Günlük Nedir, Günlük Nasıl Tutulur, Günlük Özellikleri, Günlük Örnekleri

Günlük Nedir, Günlük Nasıl Tutulur, Günlük Özellikleri, Günlük Örnekleri

Günlük Türünün Özellikleri (Tarihi Gelişimi ve Temsilcileri)

Günlük türünün ne olduğu üzerine kafa yormak, aslında biraz da edebiyatın ne olduğunu düşünmektir. Düzenli olarak tutulmuş, tarih atılmış notlardan mı ibarettir günlükler yoksa bundan fazla bir şey mi?

Bu konuda en genelleyici tanımı usta günlükçü, romancı André Gide yapmıştı:
“Günlüğün anıdan tek farkı, günü gününe tutulmuş olmasıdır.” Edebiyatın toplardamarlarından biri olarak her günlük bir portre, bir öykü, bir anı, bir tarih yazısıdır. Yayımlanmak için yazılsın yazılmasın, her günlüğün bir kurgusu vardır. Paris’teki Bir Yabancının Günlüğü yazarı Malaparte’nin dediği gibi, “Günlüklerin, tüm öyküler gibi, bir başı, bir entrikası ve bir sonu vardır.”

Günlük Türünün Kökeni Üzerine

Öteki edebiyat türlerinin kökeniyle karşılaştırıldığında, günlüklerin çıkış noktası, yanıtı daha belirsiz bir soru olarak karşımıza çıkıyor. Türün geçmişini irdelemek, günlük yazmanın doğası üzerine düşünmek anlamına da geliyor. Batı’da günlüğün, Doğu’ya göre daha gelişmiş bir edebiyat türü olduğuna kuşku yok. Ama örneğin Japon edebiyatında da 10. yüzyılda yazılmış günlükler bulmak mümkün. Dolayısıyla günlük türünün hem Doğu hem Batı kültürlerinde, kendine özgü şartlar altında biçimlendiği söylenebilir. Peki, nedir günlük yazmak? Başlı başına, bir ömür adamayı gerektiren bir yazı uğraşı mı? Öyküden, şiirden kesilince başvurulan bir teselli mi? Yoksa yazın kuramlarını, yaşanan dönemin olaylarını taslak halinde sunan birer belge mi? Sağlıklı saptamalar yapabilmek için günlükleri farklı başlıklar altında değerlendirmek en doğrusu.

Edebiyat Günlükleri

Bir edebiyat günlüğü, yalnızca bir edebiyatçının elinden çıkmış günlük değil, edebiyat olaylarına, kişilerine ve sorunlarına yönelmiş günlüktür. Özellikle Batı’da, 20. yüzyılda yaygınlaşan bu tür günlükler, “özel günlük” olma niteliğini de taşır. Aynı zamanda başka türlerde yapıtlar veren André Gide, Julien Green, Max Frisch, Stefan Zweig gibi yazarlar, geride edebiyat günlüklerinin seçkin örneklerini bıraktılar. Örneğin Gide, Kalpazanlar adlı romanını yazdığı süreçte bir günlük tutmuş ve yapıtının aşamalarını, kuramını apaçık ortaya koymuştu. Öte tarafta, Gide’in bu ‘edebiyat’ günlükleri, en özel günlüklerden de sayılır, onu, yazarın kendi iç dünyasına vurduğu bir neştermiş gibi ürpertiyle okuruz. Edebiyat günlüklerinin iki unutulmaz örneği de, Katherine Mansfield ve Virginia Woolf’un günlükleridir. Mansfield, henüz 16 yaşındayken yazmaya başladığı Bir Hüzün Güncesi’nde, yazarlık tutkularını, hırslarını, kıskançlıklarını, kırgınlıklarını içtenlikle ortaya serer. Bu hüzünlü günlük, Mansfield’ın erken ölümünden sonra yayımlanmıştır. Virginia Woolf da, Bir Yazarın Günlüğü’nde, adından da anlaşılabileceği gibi, yapıtını ve yazarlığını merkeze alır. Bir Yazarın Günlüğü türünden metinler, bugün edebiyat tarihçileri ve meraklı okurlar için hazine değeri taşıyor.

Günlüğün İntihar Yüzü

Edebiyat günlükleri, geçen yüzyılda yaygınlaşırken bir özellik daha kazanmıştı:
Yazarı hayattayken yayımlanmak. Bu durum, günlüklerin ne kadar içten olduğunu sorusunu getirse de Cocteau, Maugham, Maurois, Gide, Green gibi birçok yazar günlüklerini sağlıklarında yayımladılar. Belki biraz da bu yüzden, günlüğünü hayattayken yayımlamayanların yazdıkları daha ‘içten’ bulundu. Hele bir de yazarının müntehir olması, günlüklere ayrı bir çekicilik ve sahihlik katıyordu.

İntihar eden iki yazarın, Cesare Pavese ve Sylvia Plath’ın günlükleri, bunun en iyi iki örneğidir. Cevat Çapan’ın dilimize Yaşama Uğraşı adıyla kazandırdığı Pavese’nin günlüğü, edebiyat tarihinin en sarsıcı metinlerinden biri belki de. Çok iyi bir edebiyat günlüğü sayılabilecek Yaşama Uğraşı, adım adım intihara giden bunalımlı bir yazarın iç dünyasını, hiçbir ‘özel’ günlüğün yapamayacağı kertede ustalıkla yansıtır. Pavese, bir otel odasında canına kıydıktan sonra kitaplaşan ve uzun yılları kapsayan bu günlük, neredeyse yazarının öteki yapıtlarını gölgede bırakmıştır. Sylvia Plath’ın günlükleri de intiharından sonra kocası Ted Hughes’un ‘müdahale’siyle yayımlanmıştı. Başyapıtı Sırça Fanus kadar olmasa bile, Plath’ın günlüğü yıllardır ona yakın bir ilgiyle okundu, okunuyor.

