Arapça Farsça İsimler, T Harfiyle Başlayan Arapça Farsça Çocuk Adları

Arapça Farsça İsimler, T Harfiyle Başlayan Arapça Farsça Çocuk Adları

T Harfiyle Başlayan Arapça Farsça İsimler, Arapça Farsça Çocuk Adları,  Arapça Farsça İsimler, T Harfiyle Başlayan Arapça Farsça Çocuk Adları

TÜRKÇE ADLAR

A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z

ARAPÇA ADLAR

A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z

TABDAN

(Fars.) Ka. -Işıklı, parlak.

Tabende

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Parlayan, ışık veren > Kökeni: Farsça

TABENDE

(Fars.) Ka. - Parlayan, ışık veren

Taberi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Büyük İslAm tarihçilerinden biri. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TABERİ

(Ar.) Er. - Büyük İslâm tarihçilerinden biri.

Tabistan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yaz > Kökeni: Farsça

TABİSTAN

(Fars.) Ka. - Yaz.

Tabiye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yerli yerine koyup hazırlama, düzenleme. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TABİYE

(Ar.) Ka. - Yerli yerine koyup hazırlama, düzenleme.

Tabnak

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Parlak > Kökeni: Farsça

TABNAK

(Fars.) Ka. - Parlak.

TACAL

(Tür.) Er. - Üstün ol, baş ol.

Tacaver

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Padişah, hükümdar > Kökeni: Farsça

TACAVER

(Fars.) Er. - Padişah, hükümdar.

Taceddin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dinin tacı. Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TACEDDİN

(Ar.) Er. - Dinin tacı. Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

Tacettin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Taca ait > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

Tacıser

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Baş tacı, en çok sevilen, sayılan. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TACISER

(Ar.) Ka. - Baş tacı, en çok sevilen, sayılan.

Taci

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Taçla ilgili. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TACİ

(Ar.) Er. - Taçla ilgili.

Tacik

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İran ve Türkistan’da yaşayan bir toplum. > Kökeni: Farsça

TACİK

(Fars.) Er. - İran ve Türkistan'da yaşayan İran asıllı, Farsça konuşan halktan olan kimse.

Tacim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Noktalama, noktalatma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TACİM

(Ar.) Er. - Noktalama, noktalatma.

Tacir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ticareti meslek edinmiş olan, > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TACİR

(Ar.) Er. - Ticareti meslek edinmiş olan,

Tacire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tacir). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TACİRE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tacir).

TAÇKIN

(Tür.) Er. - Gurur.

Taçnur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Işıktan nurdan taç. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAÇNUR

(Ar.) Ka. - Işıktan nurdan taç.

Tafdil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Birini diğerinden üstün tutma. > Kökeni: Farsça

TAFDİL

(Fars.) - Birini diğerinden üstün tutma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAFLAN

(Tür.) - Gülgillerden kışın yaprağını dökmeyen bir bitki. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Tafra

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Yukarıya sıçrama, atlama. 2. Yukarıdan atıp tutma, gururlu davranış. 3. İlmiyyede rütbe, derece alma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAFRA

(Ar.) Er. 1. Yukarıya sıçrama, atlama. 2. Yukarıdan atıp tutma, gururlu davranış. 3. İlmiyyede rütbe, derece alma.

Tafte

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. bükülmüş, katlanmış. 2. yanmış, yanık. 3. aydınlık, parlak. 4. üzgün, ciğeri yanmış, aşık.
> Kökeni: Farsça

TAFTE

(Fars.) 1. Bükülmüş, katlanmış. 2. Yanmış, yanık. 3. Aydınlık, parlak. 4. Üzgün, ciğeri yanmış, aşık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Taftin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Akıl erdirme, anlama, tefhim. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAFTİN

(Ar.) Er. - Akıl erdirme, anlama, tefhim.

TAĞALAP

(Tür.) Er. - Dağ alp. Dağ gibi güçlü, gösterişli, heybetli yiğit.

TAĞAR

(Tür.) Er. - Kapı, çanak, çömlek.

TAĞMAN

(Tür.) Er. - Dağ gibi iriyarı, gösterişli.

Taha

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Kur'an-ı Kerim'in 20. suresi. Hz. Ömer'e müslüman olmadan önce okunan ilk sure. Hz. Ömer bu sureden etkilenmiş ve müslüman olmuştur. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAHA

(Ar.) Er. - Kur'an-ı Kerim'in 20. suresi. - Hz. Ömer'e müslüman olmadan önce okunan ilk sure. Hz. Ömer bu sureden etkilenmiş ve müslüman olmuştur.

