Abzar iyesi - Türk Tarihi Ve Söylence Sözleri

Türk Tarihi Ve Söylence Sözleri

"Abzar iyesi"
Ahırın Koruyucu Tini (Ruhu).

Eşanlam: 
1. DAMIZ İYESİ 
2. KİTRE İYESİ 

Evin ahırında veya kimileyin de avlusunda yaşar. İnsanlara ancak uzaktan uzağa ve farklı hayvanların kılıklarına bürünerek görünür. Genelde ahırda veya kimileyin dışarıya çıkarak avluda yaşar ve orada yaşayan canlılara iye (sahip) çıkarak onları korur. Arasıra bir hayvan kılığında, gözükür. Ahır İyesi ahırda yaşayan hayvanların kimilerini daha çok sever, kimilerinden ise hoşlanmayabilir. Sevdiği hayvanın (genelde atın) yelesini taramaktan, kuyruğunu örmekten çok hoşlanır. İnsanlar görmediği sırada onun önüne ot veya saman atarak besler, sevmediği atı ise aç bırakır, gece boyu koşturur, ter içinde bırakır, aşırı derecede yorar. 

Kimi Türk lehçelerinde şu adlarla da tanınır:

Öğen (Öven, Üven, Övenik, Üvenik) İyesi

Çulan İyesi

Kura İyesi

Tirgen İyesi

Bağlantılı Varlıklar 

1. ABZAR ANA
Avlunun Koruyucu Ruhu (Dişi). Abzar İyesine âit tüm nitelikleri taşır. Yaşlı bir kadın olduğu söylenir. Aksaçlı bir ninedir. Arasıra avluya kuruması için asılmış olan çamaşırları alarak götürür. 

2. ABZAR ATA: Avlunun Koruyucu Ruhu (Erkek). Abzar İyesine benzer bir varlıktır. Aksakallı bir dede görünümündedir. Akşam sığır sürüleri dağılırken eve gelen hayvanların doğru yolu bulmasını sağlar.

Yorumlar (0)