Okuma günlükleri, eleştiri günlükleri, sanatçı günlükleri
Zaman içinde edebiyat günlüklerinin de alt kolları oluştu. Eleştiri günlükleri, okuma günlükleri yazılmaya başlandı. Bunun Türkçede yayımlanan son örneği, Alberto Manguel’in Okuma Günlüğü adlı yapıtıydı. Öte yandan, günlük, modern romanda da bir imkân olarak belirdi, bir anlatım tekniğine dönüştü. Örneğin, çağdaş edebiyatın büyük yapıtları Sartre’ın Bulantı’sı, Rilke’nin Malte Laudris Bridge’nin Notları ya da Martin Walser’in Jocob Von Gunten’ı, günlük biçimiyle yazılmıştır. Fernando Pessoa’nın başyapıtı Huzursuzluğun Kitabı, niçin okurun karşısına hep farklı kimliklerle çıkan şairin günlüğü olarak okunmasın? Yalnızca yazın türleri değil, öteki sanatlar da geride günlük edebiyatı için hatırı sayılır metinler kalmasını sağlamıştır. Kierkegaard’ın günlüğü, felsefe tarihinin en önemli yapıtlarından biri olarak önümüzde duruyor. Marcel’in günlüğü ve Camus’nun Defterler’i de hem günlük edebiyatı hem de felsefe tarihi için önemli metinler. Rousseau’nun İtiraflar’ı ise olsa olsa günlük türüyle akraba sayılabilir. Ressamlar bu konuda felsefecilerden daha üretken: Dali’nin, Delacroix’nın, Klee’nin günlükleri iyi birer sanatçı günlüğü olduğu kadar resim sanatı üzerine ilginç düşüncelerin gelişmesinde etken olmuşlardır.

Sinemacılardansa Cocteau’nun, Zavattini’nin, Tarkovski’nin günlükleri unutulmamalı. Özellikle, Türkçeye Zaman Zaman İçinde adıyla çevrilen Andrei Tarkovski’nin günlüğü, sadece sinema tarihi için değil, edebiyat tarihi için de eşsiz bir eser olarak nitelendirilmeyi hak ediyor. Batı edebiyatının, günlük türünün kökleşmesini iyi şair ve yazarlara borçlu olduğunu söylemek, herhalde yanlış olmaz. Victor Hugo’dan Charles Baudelaire’e, Goethe’den W.B. Yeats’e, Dostoyevski’den Whitman’a kadar birçok soy şairin, yazarın yolu günlüğe uğramış. Kafka’nın günlüğünü okuduğunuzda, bunu ancak Kafka’nın yazabileceğini sezersiniz. Marcel Proust, Stendhal, Gombrowicz, Romain Rolland, Batı’dan ilk akla gelen öbür günlükçüler. Bir de, bizim edebiyatımızda hiç olmayan, bütün ömrünü günlük yazma işine vermiş Thoreau, Léataud, Anais Nin, Amiel (tam 174 defter doldurmuştur!) gibi isimler var ki, onlara yalnızca saygı duyulur!

Türk Edebiyatında Günlük

Evliya Çelebi Seyahatnamesi, Yirmisekiz Çelebi Sefâretnamesi ya da Silahdâr Tarihigibi kimi eserlerde bazı olayların günlük biçiminde anlatılmasını saymazsak, edebiyatımıza Batı’daki anlamıyla günlük Tanzimat’tan sonra girmiştir. Ancak neredeyse romanla yaşıt olan bu türün edebiyatımızda yeterince geliştiğini söylemek zor. Türkçede yayımlanmış ilk günlük, Ali Bey’in Seyahat Jurnali’dir. Ali Bey’in, eserinin adında jurnal (Fransızca ‘journal’) sözcüğünü tercih etmesi, günlüğün bize pek çok başka tür gibi Batı kanalıyla geldiğini gösteriyor. Jurnal sözcüğü, Cemil Meriç gibi birkaç istisna dışında, fazla tutunamamış, yerini ‘günce’ ve ‘günlük’ sözcüklerine bırakmıştır. Ataç’ın savunduğu ‘günce’nin de bugün ‘günlük’ kadar yaygın olmadığı söylenebilir. Zaten günce’yi savunan Ataç’ın, Fournier’den yaptığı Adsız Köşk çevirisinde günce yerine ‘ruzname’ ve ‘hatıra defteri’ sözcüklerini kullandığını da unutmamak gerekiyor.

Ali Bey’in Seyahat Jurnali’nden sonra Batılı anlamıyla aslında ilk edebiyat günlüğü sayılabilecek Şair Nigar Hanım’ın günlüğü geliyor. Bu eserin bir kısmı, şairin ölümünden 40 yıl sonra Hayatımın Hikâyesi adıyla yayımlanmıştı. Ahmet Refik’in Kafkas Yollarında adlı seyahat günlüğünden başka, Sultan Reşad ve Vahdettin dönemlerinde sarayda başmabeyncilik yapan Lütfi Simavi’nin notları da günlük olarak nitelenebilir. Yine günlük sayabileceğimiz İbnülemin Mahmut Kemal İnal’ın defterleri ise yayımlanmadı. Atatürk’ün Anafartalar Savaşı sırasında tuttuğu günlükler, ölümünden sekiz yıl sonra Türk Tarih Kurumu’nca basılmıştır. Cumhuriyetöncesinin önemli yazarlarından Ömer Seyfettin’in Ruznameler’i de kitap olarak yayımlanmamış günlükler arasında yer alıyor.

İki öncü: Salâh Birsel ve Ataç
Ruşen Eşref Ünaydın, Falih Rıfkı gibi Cumhuriyet dönemi yazarlarının günlüklerinden bazı parçalar kimi kitaplarında yer alsa da, edebiyatımızda hâlâ dolaşımda olan günlükler denince iki isim akla geliyor: Ataç ve Salâh Birsel. Ataç, Günce’siyle hem bir edebiyat günlüğü ortaya koymuş hem de devrinin edebî eğilimlerine yön vermişti. Salâh Birsel ise Kuşları Örtünmek, Nezleli Karga, Bay Sessizlik, Aynalar Günlüğü, Yaşlılık Günlüğü gibi kitaplarıyla çağdaş edebiyatımızın öncü günlükçüsü oldu. Onun kuşakdaşları sayılabilecek Nuri Pakdil ve Orhan Burian’ın günlükleri de bu iki edebiyat adamını tanımak için eşsiz metinler. Burian’ın günlüğü geçen yıl YKY tarafından yeniden yayımlanmıştı.

