SARRAF SÖZÜNÜN KÖKENİ
(ZARRAB olarak söylendiği de olur ?)
Sarraf sözünün kökenini dilbilimciler şöyle açıklar:
Arapça sarrāf صرّاف altın ve gümüş para alıp satan, para bozan (= Akadça sarrapu kuyumcu < Akad sarāpu metali ateşle arıtma, rafine etme, (altın veya gümüşün) saflığını sınama ) → sarf. Arapça bu söz, Akatça sarrapu "kuyumcu" sözü ile eş kökenlidir.
Akadça söz dağarının en az yüzde sekseni gibi, bu söz de Sümerceden geçmedir. Sümerce "tüttürmek/dumanlamak" anlamına gelen SAR sözü, Akadçaya küçük bir fonetik değişimle SARĀPU olarak geçmiş (yukarıda verdikleri Akadça anlamı gereğinden çok abartmışlar). Akadçadan da Arapçaya "sağır duymaz uydurur" örneği, "metali ateşte arıtma" anlamına gelen SARRAF olarak kalmış.
sar wr. sar "to smoke" Akk. sarāpu
Sümerce "sar" sözü, Türk dillerinden yalnızca Çuvaşçaya tüttürmek/dumanlamak anlamında "sërëm" olarak evrilmiş.
Sarraf sözünün Türkçesi "kuyumcu"dur. Bu söz Sümerce metal, gümüş, parlak anlamlarına gelen KUG sözünden gelir. Günümüze GÖK (gökyüzü ve mavi) ve AK (bayaz ?) olarak evrilmenin yanında KUY (değerli metal) olarak da evrilmiştir. Sümerce KUGDİM ise, "kuyumcu" demektir. Burada -dim eki, günümüze -ci eki olarak evrilmiştir (eski Türkçe -çin eki; timurçin-demirci gibi).
kug wr. kug "metal, silver; (to be) bright, shiny"
kugdim wr. kug-dim "gold or silver smith"
Ancak Türk "dilbilimciler", Türkçenin en eski biçimini araştırma gereği duymadıkları için, "kuyumcu" sözünün eski Türkçede yazılı örneği bulunmayan "dökmek" anlamına gelen koy ya da kuy fiilinden +Im son ekiyle türetildiğini öne sürerler(!)
Arif Erman
(ZARRAB olarak söylendiği de olur ?)
Sarraf sözünün kökenini dilbilimciler şöyle açıklar:
Arapça sarrāf صرّاف altın ve gümüş para alıp satan, para bozan (= Akadça sarrapu kuyumcu < Akad sarāpu metali ateşle arıtma, rafine etme, (altın veya gümüşün) saflığını sınama ) → sarf. Arapça bu söz, Akatça sarrapu "kuyumcu" sözü ile eş kökenlidir.
Akadça söz dağarının en az yüzde sekseni gibi, bu söz de Sümerceden geçmedir. Sümerce "tüttürmek/dumanlamak" anlamına gelen SAR sözü, Akadçaya küçük bir fonetik değişimle SARĀPU olarak geçmiş (yukarıda verdikleri Akadça anlamı gereğinden çok abartmışlar). Akadçadan da Arapçaya "sağır duymaz uydurur" örneği, "metali ateşte arıtma" anlamına gelen SARRAF olarak kalmış.
sar wr. sar "to smoke" Akk. sarāpu
Sümerce "sar" sözü, Türk dillerinden yalnızca Çuvaşçaya tüttürmek/dumanlamak anlamında "sërëm" olarak evrilmiş.
Sarraf sözünün Türkçesi "kuyumcu"dur. Bu söz Sümerce metal, gümüş, parlak anlamlarına gelen KUG sözünden gelir. Günümüze GÖK (gökyüzü ve mavi) ve AK (bayaz ?) olarak evrilmenin yanında KUY (değerli metal) olarak da evrilmiştir. Sümerce KUGDİM ise, "kuyumcu" demektir. Burada -dim eki, günümüze -ci eki olarak evrilmiştir (eski Türkçe -çin eki; timurçin-demirci gibi).
kug wr. kug "metal, silver; (to be) bright, shiny"
kugdim wr. kug-dim "gold or silver smith"
Ancak Türk "dilbilimciler", Türkçenin en eski biçimini araştırma gereği duymadıkları için, "kuyumcu" sözünün eski Türkçede yazılı örneği bulunmayan "dökmek" anlamına gelen koy ya da kuy fiilinden +Im son ekiyle türetildiğini öne sürerler(!)
Arif Erman
