Yitmek:"Yitirmek"

"YİTMEK": “YİTİRMEK”

“YİTMEK”, “İTMEK”, CİTÜÜ, JİTÜW.. başlıklı tez betiğimden (kitabımdan).

Türkbilimsiz Türklük sevgisi olunca, kof, içi boş, emek çekilmemiş bir geçmiş “olduğu gibi” göz önüne seriliyor. 
Türkçe olan, bütün Eski Türkçe kollarında kullanılan; Bütün çağdaş Türkçe kollarında biçim – anlam yansımaları yaşayan: Türkçe: YİTMEK, YİTİRMEK:

Sürekli, gözardı etmeden "YİTİRMEK" eylemi ile kökteşleri kullanılmalıdır. 
Osmanlı döneminde bizim barça nesnelerimize, dilimize yağı, karşıt olan dönme devşirmelerin dilimize sokuşturduğu BÖLÜCÜ söz "k-a-y-b-e-t-mek" kullanılmamalıdır.

"YİTMEK": “YİTİRMEK”
"YİTİK", 
"YİTKİ / YİTGİ"; 
"YİTİM", 
"ÖLÜM - YİTİM";
"ÖLÜM - DİRİM (hayat - memat)"; 
"YİTİNÇ" = Zarar, ziyan.
“YİTİNÇLİ” = Zararlı, ziyanlı., 
“YİTİNÇSİZ”; = Zararsız, ziyansız.
"KAZANÇ - YİTİNÇ" = Kazanç - zarar; kâr - zarar.
"KAZANÇLI - YİTİNÇLİ" = Kazançlı - zararlı; kârlı - zararlı.