Ubab

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Pek taşkın, coşkun. 2. Delice akan sel. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UBAB

(Ar.) Er. 1. Pek taşkın, coşkun. 2. Delice akan sel.

Ubeyd

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Ubeyde). > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UBEYD

(Ar.) Er. - (bkz. Ubeyde).

Ubeyde

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandığı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

UBEYDE

(Ar.) Ka. - Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandığı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah.

Ubeydullah

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Allah'ın kulu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UBEYDULLAH

(Ar.)Er. - Allah'ın kulu.

UCAER

(Tür.) Er. - Değerli, yüce kimse.

UCATEKİN

(Tür.) Er. – Yücelikte eşsiz kimse.

UÇANAY

(Tür.) Er. - Ay gibi yüksek anlamında.

UÇANOK

(Tür.) Er. - Hızlı, atak, yiğit.

UÇAR

(Tür.) Er. - Uçan, uçucu.

UÇARER

(Tür.) Er. - Uçar er.

UÇBAY

(Tür.) Er. - Sınır beyi.

UÇBEYİ

(Tür.) Er. - Selçuklu ve Osmanlılar'da sınırlardaki askeri güçlerin kumandanlarına verilen ad.

UÇHAN

(Tür.) Er. - Sınır şehir hanı.

UÇKAN

(Tür.) Er. - Deli dolu, havai, toy.

UÇKUN

(Tür.) 1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UÇMA

(Tür.) Er. 1. Dağın karlarla örtülmüş dik yamacı.

UÇMAN

(Tür.) Er. - Uçan uçucu.

UÇUK

(Tür.) Er. 1. Uçmuş, soluk renk. 2. Çökmüş yer, toprak. 3. İyi. 4. Sivri dağ tepesi.

UÇUR

(Tür.) Er. 1. Vakit, an, fırsat. 2. Mevsim.

Ufki

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ufka ait, ufukla ilgili. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UFKİ

(Ar.) Er. - Ufka ait, ufukla ilgili.

UFUK

(Ar.) 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü. 3. Çevre, dolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UFUKTAN

(a.t.i.) Er. - Sabah aydınlığının ufukla birleştiği nokta.

UĞAN

(Tür.) - Yüce, yüksek, güçlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞANBİKE

(Tür.) Ka. - Uğan bike.

UĞRAŞ

(Tür.) - Güçlük ve kötülükle uğraşma, mücadele. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUR

(Tür.) 1. İyilik, şans, talih, baht. Fırsat, tesadüf. 2. Kimi olaylarda görülen ve insana iyilik getirdiğine inanılan iyilik kaynağı. - İslam'da bu tür düşüncelere itibar edilmez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURAL

(Tür.) Er. - Uğur - al.

UĞURALP

(Tür.) Er. - Hayırlı yiğit.

UĞURATA

(Tür.) Er. - Hayırlı ata.

UĞURAY

(Tür.) - Uğurlu ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURCAN

(Tür.) - İyilikçi ve candan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUREL

(Tür.) Er. - Eli uğurlu olan.

UĞURHAN

(Tür.) Er. - Hayırlı lider.

UĞURLU

(Tür.) - Uğurlu olan, iyilik getirdiğine inanılan, kutsal kutlu. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURLUBAY

(Tür.) Er. - Uğurlu -bay.

UĞURLUBEY

(Tür.) Er. - Uğurlu -bey.

UĞURSAL

(Tür.) Er. - Uğurla ilgili, uğurlu.

UĞURSAN

(Tür.) - Uğuruyla tanınmış olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURSAY

(Tür.) Er. - Uğur say.

UĞURSEL

(Tür.) - Uğur sel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURSOY

(Tür.) - Uğurlu soydan gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURTAN

(Tür.) Er. - Uğur tan.

UĞURTAY

(Tür.) Er. - Uğurlu genç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUŞ

(Tür.) 1. Anlayış, zeka, bekleyiş. 2. Benzeyiş. 3. Soy, kabile, soysop. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUZ

(Tür.) Er. - Kutsal, mübarek. Saf, temiz.

