Kırgız Türklerinin de dediği gibi
Orkun/Orhun yazısı..
Kırgız Türklerine ait bir deyişte şöyle der: “Köyün itleri kendi aralarında düşman olsalar da, kurdu görünce birleşirler.” Türkiye’nin son yıllarda başına gelenleri çok güzel özetleyen bir sözle karşı karşıyayız. Türkiye Türklüğü, 1800’lü yıllardan bu yana itlerin toplu hücumuna maruz kalan bir yalnız kurt gibi!.. Komşu devletlerden, İtilaflara; -Mehmet Âkif’in deyişiyle- günümüzün “kimi bilmem ne bela” zırtapozlarına kadar sürüyle ite, çakala, sırtlana karşı ünlü yönetmenlerimizden Nuri Bilge Ceylan’ın da dediği gibi “güzel ve yalnız” ülkemiz yalnız kurt gibi tek bir başına cebelleşip duruyor bildiğiniz gibi. Öksüz milletimiz tekbirler eşliğinde her gün mezarlık yollarına düşüyor. Omzunda ay-yıldızlı al bayraklarla!.. Böyle olunca da Türkiye’nin gücünü, enerjisini toplamasında; Türk Dünyasına yönelik atılımları, girişimleri gerçekleştirmesinde gecikmeler yaşanıyor. Çünkü etraf itten çakaldan geçilmiyor.
Kırgız Türklerinin günlük hayatta sıkça kullandığı bir deyim daha:
İtgin iyesi bar bolsa,
Börinin Kudayı bar.
Deyişin, Oğuz Türkçesindeki karşılığı:
İtin sahibi var(ol)sa,
Kurdun da Hüdası var.
İstanbul Türkçesi ile diyecek olursak; “İtin sahibi varsa, kurdun da Tanrı'sı var.” anlamına geliyor.
Orhun anıtlarında da yer alan kh = x sesi gırtlak h’si olup; Türkiye’nin, 29 harften oluşan millî alfabesinde yer almamaktadır. Haliyle günümüzdeki anlamıyla otel demek olan “han” ile hükümdar demek olan “khan (xan)” sözcüklerini ve yine akrabalık terimi “hala” ile zaman terimi olan ve gerçekte bir inceltme işareti olan a’nın üzerindeki şapka ile “hâlâ” biçiminde yazdığımız sözcükte olduğu gibi çok sayıdaki sözcüğün en azından yazılışını ayırt etmek de bir sorun olarak karşımıza çıkmakta; kh birleşik sesi Türkistan’da ve Türkiye’de kimi zaman “k” ile kimi zaman “h” ile yazılabilmektedir. Söz gelimi Osman Kocaoğlu mu yoksa Osman Hocaoğlu mu?.. Khatun sözcüğünün katun (kadın) ve/veya hatun dönüşümlerini de anımsayalım. Güney Türkistan, Pakistan, Hindistan taraflarında Türk soylu kişilerin soyadı olarak yaşattıkları “khan” sözcüğü de ka(ğ)an ve/veya han anlamındadır bu arada. Pakistanlı İmran Khan, Hindistanlı Aamir Khan örneklerinde olduğu gibi.. Bir başka birleşik damga geniz n’si de denen “ng” birleşik sesidir bildiğiniz gibi. Dahası İstanbul Türkçesinde pek hissedilmese de Anadolu’da hâlâ yaşamaktadır. Neşet Ertaş’ın türkülerinde olduğu gibi…
Özetle; Türk Birliği’nin yolu Türkçeden geçiyor canlar. Çünkü Türk demek, Türkçe demektir!. Bu yüzden de Türk Dünyası’nın dil ve alfabe birliği bir an önce sağlanmalıdır. Tam da bu noktada önerimizi yapalım: Türk Keneşi bu konuya, bu soruna el atmalı ve en az 34-36 damgadan oluşacak olan Türk dünyasının ortak alfabesini belirlemelidir. Böylelikle bütün Türk ülkeleri ortak bir yazı diline kavuşturulmalıdır. Sizlerin ne düşündüğünüzü bilemeyiz ama biz, “En büyük hayâlim, Ankara’da basılan bir gazetenin Türkiye’den, Uygurlara kadar tüm Türkler tarafından okunup anlaşılmasıdır.” diyen Gâzi Mustafa Kemal Atatürk’ün yolundan gidilmesi taraftarıyız. Böyle doğduk, -inşallah da- böyle öleceğiz!. -Ölmeden önce- Türk birliğini bir gör(ebil)seydik!..
Aziz Dolu Atabey