Tahir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Temiz, pak. 2. Türk musikisinde basit bir makam. 3. Her türlü günah ve ayıptan arı olduğundan Rasulullah (s.a.s)'a bu Ad verilmiştir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAHİR

(Ar.) Er. 1. Temiz, pak. 2. Türk musikisinde basit bir makam. 3. Her türlü günah ve ayıptan arı olduğundan Rasulullah (s.a.s)'a bu isim verilmiştir.

Tahire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tahir). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAHİRE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tahir).

Tahiyye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. "Allah ömür versin" demek. Selam verme, hayır dua etmek. 2. Mülk, malikiyyet. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAHİYYE

(Ar.) Ka. 1. "Allah ömür versin" demek. Selam verme, hayır dua etmek. 2. Mülk, malikiyyet.

Tahrim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Haram kılma, kılınma. 2. Kur'an-ı Kerim'in 66. sûresi. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAHRİM

(Ar.) Er. 1. Haram kılma, kılınma. 2. Kur'an-ı Kerim'in 66. sûresi.

Tahrime

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Namaza başlarken "Allahu ekber" deme. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAHRİME

(Ar.) Ka. - Namaza başlarken "Allahu ekber" deme.

Tahsin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güzel bulma, beğenme. Aferin deme alkışlama. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAHSİN

(Ar.) Er. - Güzel bulma, beğenme. Aferin deme alkışlama.

Tahsir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Hasret bırakma, bırakılma. Hasret etme, edilme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAHSİR

(Ar.) Er. - Hasret bırakma, bırakılma. Hasret etme, edilme.

Tahur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Pek temiz, temizleyici. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAHUR

(Ar.) Er. - Pek temiz, temizleyici.

Tahzir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yeşil renk verme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAHZİR

(Ar.) Er. - Yeşil renk verme.

Tahzire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tahzir). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAHZİRE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tahzir).

Taib

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Tevbe eden. Günahlarından dolayı pişmanlık duyup Allah'tan af dileyen, müslüman.Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAİB

(Ar.) Er. - Tevbe eden. Günahlarından dolayı pişmanlık duyup Allah'tan af dileyen, müslüman.- Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır.

Taibe

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Taib). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAİBE

(Ar.) Ka. - (bkz. Taib).

Taif

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Tavaf eden. Dönen, dolaşan. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAİF

(Ar.) Er. - Tavaf eden. Dönen, dolaşan.

Taife

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bölük, takım, güruh, fırka. Kavim, kabile. Tayfa. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAİFE

(Ar.) Ka. - Bölük, takım, güruh, fırka. Kavim, kabile. Tayfa.

Tail

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Fayda, yarar. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAİL

(Ar.) Er. - Fayda, yarar.

Tair

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Uçan, uçucu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAİR

(Ar.) Er. - Uçan, uçucu.

Taire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tair). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAİRE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tair).

Takat

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güç, kuvvet. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAKAT

(Ar.) Er. - Güç, kuvvet.

Takdir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Beğenme, değer verme. 2. Allah'ın isteği, Allah'ın yazdığı. İnsan için tesbit edilen hayat çizgisi. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAKDİR

(Ar.) Er. 1. Beğenme, değer verme. 2. Allah'ın isteği, Allah'ın yazdığı. İnsan için tesbit edilen hayat çizgisi.

Takdire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Takdir). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAKDİRE

(Ar.) Ka. - (bkz. Takdir).

Taki

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Günahtan haramdan kaçınan, dinine bağlı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAKİ

(Ar.) Er. - Günahtan haramdan kaçınan, dinine bağlı.

Takiyyuddin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dinde muttaki, Allah'tan hakkıyla korkan kişi. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAKİYYUDDİN

(Ar.) Er. - Dinde muttaki, Allah'tan hakkıyla korkan kişi.

Takrin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Beraber bulundurma, yaklaştırma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAKRİN

(Ar.) Er. - Beraber bulundurma, yaklaştırma.

Takrine

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Takrin). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAKRİNE

(Ar.) Ka. - (bkz. Takrin).

Taksine

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tahsin). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAKSİNE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tahsin).

TAKVA

(Ar.). - Allah korkusuyla dinin yasak ettiği şeylerden çekinme. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Talac

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Ses, seda, çığlık. 2 > Kökeni: Farsça

TALAC

(Fars.) Er. 1. Ses, seda, çığlık. 2. Meşale. 3. Kavga.

