen en nadide çiçektir ve sevginin hâkim olduğu yer ve gönüllerde asla kin ve nefret tohumları yer bulamaz.

“Hayatımızı devam ettirebilmemizin sebebi, karşılığında hiç bir şey beklenmeyen “rağmen” türü sevgiyi yaşıyor olmamız ve bu sevgiyi bir gün bulacağımıza olan inancımızdır” diyor düşünür.
Gönüllerimizi “rağmen” sevgilerle doldurup hayata, sevdiklerimize ve sahip olduğumuz değerli olan ne varsa onlara sımsıkı sarılalım ve hiç bir karşılık beklemeden sevdiğimizi söylemeyi ihmal etmeyelim.
Zira meşguliyetlerle yoğrulduğumuz hızla akıp giden bu zamanda bir gün etrafımızda “sevgi” söyleyeceğimiz kimse olmayabilir ve yaratılışın sevgi üzere olduğunu unutmayalım.

Sanırım iki yıldır hayatı evlere sığdırıp yalnızlaşarak yaşadığımız salgın süreci bunu bize bir kez daha hatırlattı.

Bu yüzden sevmekten sadece haberdar olmayalım, onu yaşayalım, yaşatalım ve etrafımıza yansıtarak sunalım.

Bizim Yunus’un ifadesiyle “Sevelim sevilelim / Bu dünya kimseye kalmaz.”

Ve şairin dediği gibi “Unutma ki insan sevebildiği kadar insandır.”

İşte insan yanımızla, sevgiyle ve esen kalın…