GÜLÜN ADI
Dilbilimcilere göre gül sözü Farsçaymış. Farsça gul گل "çiçek, özellikle gül" sözünden alınmış. Farsça bu söz Orta Farsça (Pehlevice ya ca Partça) aynı anlama gelen vard sözünden evrilmiş. Bu söz Avesta (Zend) dilinde aynı anlama gelen varəδa sözü ile eş kökenliymiş. Bu Avestaca söz, "Hint-Avrupa Anadilinde" aynı anlama gelen ve yazılı örneği bulunmayan *wrod sözünden evrilmiş. En eski kök de Eski Farsça *urda sözüymüş. Farsçada /v-/ > /gu-/ ve /rd/ > /l/ evrimleri standartmış.
Öncelikle Pehlevice ve Avestaca adlarında diller hiç bir zaman var olmamıştır. Bunu uyduranlar, Batılı dilbilimcilerdir ve Türkiyedeki sempatizanları da buna inanır. Partça ise eski bir Türk dilidir ve diğer adı Sakçadır (Sakaca/İskitçe). Yazılı örneği bulunmayan "Hint-Avrupa Anadili" de hiç bir zaman var olmamıştır. Bu da uydurmadır. Ayrıca v-gu ve rd-l ses dönüşümleri hiç de inandırıcı değildir (buna karşın g-v ses dönüşümü olağandır).
Türkçe gül sözü, Farsçada ü sesi bulunmadığı için Türkçeden gul olarak Farsçaya geçmiştir. Bu çiçek adı, Türk dilindeki gül (mek) eyleminden adlaştırılmıştır. Olasılıkla kadınların al yanaklarından esinlenerek ortaya çıkmıştır.
Gelelim yazılı örneği bulunmayan "Hint-Avrupaca" wrod sözüne. Bir ön Türk dili olan Etrüskçe wrodya / wrodo sözü, gül anlamına gelir ve daha sonra rosa sözüne dönüşerek, bu biçimde hiç değişmeden ardılı olan Latinceye evrilmiştir. Bu söz "Eski Yunanca" olarak adlandırılan Pelasgçada rhodon biçimindedir. Özetle, ön Türkçe olan bir sözü uydurma Hint-Avrupa dilininmiş gibi göstermek dilbilimcilik değil, sahtekarlıktır.
rosa "rose" Latin via Etruscan (bc 199) (cw 79) *wrod-ya, *wrod-o (cw 79)
Peki Etrüskçe wrodya/wrodo sözünün kökü nereye dayanıyor? Sümerce urta sözü, "arpa başağı" anlamına gelir. Bu söz Türk diline arpa/urpa olarak evrilmeden önce, Etrüskçeye gül anlamında evrilmiş.
urta (BARLEY) wr. urta "ear of barley"
Sahtekarlıkta sınır tanımayan Batılı dilbilimciler, Sümerce urta sözünü de çalarak eski Farsça gibi göstermeye çalışıyorlar. Üstelik yazım yanlışı yaparak.
(Ön Türkçe kökenli bu söz, Arapçaya ward ورد, Ermeniceye de vard վարդ olarak geçmiştir.)