TALAŞ

(Tür.) Er. 1. Yelin kaldırdığı toz. Fırtına, kasırga. 2. Can sıkıntısı. 3. Köşe. 4. Oğuzların 24 boyundan biri.

TALAT

(Ar.) - Yüz, çehre. Yüz güzelliği. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TALAY

(Tür.) Er. 1. Deniz, büyük nehir, taloy. 2. Çok fazla.

TALAYER

(Tür.) Er. - Deniz eri, denizci.

TALAYHAN

(Tür.) Er. – Denizlerin hakanı, hükümdarı.

TALAYKAN

(Tür.) Er. - Denizci kanı taşıyan.

TALAYKUT

(Tür.) Er. - Kutsal deniz.

TALAYMAN

(Tür.) Er. – Deniz adamı, denizci.

TALAZ

(Tür.) Er. - Kasırga, fırtına.

Talha

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Zamk ağacı. 2. Talha b. Ubeydullah. İslam dinini kabul eden ilk 10 kişiden biri, cennetle müjdelenmiştir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TALHA

(Ar.) Er. 1. Zamk ağacı. 2. Talha b. Ubeydullah. İslam dinini kabul eden ilk 10 kişiden biri, cennetle müjdelenmiştir.

Talia

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Tulu eden, öncü. 2. Talih, şans, kısmet. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TALİA

(Ar.) Ka. 1. Tulu eden, öncü. 2. Talih, şans, kısmet.

Talib

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Talep eden arayan, isteyen; istekli. 2. Alıcı müşteri. 3. Medrese talebesi, talebe. Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TALİB

(Ar.) Er. 1. Talep eden arayan, isteyen; istekli. 2. Alıcı müşteri. 3. Medrese talebesi, talebe. - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır.

Talibe

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Talib). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TALİBE

(Ar.) Ka. - (bkz. Talib).

Talih

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şans, talih, kader. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TALİH

(Ar.) Er. - Şans, talih, kader.

Taliha

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Talih). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TALİHA

(Ar.) Ka. - (bkz. Talih).

Talik

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Güleryüzlü. 2. Düzgün söz söyleyen. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TALİK

(Ar.) Er. 1. Güleryüzlü. 2. Düzgün söz söyleyen.

Taliye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Sonradan gelen, bir şeyin arkası sıra giden. İkinci derecede olan. 2. Kur'an okuyan. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TALİYE

(Ar.) Ka. 1. Sonradan gelen, bir şeyin arkası sıra giden. İkinci derecede olan. 2. Kur'an okuyan.

TALU

(Tür.). 1. Seçkin, seçilmiş, güzel. 2. İki kürek kemiği arası. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TALUT

(İbr.) Er. - Bakara suresinde İsrailoğulları hükümdarlığına Allah tarafından tayin edilen ve az bir askerle Calut'un ordularını yok eden komutan.

TALUY

(Tür.) Er. - Deniz, okyanus, talay.

TAMAY

(Tür.). - Dolunay, ayın ondördü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAMER

(Tür.) Er. - Nitelikli, saygın kişi.

TAMERK

(Tür.) Er. - Güçlü, kuvvetli kimse.

TAMERKİN

(Tür.) Er. - (bkz. Tamerk).

TAMKOÇ

(Tür.) Er. - Koç gibi güçlü.

TAMKUT

(Tür.) Er. - Çok mutlu, talihli kimse.

TAN

(Tür.) 1. Güneş doğmadan önceki alacakaranlık, şafak vakti. 2. Sabah, akşam esen serin esinti. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TANAÇAN

(Tür.) Er. - Sabah alacakaranlık.

TANAK

(Tür.) Er. - Garip, tuhaf, şaşırtıcı.

TANALP

(Tür.) Er. - Aydın, bilge yiğit.

TANALTAN

(Tür.) Er. - Tan - altan.

TANALTAY

(Tür.) Er. - Tan - altay.

TANAY

(Tür.) - Şafak ve ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TANAYDIN

(Tür.) Er. - Aydınlık şafak.

TANBAY

(Tür.) Er. - Tan - bay.

TANBEK

(Tür.) Er. - Aydın bey.

TANBERK

(Tür.) Er. - 1. Şafak çizgisi. 2. Parlayan şimşek..

TANBEY

(Tür.) Er. - Şafak gibi aydınlık kimse.

TANBOLAT

(Tür.) Er. - Tan renginde çelik.

TANCAN

(Tür.) Er. - Önü aydınlık kimse.