Şair Günlükleri

Cumhuriyet’ten bugüne doğru günlük yazarlarının beklendiğince çoğalmadığı görülüyor. Şairlerin değil de daha çok düzyazıyla uğraşanların Türk edebiyatında günlük tutmuş olduğunu saptamak mümkün. Bir öykücünün, Tomris Uyar’ın Gündökümleri adıyla yayımlanan günlükleri, hem niteliği hem niceliği düşünülünce, Türkçenin sayılı günlüklerinden biri olarak adlandırılmayı hak ediyor. Cemil Meriç’in iki cilt halinde yayımlanan Jurnal’i ise sadece Türkçede değil, dünya edebiyatında benzerine zor rastlanacak bir yapıt. Romancılardan ilk akla gelen, Oğuz Atay’ın Günlük’ü. Atay’ın hastalığı sürecinde kaleme getirdiği bu günlük daha çok kendi yapıtları üzerinden şekilleniyor. Şairlerden ise akla gelen, elbette, Cemal Süreya’nın Günler’i; tıpkı şiirleri gibi, dönüp dönüp okunacak bir kitap. Cahit Zarifoğlu’nun Yaşamak adlı, “Ne çok acı var.” kült cümlesiyle başlayan günlüğü de Türkçenin benzersiz yapıtlarından biri olarak kalacak. İlhan Berk’in günlüğü El Yazılarına Vuruyor Güneş ise şairin unutulmaz düzyazı kitapları arasında yer alıyor. Hilmi Yavuz’un Geçmiş Yaz Defterleri, felsefe-edebiyat arasında, parçalı yazı’lardan oluşan ve edebiyatımızda türünün tek örneği olan bir günlük sayılabilir. Yavuz’un 30 defteri bulan öteki günlüklerinin yayımlanıp yayımlanmayacağını ise zaman gösterecek. Hulki Aktunç da defter dolusu günlük tutan gizli günlükçü şairlerden. Bunları yayımlamayacağını söylese de, bir ara, Kitaplık dergisinde yayımladığı Kediler Günlüğü’nden bir parça ile okurlarını umutlandırmıştı. Bir başka şair Turgut Uyar’ın günlükleri ise ne yazık ki kitap olarak yayımlanmadı. Sezai Karakoç’un gerçekten Kırmızı Horoz - Doğulu Bir Werther adlı bir günlüğü var mı? Güven Turan vakti gelince günlüklerini yayımlayacak mı? Zaman gösterecek….

Adalet Ağaoğlu’nun ‘dert dökme defterleri’ Usta romancımız Adalet Ağaoğlu’nun geçtiğimiz haftalarda iki kitap halinde yayımlanan günlükleri, hem yayın dünyasındaki en ‘taze’ günlükler olması hem de yakın entelektüel tarihimize ışık tutması bakımından önem taşıyor. Damla Damla Günler başlığıyla yayımlanan eser, 1969 yılından, Adalet Ağaoğlu’nu TRT’den istifaya doğru götürecek ‘karar zamanı’ndan başlıyor; 22 Temmuz 1996 tarihinde yazarın uğradığı ‘trafik saldırısı’yla sona eriyor. Günlüğün ilk cildinde yazarın Ölüme Yatmak adlı romanını nasıl zihninde kurguladığını, ‘karnında taşıdığını’ okurken, bir yandan da entelektüel çevrelerde kimlerin cunta yanlısı olduğunu, hangi yazarların özgürlükçü bir tutum sergilediğini öğreniyoruz. Damla Damla Günler, Sevgi Soysal’dan Muhsin Ertuğrul’a, Orhan Kemal’den Behçet Necatigil’e kadar isimlerin yer aldığı bir yakın edebiyat tarihi resmigeçidi. Adalet Ağaoğlu’nun, kendi deyişiyle, bu ‘dert dökme defterleri’, tıpkı romanları gibi edebiyatımızın seçkin bir burcunda hep var olmayı sürdürecek. Oktay Akbal, Anılarda Görmek, Geçmişin Kuşları ve Yeryüzü Korkusu adlı üç günlüğünde öykülerindeki sıcak dünyayı yansıttığı kadar edebiyat dünyasına dair birçok anekdot da aktarıyordu. Muzaffer Buyrukçu’nun uzun günlükleri içinse ‘anekdot günlükçülüğü’ demek daha yerinde olur. Fethi Naci’nin eleştiri günlükleri, Türkçede başka örneği olmayan yapıtlardır. Naci’nin günlüklerini okurken kuram bilgisinin yanında edebiyat lezzeti ve yaşanmışlığın sıcaklığını da buluyor insan. Memet Fuat’ın son yıllarını anlattığı günlüklerinin hayatı boyunca tutulmuş olması, kuşkusuz, edebiyatımız için büyük kazanç olurdu.Günlük, yayımlanmak için mi yazılır? Yazanın kendini temize çıkarma çabası mıdır yoksa bir iç döküş mü? Kişi, günlük yazarken ne kertede içten olabilir? Bu soruların, yazılmış günlükler kadar çok cevabı var. Ne olursa olsun, günlük bir edebiyat türüdür. Sabır işidir. Yaşanmışlığın tadı kadar gündeliğin ayrıntılarıyla da güzelleşir günlükler. Kimisi, içtiği çayı yazar günlüğüne, bu bile güzeldir. Çünkü bir yazardır o çayı içen… Günlüğün olduğu yerde herkes sustuğundan, yazan devleşir. Bazen de bütün çaresizliğiyle okurunun karşısındadır. Salâh Birsel, günlüklerinden birinde, “Ölmeden bu günlük güzelleşmiş olamaz.” yazmıştı. Günlük tutmak, işte bu duygudadır. Günlük, gelecekte bir gün en çok okunan tür olabilir mi? Bir şey söylemek zor. Ancak günlüklerin, edebiyat var oldukça yaşayacağı kuşku götürmez. Çünkü edebiyat, ayrıntı demektir.