UHRA

(Ar.) - Başka, diğer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Ukab

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Karakuş, kartal, tavşancıl kuşu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UKAB

(Ar.) Er. 1. Karakuş, kartal, tavşancıl kuşu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı.

Ukbe

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ashabın meşhurlarından Ukbe b. Nafı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UKBE

(Ar.) Er. - Ashabın meşhurlarından

Ukde

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Düğüm. Zor, karışık, iş. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UKDE

(Ar.) Er. 1. Düğüm. Zor, karışık, iş. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu.

Ukhuvan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Papatya. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

UKHUVAN

(Ar.) Ka. - Papatya.

Uknum

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UKNUM

(Ar.) Er. 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri.

Ukul

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Akıl, us. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UKUL

(Ar.)Er. - Akıl, us.

UKUŞ

(Tür.) Er. - (bkz. Uğuş).

ULA

(Ar.) 1. Birinci. 2. Şan ve şeref sahibi kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULAÇ

(Tür.) Er. - Bağlayan, bağlayıcı. Sınır.

ULAÇHAN

(Tür.) Er. - Sınır hanı.

ULAĞ

(Tür.) Er. - Ulak.

ULAŞ

(Tür.) - Amacına eriş, isteğine kavuş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULU

(Tür.) Er. 1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin, saygın.

ULUALP

(Tür.) Er. - Çok erdemli, yüce yiğit.

ULUANT

(Tür.) Er. - Kutsal, büyük yemin.

ULUBAŞ

(Tür.) Er. - Yüce, saygın kimse.

ULUBAY

(Tür.) Er. - Yüce, saygın, erdemli kişi.

ULUBEK

(Tür.) Er. - Saygınlığı olan bey.

ULUBERK

(Tür.) Er. - Saygın kişilikli yiğit..

ULUCAN

(Tür.) Er. - Erdemli, saygın, yüce kişi.

ULUÇ

(Tür.) Er. 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç (Kılıç) Ali Paşa'nın adı.

ULUÇAĞ

(Tür.) Er. - Hayırlı, uğurlu dönem.

ULUÇAM

(Tür.) Er. - Ulu - çam.

ULUÇKAN

(Tür.) Er. - Uluç - kan.

ULUDAĞ

(Tür.) Er. - Çok büyük, yüce dağ.

ULUDOĞAN

(Tür.) Er. - Doğuştan yüce, uğurlu kimse.

ULUER

(Tür.) Er. - Saygın, uğurlu, yüce kimse.

ULUERKAN

(Tür.) Er. - Saygın, yüce, soylu kimse.

ULUĞ

(Tür.) Er. - Ulu, büyük, saygın.

ULUHAN

(Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

ULUKAAN

(Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

ULUKAN

(Tür.) Er. - Soylu yüce kandan gelen.

ULUKUT

(Tür.) Er. - Çok uğurlu, kutlu kimse.

ULUM

(Tür.) - Ululuk, haşmet, büyük gösteriş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUMAN

(Tür.) Er. - Ulu, yüksek, saygın kimse.

ULUMERİÇ

(Tür.) Er. - Ulu meriç.

ULUN

(Tür.) 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUNAY

(Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUÖZ

(Tür.) Er. - Özü yüce, saygın kimse.

ULUS

(Tür.) 1. Millet, halk, insan topluluğu. 2. Göçebe. 3. Oba, aşiret, kavim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUSAN

(Tür.) Er. - Adı yüce tanınmış kimse.

ULUSAN

(Tür.) Er. - Yüce şanlı kimse.

ULUSOY

(Tür.) Er. - Ulu, yüce, soylu.

ULUSU

(Tür.) Er. - Yüce, kutlu su.

ULUŞAHİN

(Tür.) Er. - Ulu şahin.

ULUTAN

(Tür.) Er. - Ulu tan.