TANDAN

(Tür.) - Tan vaktinde doğan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TANDOĞAN

(Tür.) Er. - Ağaran şafak.

TANDOĞDU

(Tür.) Er. - Tan vakti doğan kimseye verilen isim.

TANDORUK

(Tür.) Er. - Dorukların ilk ışıklarla aydınlanması.

TANEGÜL

(Tür.) Ka. - Biricik gül.

TANER

(Tür.) Er. - (bkz. Tan).

TANFER

(t.f.i.) Er. - Tan vaktinin yan aydınlığı.

TANGÜN

(Tür.) Er. - Şafakla başlayan aydınlık gün.

TANIN

(Tür.) Er. - Herkesçe adın duyulsun, ünlen.

TANIR

(Tür.) Er. - Anımsar, bilir. Bilip ayıran, seçen.

TANIRCAN

(Tür.) Er. - Cana yakın. Çabuk tanışıp yaklaşan.

TANIRER

(Tür.) Er. - (bkz. Tanır-can).

TANJU

(Tür.) Er. - Türk hükümdarlarına Çinliler tarafından verilen unvan.

TANKAN

(Tür.) Er. - Şafak gibi aydınlık, temiz soydan gelen.

TANKOÇ

(Tür.) Er. - Tan koç.

TANKUT

(Tür.) Er. - Kutlu, uğurlu sabah.

TANÖREN

(Tür.) Er. - Şafakta çalışan.

TANPINAR

(Tür.) Er. - Tan pınar.

TANSAN

(Tür.) Er. - Tan gibi aydınlık, temiz adı olan. .

TANSEL

(Tür.) Ka. - Tan sel.

TANSELİ

(Tür.) Ka. - Tan seli.

TANSIK

(Tür.) Er. 1. İnsanın aklnının alamayacağı, şaşırtıcı, olağanüstü olayı mucize. 2. Özlem, hasret. 3. Değerli, kıymetli. 4. Tatlı, nefis.

TANSOY

(Tür.) Er. - Şafak gibi aydınlık soyu olan.

TANSU

(Tür.) - Şafağın aydınlattığı su. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TANUĞUR

(Tür.) Er. - Uğurlu, mübarek sabah vakti.

TANVER

(Tür.) Er. - Şafak gibi ışık saç, aydınlat.

TANYEL

(Tür.) - Şafak vakti esen rüzgar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TANYELİ

(Tür.) - Tan vakti esen yel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TANYERİ

(Tür.) - Güneş doğmak üzereyken, ufukta hafifçe aydınlanan yer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TANYILDIZ

(Tür.) - Çoban yıldızı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TANYOL

(Tür.) Er. - Şafak yolu, aydınlık yol.

TANYOLAÇ

(Tür.) Er. - Aydınlığa götüren, yol açan.

TANZER

(Tür.) - San, altın renginde tanyeri. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAPGAÇ

(Tür.) Er. - Ünlü. Aziz.

TAPIK

(Tür.) Er. 1. Saygı, hürmet. 2. İkram, hizmet.

Tara

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yıldız, necim > Kökeni: Farsça

TARA

(Fars.) - Yıldız, necim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TARAB

(Ar.) - Sevinç, şenlik. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Tarabengiz

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Sevindirici, coşturucutarabeng > Kökeni: Farsça

TARABENGİZ

(Fars.) Ka. - Sevindirici, coşturucu.

Taraif

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Az bulunur, ince şeyler. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TARAİF

(Ar.) Ka. - Az bulunur, ince şeyler.

TARAN

(Tür.) Er. 1. Geniş alan. 2. İn. 3. Kuş ya da balık kümeleri.

TARANCI

(Tür.) Er. - Rençper, çiftçi.

Taravet

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güzellik, tazelik, genç. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TARAVET

(Ar.) Ka. - Güzellik, tazelik, genç.

TARDU

(Tür.) - Armağan, hediye. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TARHAN

(Tür.) 1. Oğuzlarda demirci ve zanaatçı ustaları. 2. Esnaf temsilcileri. 3. Büyük toprak sahipleri, büyük tüccarlar. 4. Han ve komutan unvanı.