“Her gün not tutun; açık, okunaklı. Tarih atmayı da unutmayın. Hayatımın günlüğünü günü gününe tutmuş olsaydım, şimdilerde bir Larousse sözlüğü olurdu elimde. Duyulmuş, derlenmiş bir kelime, yeniden karşılaşılan bir dünyadır. Ah, neler yitiriyoruz! Bütün o yitirdiğimiz incileri düşünün! Hayatınızın günlüğünü yazın!”
Max Jacob, Genç Bir Şaire Öğütler, çev. Salâh Birsel

Bu Günlükleri Okumadan Ölmeyin

1. Yaşama Uğraşı, Cesare Pavese, çev. Cevat Çapan
2. Günlükler, Franz Kafka, çev. Kâmuran Şipal
3. Günlük, Andre Gide, çev. N. Alsan
4. Huzursuzluğun Kitabı, Fernando Pessoa, çev. Saadet Özen
5. Apaçık Yüreğim, Charles Baudelaire, çev. Sait Maden
6. Zaman Zaman İçinde, Andrei Tarkovski, çev. Seda Kervanoğlu
7. Jurnal 1-2, Cemil Meriç
8. Yaşamak, Cahit Zarifoğlu
9. Bir Hüzün Güncesi, Katherine Mansfield, çev. Şadan Karadeniz
10. Günlükler, Soren Kierkegaard, çev. İbrahim Kapaklıkaya

Bu Günlükleri Bulursanız Okuyun

1. Bir Yazarın Günlüğü, Virginia Woolf, çev. Fatih Özgüven
2. Sylvia Plath’ın Günceleri, çev. Şadan Karadeniz
3. Hastane Günlüğü, Hervé Guibert, çev. Tahsin Yücel
4. Tutsaklık Güncesi, Louis Althusser, çev. Esra Özdoğan
5. Günlükler, Stefan Zweig, çev. İlknur Özdemir
6. Defterler, Albert Camus, çev. Ümit Moran Altan
7. Gündökümü, Tomris Uyar
8. Günler, Cemal Süreya
9. Aynalar Günlüğü, Salâh Birsel
10. El Yazılarına Vuruyor Güneş, İlhan Berk

Keşke Günlükleri Türkçeye Çevrilse

1. Hermann Melville
2. Victor Hugo
3. J. W. Goethe
4. Witold Gombrowicz
5. Romain Rolland
6. Novalis
7. Walt Whitman
8. Henry James
9. Stendhal
10. W.B. Yeats

Keşke Günlük Tutsalardı

1. Oscar Wilde
2. Behçet Necatigil
3. Immanuel Kant
4. Şeyh Galib
5. Thomas Bernhard
6. Vüs’at O. Bener
7. Arthur Rimbaud
8. Bilge Karasu
9. J.D. Salinger
10. Ahmet Hâşim

Günlük nasıl yazılır, günlük örnekleri, günlük türleri

Konumuz: Günlük nasıl yazılır, günlük örnekleri, günlük türleri, günlük nedir, günlük nasıl tutulur, günlük yazmanın kuralları

Günlük yazmaya başlamadan önce ne tür bir günlük yazma arzusuna sahip olduğunu belirlemelisin. Buna karar verdikten sonra günlük yazmaya başlayabilirsin.

Günlük nasıl yazılır? Günlük nasıl tutulur, günlük yazmanın kuralları

Adım 1: Günlük türüne karar vermek

Yazmak istediğin günlük türüne karar vermelisin. Yazacağın günlüğün türü büyük ölçüde yazım stilinle alakalıdır. Günlük haline dönüştürmek istediğin defteri satın almadan önce mutlaka yazmak istediğin günlük türünü belirlemelisin.

Akademik günlük, beslenme günlüğü, sağlık günlüğü, okul günlüğü, gizli günlük, evlilik günlüğü ve elektronik günlük olmak üzere çok farklı şekilde günlük tutabilirsin. Tüm bu günlük türlerinden birazdan söz edeceğim. Karar vermek için öncelikle günlük türleriyle ilgili başlığa bakabilirsin.

Adım 2: Yazım stilini düşünmek

Günlük yazmaya başlamadan önce yazım stilini düşünmelisin. El yazının boyutu küçük mü yoksa büyük mü? Eğer küçük bir biçimde yazıyorsan bu durumda aşırı büyük defterler veya günlükler kullanmana gerek yok demektir. Büyük yazı stiline sahipsen tam tersini düşünmelisin.

Bu yazım stilinin içerisine aynı zamanda düz yazı veya şekilli yazı durumunu da katmalısın. Bazı insanlar duygularını kelimelerle anlatmak yerine şekillerle anlatma yoluna gitmektedir. Böyle bir şey yapacaksan elbette daha kalın bir günlük defteri almayı düşünebilirsin.

Adım 3: Günlük defteri kalitesine dikkat etmek

Yazdığın günlüğü yıllar boyunca saklamak istiyorsan mutlaka daha kaliteli defterler almaya çalışmalısın. Böyle bir amacın yoksa kullanmadığın bir defteri veya not defterini günlüğe dönüştürebilirsin. Burada kararı saklama niyetine göre vermen gerekir.

Kaliteli markaların defter ürünleri daha dayanıklı olduğundan uzun süreli saklamak için onları tercih edebilirsin. Elbette defter kalitesi ile defterin fiyatı arasındaki ilişkiyi hesaba katmalısın. Eğer bir ödev veya çalışma için günlük tutman gerekirse bu tür uzun süre dayanıklı defterleri almana gerek yoktur.

Adım 4: Günlüğün boyutuna karar vermek

Günlük boyutuna karar verirken iki farklı seçenek karşına çıkacaktır. Seyahat ederken daima yanında taşımak istediğin türde bir günlüğe sahip olmak istiyorsan çantana veya cebine sığabilecek boyutlarda günlükler almaya çalışmalısın.