ULUTAŞ

(Tür.) Er. - Ulu taş.

ULUTAY

(Tür.) Er. - Ulu tay.

ULUTEKİN

(Tür.) Er. - Yüksek şahsiyetli ve sakin kişilikli.

Ulvi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ULVİ

(Ar.) Er. - Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen.

Ulviye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Ulvi). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ULVİYE

(Ar.) Ka. - (bkz. Ulvi).

UMA

(Tür.) Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuk, misafir.

UMAN

(Tür.) Er. - Umudu olan, bekleyen, umutlu.

UMAR

(Tür.) - Çare, çıkar yol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMAY

(Tür.) 1. Orhun yazıtlarında geçen, çocukları ve hayvanları koruduğuna inanılan Tanrıça. 2. Devlet kuşu. - İsim olarak kullanılmaz.

UMMAN

(Ar.) - Ulu, büyük, engin deniz, okyanus. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMRAN

(Ar.) 1. Bayındırlık, ma-murluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMUR

(Tür.) - Görgü, bilgi, deneyim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMURAL

(Tür.) Er. - Görgü, bilgi, deneyim kazan.

UMURALP

(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, yiğit.

UMURBAY

(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, saygın kişi.

UMURBEY

(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, kişi.

UMUT

(Tür.) - Ummaktan doğan, güven duygusu, ümit. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNAN

(Tür.) 1. Sadakat, bağlılık. 2. Hak. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNAT

(Tür.) - Doğru yolu tutan. Akıllı. Ergin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNGAN

(Tür.) Er. 1. Onmuş kişi, mutlu. 2. Yürekli, yiğit kişi.

UNSUR

(Ar.). - Öğe, ilke, eleman. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URAL

(Tür.) Er. - Hazar denizine dökülen, ırmak ve sıradağ.

URALP

(Tür.) Er. - Kentli yiğit.

URALTAN

(Tür.) Er. - Ur - altan.

URALTAY

(Tür.) Er. - Ur - altay.

URAM

(Tür.) Er. - Büyük, geniş yol.

URAN

(Tür.) - Yetenekli, usta, becerikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URANDU

(Tür.) Er. 1. Seçkin, seçilmiş. 2. Hayırlı.

URANGU

(Tür.) Er. - Savaşçı, savaşkan.

URAZ

(Tür.) Er. - Şans, talih.

Uraza

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Hediye, armağan. 2. Konuğa çıkarılan yiyecek. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

URAZA

(Ar.)Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuğa çıkarılan yiyecek.

URGUN

(Tür.) Er. 1. Vurulan, vurulmuş. Vurgun, aşık. 2. Gizli.

URHAN

(Tür.) Er. - Yüksek rütbeli han.

URKAN

(Tür.) Er. 1. Kale hendeği. 2. Şehir, kent. 3. Yüksek ve korunaklı yer.

URLUK

(Tür.) Er. - Aile, soy sop. Tohum.

URUÇ

(Ar.) - Yukarı çıkma, yükselme, ağma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URUK

(Tür.) Er. 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kuşak, soy.

URUZ

(Tür.) Er. - Hedef, amaç, gaye.

URVE

(Tür.) - Kulp, sağlam. Urvetü'l-Vuska, sağlam kulp. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Sahabe adlarındandır

URZA

(Ar.) - Hedef, amaç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USAL

(Tür.) Er. 1. Gamsız, kedersiz, keyfine düşkün. 2. Önemsiz.

USALAN

(Tür.) Er. - Akıl alan, akıllı.

USALP

(Tür.) Er. - Akıllı yiğit.

USARE

(Tür.) Ka. - Özsu.

USBAY

(Tür.) Er. - Akıllı, saygın kişi.

USBERK

(Tür.) Er. - Şimşek gibi parlak akıllı kimse.

USBEY

(Tür.) Er. - Akıllı kişi.

USER

(Tür.) Er. - Akıllı kişi.

USHAN

(Tür.) Er. - Akıllı hükümdar.