Bazı insanlar tıpkı beslenme günlüklerinde olduğu gibi yaptığı her şeyi not etmek isteyebildiği için bunu düşünmek son derece önemlidir. Çok seyahat eden biriysen ve seyahat ettiğin yerleri anlatmak adına sadece fotoğraflarla sınır kalmak istemiyorsan cep boyutunda günlük defterleri almalısın.

Adım 5: Günlüğün saklanacağı yere karar vermek

Yukarıdaki adımları takip edip buraya kadar ulaştıktan sonra günlüğünü nerede saklayacağını düşünmen gerekir. Tek başına yaşıyorsan saklama konusunda pek fazla sıkıntı yaşamazsın. Ancak aynı ev içerisinde farklı aile bireyleri varsa günlüğüne ulaşmalarına engel olmak isteyebilirsin.

Genel olarak standart günlükler kullanmayan insanlar bu konuda problem yaşarlar. Anahtarla açılan tarzda olmayan günlüklere kolayca erişilememesi önemlidir. Günlüğünü yazmaya başlamadan önce bu konuda bir karar vermelisin.

Adım 6: Günlüğü yazmaya başlamak

Kullanacağın günlüğün ne şekilde olacağına ve onu nerede saklayacağına karar verdikten sonra artık yazma aşamasına geçiş yapabilirsin. Günlük yazmanın çok çeşitli faydaları bulunmaktadır. Bu faydaların hepsini yanı içerisinde yer alan diğer başlığa bakarak bulabilirsin.

Birçok insan duygularını dışarı aktarma konusunda zorluk yar. Günlükler yaşanan bu zorluğun ortadan kaldırılabilmesi için ideal alanlardır. Kendine karşı dürüst olmayı başardığın sürece içinizdeki tüm duyguları günlüğe yazabilir ve psikolojik olarak kendini rahatlatmayı başarırsın.

Adım 7: Günlüğü kişiselleştirme

Günlükler sadece yaşadıklarını anlatabileceğin sayfalardan oluşmaz. Dilersen çeşitli ufak dokunuşlar ile yazdığın günlüğü çok daha kişisel bir hale dönüştürebilirsin. Kişiselleştirme tamamen isteğe bağlı bir durumdur. Örneğin, bir sayfada özel bir özneden bahsediyorsan onu çizmeyi düşünebilirsin.

Yeni bir arkadaş edinmişsen çöp adam çizebilirsin veya baş harflerini yazabilirsin. Bir yeri ziyaret ettiysen aklında kaldığı kadarıyla gördüklerini çizebilirsin. Yeni bir evcil hayvanın olduysa onu tasvir eden bir resim çizebilirsin. O gün önemli ne olduysa onu hatırlatacak bir şeyleri yazabilirsin.

Günlük türleri nelerdir?

İlk kısımda belirttiğim gibi birbirinden farklı günlük türleri vardır. Bu günlük türleri günlüğün kullanım amacına göre değişiklik gösterir. Daha çok içeriğin belirli olduğu günlük türlerinde bazen karma gerçekleştirmek mümkün olmaktadır.

Hangi tür günlük tutacağına karar verebilmek için bu türleri tek tek incelemelisin. Her günlük türünün aslında farklı yazım stili vardır. Fakat tüm bunlara koşulsuz bir biçimde uyman gerekli değildir. Aşağıdaki alt başlıkları inceleyerek günlük türleri hakkında net bilgi sahibi olabilirsin:

Tür 1: Akademik günlük

Akademik günlük bir üniversite öğrencisinin öğrenim süresi boyunca ihtiyaç duyduğu tüm bilgileri saklı tuttuğu günlük türüdür. Tez fikirlerinden formüllere, sınav tarihlerine ve araştırmalara kadar her türlü akademik bilgi bu günlük türünün kapsamındadır.

Akademik günlükler yansıtıcı özelliğe sahiptirler. Bunları yazarken duygu ve düşüncelerini dahil edebilirsin. Bu günlüklerin en büyük faydası çalışmaları takip etme ve zamanı iyi yönetme konusunda sana destek olabilmesidir.

Tür 2: Beslenme günlüğü

Beslenme günlüğü öğün öğün yediklerini ve içtiklerini not ettiğin günlük türüdür. Bu günlüğe gün gün yazabileceğin gibi aynı zamanda haftadan haftaya yazmayı da tercih edebilirsin. Bu günlüğün içerisinde daha çok beslenme ile ilgili bilgiler yer alır.

Beslenme günlüğü ne zaman, nasıl ve nerede yemek yediğini takip etmeni sağlar. Özellikle diyet yapan insanlar bu tür günlük tutmayı alışkanlık haline getirirler. Kalori takibi yapabilmek için tüketilen her şeyin not edilmesi önemlidir.

Tür 3: Sağlık günlüğü

Sağlık günlüğü sağlıklı olma amacıyla gerçekleştirdiğin her şeyi yazabileceğin günlük türüdür. Zaman zaman beslenme günlüğü ile kesiştiği alanlar vardır. Burada tema sağlık olduğu için spordan kan değerlerine kadar her şey günlüğe yazılabilme potansiyeline sahiptir.

Sağlık günlüğünün en önemli faydası elbette sağlıklı yaşamayı desteklemesidir. Bu tarz bir günlük uyku düzeninden beslenme düzenine kadar pek çok konuda kendini kontrol etmeni sağlar. Böylece hayatını çok daha sağlıklı ve mutlu bir biçimde yaşamayı sürdürürsün.

Tür 4: Okul günlüğü

Okul günlüğü okulda yaşanan her şeyin anlatılabileceği günlük türüdür. Bu günlük türünün akademik günlük ile karıştırılmaması gerekir. Okul günlüğü okulda yapılan her şeyi içererek çok daha kapsamlı olabilme potansiyeline sahiptir.

Kantinde arkadaşlarınla yaptığın sohbet, sınavda aklına gelenler, öğretmenin sana sorduğu sorular gibi pek çok durum okul günlüğünün konusudur. Okul günlüğü özellikle geçmişte yaptıklarını görebilmek için önemlidir. Geriye baktığında eğitim hayatının anılarını yaşatabilecek bir niteliktir.

Tür 5: Gizli günlük

Gizli günlük adından anlaşılabileceği gibi herkesle paylaşılmayacak sırları içeren günlük türüdür. Bu günlük türünün önemli olmasının sebebi söylenilmeyecek şeyleri dahi söylemeni sağlayabilmesidir. Bu günlükler genellikle duygusal hislerle ve gelecek planlarıyla dolu olur.

Gizli günlüklerin en büyük özellikleri elbette herkes tarafından ulaşılamaz olmalarıdır. Bu günlüğü yazmak kadar saklamak da önemlidir. İçerisinde hayatının en kritik sırları yer alabileceği için bu günlüğün bir başkasının eline geçmemesi gerekir.

Tür 6: İş günlüğü

İş günlüğü iş yaşamında elde ettiğin deneyimleri yazabileceğin günlük türüdür. Kariyerini adım adım takip etmek istiyorsan bu günlüğe ekstra önem vermelisin. Bu günlük aynı zamanda başarı takibini kolaylaştıracağından ondan farklı şekillerde istifade edebilirsin.

İş günlüğü tamamen profesyonel yaşam ile ilgilidir. Bu günlüğe yeni fikirler, övgüler, hedefler ve iş hayatıyla ilgili hemen hemen her şeyi yazabilirsin. Hedeflerini yerine getirirken ekstra bir motivasyon kaynağına ihtiyaç duyarsan iş günlüğüne her zaman ihtiyaç duyabilirsin.

Tür 7: Okuma günlüğü

Okuma günlüğü genel olarak kabul edilen bir günlük çeşidi olmasa bile kitap okumayı seven kişiler için son derece önemlidir. Bu günlüğün içerisini okuduğun kitaplarda daha sonra hatırlamak istediğin noktalara yer verebilirsin. Böylece unutabileceğin kısımları hatırlamak konusunda zorluk çekmezsin.

Okuma günlüğü özellikle çok kalın ve karmaşık olan romanlarda gereklidir. Karakterler arasındaki bağlantıyı yakalamak ve olay örgüsünü kaçırmamak için okuma günlüğü oluşturabilirsin. Böylece okuduğun kitaptan ekstra keyif almayı başarabilirsin.

Günlük nasıl yazılır, günlük nasıl tutulur, günlük örnekleri

Günlük örnekleri 1

CEMAL SÜREYA’DAN

543. Gün
Milliyet Sanat’a uğradım. Fethi Naci Eleştiri Günlüğü’nü yollamış. TV’de, sekiz otuz haberlerinde, birden, Edip Cansever’in ölüm haberi verildi. Bu
haber inanılmaz ölçüde sarstı beni. Rastlanmadık bir biçimde ve yüksek sesle ağlamaya başladım. Oğlum fazla kaygılanmış, gelip avutucu şeyler söyledi.
Turgut’ta bunca sarsılmamıştım. Üst üste gelişte bir şey var belki. Otuz yıllık arkadaşımdı. Yalnız sanat serüvenimizi değil, haya serüvenimiz de iç içe durumlar yaşamıştır.
544. Gün
Sabah altıda evden çıktım. Bomboş sokakları dolaştım durdum. Başımda bir uğultu. Tuhaf da bir heyecan. Rıhtımda yürüdüm. 1 Haziran 1986” (Günler)
***

Günlük örnekleri 2

FERİT EDGÜ’DEN

Degerndorf, aralık, 58
… Duygusuz. Yola çıktığımdan beri duygusuz, her şeyin önünde ve her yerde. Her şey yabancı; her şey ilgimin dışında. Az önce balkona çıkıp ap ak çevreye bakarken yeniden anladım bunu. Kar burada her şeyi örttü. Olduğum yerden hiçbir şey görünmüyor; ne bir ağaç, ne bir ev, hiçbir şey. Her yer ap-ak. Gözyorucu bir aklık (boşluk?).
(…)
Yazmayı denemiyorum bile. Bu boşlukta yazmak? Niçin? Kimin için? Nasıl? Ordan oraya bocalıyordum. Şimdi biraz duruldum. Yazmak diye bir sorunum yok. Giderek belki okumak diye bile. Yanımda getirdiğim kitapların hemen hiçbirine el sürmüyorum. Bir çukur oluşuyor çevremde, bu çukura gün geçtikçe daha bir gömüldüğümü duyuyorum.
… Acı çekme isteği. Kendini yeniden bulma.
(Bir Günlüğün Günlüğü-kitaplaşmamıştır)
***

Günlük örnekleri 3

TURGUT UYAR’DAN

30.01.1956
Az konuşur olmayı, suskun olmayı erdem saymıyorum artık. Kendini kaçırmak, kendini gizlemek gibi geliyor bana.
27.02.1956
İzinliyim. Boşum. İlgisiz dolaşıyorum sokaklarda. Bu boşluk, bu kayıtsızlık
ürküntü veriyor bana. Doğaya uygun, yapmacıksız bir yaşama özlüyorum.
Kurtuluşumuz şiirden falan gelmeyecek, yaşamamızdan gelecek gelecekse.
3.1.1956
Nigâr Hanım’ın şiirlerini okudum. Elbette ilkel şiirler birçoğu. Ama birden
düşünüyorum. “Gücenme, aslı harâbım senin firâkında” dizesi, bir bakıma, bir şiir geleneğinin yenilenmesi döneminde, yeni bir duygu, yeni bir söyleyiş
sayılamaz mı?
Geçmiş ozanları, duygularının, söyleyişlerinin cılızlığı yüzünden küçümsemek doğru mu? Duygular yeni, biçimler, duyarlanma yeni. Bugün bu şiirleri, dolayısıyla bu duyguları, ancak eski şiirler öyle yazıldığı için daha iyi anlıyoruz. Öyleyse, iyi kötü bütün geçmiş ozanlara selam.
(Günlük-kitaplaşmamıştır)
***