USKAN

(Tür.) Er. - Akıllı soydan gelen.

USLU

(Tür.) - Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USLUER

(Tür.) Er. - Akıllı, olgun kişi.

USMAN

(Tür.) Er. - Akıllı, zeki kimse.

USUM

(Tür.) Er. - Akıllı.

USUN

(Tür.) - Hüzün. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USUNBİKE

(Tür.) Ka. - Hüzünlü hanım.

UTARİD

(Ar.) - Merkür. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

Utbe

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Meşhur sahabelerden bazılarının ismi. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UTBE

(Ar.) Er. - Meşhur sahabelerden bazılarının ismi.

UTKAN

(Tür.) Er. 1. Zafer kazanmış, muzaffer. 2. Şerefli, onurlu soydan gelen.

UTKU

(Tür.) - Birçok emek ve tehlikelerden sonra ulaşılan, mutlu sonuç, zafer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UTMAN

(Tür.) Er. - Şerefli, edepli, terbiyeli kimse.

UYAR

(Tür.) Er. 1. Uygun yerinde. 2. Boyun eğen, uysal, nazik kimse.

UYARALP

(Tür.) Er. - Uysal, nazik yiğit.

UYAREL

(Tür.) Er. - Uyar el.

UYGAN

(Tür.) Er. - Uyumlu, uyan.

UYGAR

(Tür.) - Kültürlü, eğilimli, görgülü, medeni. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGU

(Tür.) - Uyum, uygunluk. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGUN

(Tür.) 1. Yakışır, yaraşır, elverişli, yararlı. 2. Oranlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGUNEL

(Tür.) Er. - Uygun el.

UYGUNER

(Tür.) Er. - Uygun uyumlu, olumlu.

UYGUR

(Tür.) 1. Orta Asya'da büyük devlet ve uygarlık kurmuş, yazılı anıtlarla sanat yapıtları bırakmış olan bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGURALP

(Tür.) Er. - Uygar yiğit. Uygur'a mensup kişi.

UYSAL

(Tür.) - Yumuşak başlı, uyumlu, boyun eğen. Terbiyeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYUN

(Ar.) - Gözler. Pınarlar, kaynaklar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZ

(Tür.) 1. İyi, güzel. Uygun, doğru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akıllı, anlayışlı. 4. Yakın, içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZALP

(Tür.) Er. - İyi, temiz, akıllı, anlayışlı yiğit.

UZAY

(Tür.) - Bütün varlıkların içinde bulunduğu sonsuz boşluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZBAY

(Tür.) Er. - İyi, becerikli, temiz, akıllı ve saygın kişi.

UZCAN

(Tür.) Er. - Uysal, uyumlu, iyi insan.

UZEL

(Tür.) - Usta, becerikli kişi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZER

(Tür.) Er. - Becerikli, akıllı kişi.

Uzeyle

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bir harabe ismi. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

UZGÖREN

(Tür.) Er. - Gerçeği önceden görebilen.

UZHAN

(Tür.) Er. - Ülke ve halkına faydalı olan.

UZKAN

(Tür.) Er. - Erdemli soydan gelen.

Uzlet

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bir kenara çekilip toplum yaşayışından ayrı kalma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

UZLET

(Ar.) Er. - Bir kenara çekilip toplum yaşayışından ayrı kalma.

UZMA

(Ar.) - Büyük, en büyük. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZMAN

(Tür.) - Belli bir iş ya da konuda bilgi, görüş ve becerisi olan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZSAN

(Tür.) Er. - Becerisi ve diğer iyi nitelikleriyle tanınan.

UZSOY

(Tür.) Er. - İyi nitelikli soydan gelen.

UZTAN

(Tür.) Er. - Uz - tan.

UZTAŞ

(Tür.) Er. - Uz - taş.

UZTAV

(Tür.) Er. - Uz - tav.

UZTAY

(Tür.) Er. - Uz - tay.

UZTEKİN

(Tür.) Er. - Uz - tekin.