Günlük örnekleri 4

ALİ CANİP YÖNTEM’DEN

Cuma, 5 Mart 1920
Bugün öğleye kadar evde uyudum. Sonra sokağa çıktım. Arkadaşlardan diş tabibi Şevki Bey’le Cafer, Ömer’i ziyarete gelmişlerdi. Fakülteye götürdüğümüzü söyledim. Oraya gittiler.
Cumartesi, 6 Mart 1920
Öğle üzeri fakülteye gittim. Doğru Ömer’in odasına girdim. Bitap yatıyordu.
Elini elime aldım. Ter içindeydi. Burnunun delikleri kararmış gibiydi. Nefesi de intizamsızdı. Hizmetçi kadınlara sordum. Gece çok sayıklamış, “Burası hastane değil, tımarhane… Ben Canip’e gideceğim!” demiş. Dalgındı, “Ömer! Ömer!” diye seslendim. Gayet fersiz gözlerle bana baktı: “Tanıdın mı?” dedim. Kendine mahsus çabuk ifadeyle kafasını sallayarak “Canip!” dedi, yine daldı. Kâğıdına baktım: hararet “39,2” şeker litrede 28. Bir müddet bekledim. Sonra tekrar seslendim: “Ömer, konsültasyon günü yarınmış, erkenden gelirim. Artık gideyim mi?” Kafasını
salladı “Git, git!” dedi. Yeis içinde ayrıldım. Fakat hâlâ ümit ile doluydum.
Çünkü Ömer ve ölüm birbirine tamamıyla yabancı iki şeydi. Eve gelirken deniz kenarında hizmetçime rasgeldim. Bana doğru koşuyordu. “Ne var?” dedim. “Sizi Tıbbiye’den istiyorlarmış. Rıdvan Beyler’de bekliyorlar” cevabını verdi. Soluk soluğa komşumuza gittim. Ortada bir fevkalâdelik vardı. Nihayet anlaşıldı: Ömer ölmüş!…
(Ömer’in Ölüm Hastalığına Dair Notlarım-Ömer Seyfettin, 1947)
***
 

Günlük örnekleri 5

ŞAİR NİGAR HANIM’DAN

31.10.1917
İleride, bu satırlar bir kimsenin gözüne değerse, defterin güzelliğine
şaşılmasın! Onu, bugün, Mahmutpaşa’da satın aldım, ama, az kaldı canım pahasına. Aman Yarabbi! İstanbul’umuza böyle ne oldu? Kalabalıktan tramvaylara girmek kabil değil ki! Toptan gülle çıkar gibi zorla bir vagona attım. Bu, tramvaya girmek değil, ezilmek, üst baş parçalamak… Ne oldu halkımıza Yarabbi? Bu her yeri dolduran kifayetsiz, kaba, kötü dilli insan kalabalığı nereden geldi? Evde yalnızlığıma, sokakta bu kalabalığa dayanamıyorum, ağlayacak hale geliyorum. İşte böyle, avunmak için, avare bir kuş gibi çırpınıyorum. Şu defterle de dertleşmesem çıldıracağım.
8.2.1918
Dün Naciye Sultan’a telefon edip “Pek göreceğim geldiyse de vasıta bulunmadığı için mehcur kaldığımı” söylemiştim. Lütfen araba gönderdi. Havanın şiddetine rağmen pek rahat gittim. Beşe kadar birlikte vakit geçirdik, çay içtik. Sultan Efendi pek ziyade iltifat etti,
-Bu harb ne zaman bitecek?
diye benden sordu. Halimiz ne olacak Yarabbi? Acıklı insanlık daha ne zamana kadar böyle inleyecek?
(Hayatımın Hikâyesi)
***
 

Günlük örnekleri 6

CAHİT ZARİFOĞLU’NDAN

ANKARA 1978 28 KASIM
Üstad Necip Fazıl’ı Mola otelinde ziyaret ettik. Büyük Doğu’yu son beş sayı
çıkarıp kapayışından sonra, arkadaşlar Akif, Erdem, Rasim onunla ilk kez
karşılaşıyorlar. Alaeddin ve Mehmet de var. Üstad:
-Büyük Doğu son çıkışında en parlak dönemini yaşadı. Kapanmasında çeşitli
nedenler oldu. Ama en büyük amil siz oldunuz, dedi.
Otelin ilk katında, lobideyiz. Üstad sakin, yumuşak ve yalnız. Saat 18’de beni Akabeden aradığında,
-Arkadaşlara da haber ver, gelsinler, son bir görüşme yapalım, dedi. Erdemle Rasim’i görebileceğimi söyledim. Bu telefondan az önce, bu ikisine Üstad’ın önceki gelişinde yine kendilerini istediğini; ancak kendilerine haber
veremediğimi anlatıyordum. Telefon tam o anda geldi. Büroya çıktık. Yine
Üstad’ın telefonu. Bu kez Akif’le Hasan’ı da haberdar etmemi istedi.
Lobi tenha. Üstad:
-Bana giran geldiniz, diyor. Geçen olayları kısaca özetliyor. Rapor 4’te
yazdıklarını ılımlı bir dille tekrar ediyor bir bakıma.
(…)
Üstad’ın söylediklerini, aradan 24 saat bile geçmediği halde hemen hemen hiç hatırlamıyorum. Tek tek cümleler aklıma geliyor. Mesela,
-Yalnızım, dedi.
Ondan böyle bir şeyi ilk defa duydum. Korkuyor insan.
(…)
(Yaşamak)
***

Günlük örnekleri 7

OKTAY AKBAL’DAN

28 Aralık Çarşamba
Ocak’ın 29’unda tam on yıl olacak. Ziya Osman Saba’yı karlı bir havada Eyüp’te toprağa vermiştik. Yıllar çabuk mu geçiyor belirli bir yaştan sonra? Çocuklukta günler, haftalar bitmezdi bir türlü. Ama yolun yarısına gelmeyegör, her şey kopuk bir film gibi akıveriyor… Ziya Osman’ı son görüşümde ince bir dosya çıkarmıştı çekmeceden. “Nefes Almak” yazıyordu üzerinde. Yeni kitabıydı. “Ölümümden sonra çıkacak,” demişti. “Haydi haydi,” demiştim, “Okurları o kadar bekletmeye hakkın var mı?” Gülümsemişti. Birkaç hafta sonrasını mı düşünerek.
Ben düşünememiştim o günden ötesini. Canlı bir insanın, hele bir dostun, bir sevilenin yok olabileceğini düşleyemiyoruz.
On yıl geçip gitmiş bile. Şiirlerini karıştırıyorum. Bilmeyen, Ziya Osman’ı
yaşamı süresince ölümü özleyerek bekleyen biri sanır. Hep ölüm, hep ölüm
düşünceleri. O ölümü değil, dünyada bulunamayacak bir çeşit “yaşam”ı özlüyordu.
(Anılarda Görmek)
***

Günlük örnekleri 8

HİLMİ YAVUZ’DAN

Sabah, 24 Mayıs
Bu kaldırımüstü açık hava kahvesini seviyorum. Sabahları güneş almıyor ve rüzgâr duyumsanabiliyor. İlkyaz sabahları bu kentte, bir ağaç hışırtısıyla, işte buradayım, bu kahvede çayımı içmeye hazırlanıyorken, birden, bir kokuyla, belirsiz, geliveriyor. Kağşamış gövdemi üşütmemeye çalışarak ve onunla, o yaşlı, atık gövdeyle, genç ilkyaz arasındaki karşıtlığı bilincimde kavrayarak; bilincimin, işte bir ince dilim limon koyup, gövdeyle ilkyazın bileşimi olduğunu düşünerek, içiyorum çayımı.
Eskiden, çok eskiden bir öykü yazmıştım. Malte gibi söyleyeyim: Ah, öyküler yazardım ben, genç kızların mavi kurdelelerinden söz açan, düz pabuçlu ve ince beyaz pardösüleri olan ve yağmurlardan; o öykülerden birinde, akşamları sokağa çıktığımda yüzüme menekşelerin atıldığını yazmıştım; -ve ‘ah, cumartesiler başkadır, sokaklar başkadır’ diye yazmıştım. Şimdi burada, bu zarif kaldırımüstü kahvesinde, İstanbul’da, ondan asla kopamadığım için beni izlemeyen bu kentte,
(şimdi neler çağrıştırıyor, bu kent, ‘polis seni izliyor’lardan, polis
izliyor’a) bu cumartesi sabahı, limonlu çayımı bitirmek üzereyken ve nedense bir çay daha isteyerek, gündelik yaşamımı inceltiyorum sanki.
(…)
(Geçmiş Yaz Defterleri)
***

Günlük örnekleri 9

CEMİL MERİÇ’TEN

26.2.1963
Ağaç her gün meyve vermez. Konuşmayan ağaçlar da vardır. Ne dallarında çiçekler gülümser baharları, ne çiçeklerinde arılar dolaşır. Konuşmayan ağaçlar da var…
Zindanda söylenen şarkıyı kim dinler? Zindanda söylenen şarkı ölüm kokar, zincir kokar, küf kokar. Ölüm açacak kapısını bir sabah o zindanın, ardına kadar. Kuşlar gibi geçiyor günler önünden, cıvıldamıyorlar. Günler tren, günler mavi ufuklarda eriyen birer ümit. Kanatlarından yakalayamıyorsun kuşları. Tren sessiz gidiyor rüya ülkelerine.
(Jurnal - Cilt 1)
***

Günlük örnekleri 10

TOMRİS UYAR’DAN

26 Aralık 1975
Öykü kitabım çıkmış. Cağaloğlu’na inip alacağım birkaç tane.
Hava yağmurlu, pis. Köprünün tam ortasındayken yaygın, büyük bir kızıllık aldı gözümü. Şoför de şaşırdı. Birilerine sorduk, Gürün Han’da yangın çıkmış. Öteki hanlara da sıçramış.
Halk öyle alışık ki böyle olaylara, kılı bile kıpırdamıyor. Sıkışan trafiği
yarıp güvercinlere yem atanlar var, kimse başını çevirip yangına bakmıyor. Oysa gök ürkütücü, kara dumanlarla kaplı.
İlk kitabımı basacak biri çıktığında bayağı sevinmiştim. Çünkü büyük çoğunluğun çarçabuk benimseyeceği bir iş yaptığımı sanmıyorum, bunu anlamam epey vakit aldı; ama artık kimlere seslendiğimi biliyorum. Bana dar, küçük gelen hiçbir şeyi kullanamayacağımı da.
Üç-beş kitap alıp eve döndüm. Kapağı elledim, sevdim. Bütün nesneleri,
varlıkları ancak dokunarak tanıyabiliyorum. Bir kadının saçlarının parlaklığını, inceliğini, bir erkeğin omuzlarını ancak değince anlayabiliyorum. Kitabım da artık benim sayılamayacağına göre, onu da dokunarak kavramaya çalıştım.
(Gündökümü)
***

Günlük örnekleri 11

ATAÇ’TAN

17 Nisan Cuma, 1953
Baktım çocuklar uçurtma uçuruyor. Her yıl, ilkyaz aylarında, uçurtmayı gördüm mü, bir üzünç duyarım içimde, ağlamaklı olurum. Ben uçurtma uçurmadım ki!
Çocukluğumda pek isterdim, o renk renk kâğıtlardan yapılmış uçurtmaların
havalanmasına içimi çekerek bakardım. Annem bırakmazdı beni uçurtma uçurmama.
Günah mıymış neymiş, öyle bir şey uydurmuştu.
(…)
Çocukluğum olmadı benim. Çocukluğu olmayanın gençliği de olmaz. Bir şey
söyleyeyim mi ben size? İhtiyarlığı da olmuyor böylesinin. Hani güzel bir
ihtiyarlık vardır, insan çocukluğunda yaptıklarını, gençliğinde yaptıklarını
hatırlar, anlatır da gözlerinin içi parlar, ben kendimde değil, başkalarında
gördüm onu. Çocukluğu, gençliği olmamış kişinin yaşlılığında da bir tatsızlık
var, yalnız ölümü düşünüyor, ölümden korkuyor, işte o kadar.
(Günce: 1)
***