TARHUN

(Ar.) - Hekimlikte kullanılan ıtırlı bir bitki. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Tarık

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Sabah yıldızı, zühre, venüs, yol. Tarık b. Ziyad (Öl. Şam 720) Berberi asıllı İslam komutanı. Cebeli Tarık'ı geçip İspanya'yı fethetti. İslam egemenliğini sağlayıp Endülüs İslam Devleti'nin kurulmasını sağladı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TÂRIK

(Ar.) Er. - Sabah yıldızı, zühre, venüs, yol. Tarık b. Ziyad (Öl. Şam 720)

TARIM

(Tür.) 1. Göllere, kumluklara dökülen çay kollan. 2. Verim almak için toprak üzerinde yapılan çalışmaların tümü. 3. (Uygurca'da) kadınlara verilen bir unvan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TARIMER

(Tür.) Er. - Tarımla uğ¬raşan kimse.

Tarim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Çardak. Kubbe. 2. G& > Kökeni: Farsça

TARİM

(Fars.) Ka. 1. Çardak. Kubbe. 2. Gökyüzü.

TARKAN

(Tür.) Er. 1. İslam'dan önce Türklerin kullandığı, vekil, vezir, bey gibi unvan. 2. Ayrıcalıklı, saygın kişi.

Tasvir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Betimleme. 2. Resim. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TASVİR

(Ar.) Ka. 1. Betimleme. 2. Resim.

TAŞAN

(Tür.) - Coşkulu, taşkın. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAŞBOĞA

(Tür.) Er. - Taş gibi sert, boğa gibi güçlü kimse.

TAŞCAN

(Tür.) Er. - Taş gibi sağlam kimse.

TAŞDEMİR

(Tür.) Er. - Taş ve demir gibi güçlü, sağlıklı.

TAŞEL

(Tür.) Er. - Sağlam güçlü el.

TAŞER

(Tür.) Er. - Sağlam güçlü kimse.

TAŞGAN

(Tür.) - Pınar, kaynak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAŞKAN

(Tür.) Er. - Sağlam, güçlü soydan gelen.

TAŞKIN

(Tür.) Er. 1. Taşmış halde bulunan. Coşkun. Aşırı. 2. Akarsuların yatağa sığmayacak miktarda su taşıması sırasında meydana gelen su yayılması olayı.

TAŞKINAY

(Tür.) - (bkz. Taşkın). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAŞKINER

(Tür.) Er. - Coşkulu, coşkun kimse.

TAŞTEKİN

(Tür.) Er. - Emin, dayanılır, sağlam kişi.

TATAR

(Tür.) 1. Bir Türk kavmi. 2. Posta sürücüsü. 3. Gül zambak gibi çiçeklerin açılmamış goncaları. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TATU

(Tür.) - Barış, sulh. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAVGAÇ

(Tür.) Er. - Çekicilik, cazibe.

Tavil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Uzun. Çok süren. 2. Aruzda bir ölçek. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAVİL

(Ar.) Er. 1. Uzun. Çok süren. 2. Aruzda bir ölçek.

TAYBARS

(Tür.) Er. - Pars gibi güçlü tay (çocuk).

TAYBE

(Ar.) - Medine-i Münevvere. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAYCAN

(Tür.) Er. - Genç ve güçlü kimse.

TAYF

(Ar.) 1. Görüntü. 2. Bileşik bir ışık demetinin bir pirizmadan geçtikten sonra ayrıldığı basit renklerden oluşmuş görüntü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAYFUN

(Tür.) Er. - Büyük okyanus ve Çin Denizi'nde görülen şiddetli fırtına.

Tayfur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Küçük bir kuş türü. 2. Tayfuriye tarikatını kuran Beyazıd Bestami Ebu Zeyd Tayfur'un adı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAYFUR

(Ar.) Er. 1. Küçük bir kuş türü. 2. Tayfuriye tarikatını kuran Beyazıd Bestami Ebu Zeyd Tayfur'un adı.

Taygar

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Uçan uçucu. Gaza dönüşen. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAYGAR

(Ar.) Er. - Uçan uçucu. Gaza dönüşen.

TAYGUN

(Tür.) Er. - Çocuk, torun.

TAYGUNER

(Tür.) Er. - Erkek torun

Tayı

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bir işi kendi isteğiyle yapan. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAYI

(Ar.) Er. - Bir işi kendi isteğiyle yapan.

TAYKARA

(Tür.) Er. - Esmer, ka-rayağız çocuk.

TAYKOÇ

(Tür.) Er. - Tay - koç.

TAYKURT

(Tür.) Er. - Tay - kurt.

TAYKUT

(Tür.) Er. - Kutlu uğurlu çocuk.

TAYLAK

(Tür.) Er. 1. Yeni doğmuş at yavrusu. Biniye gelmiş iki yaşında at yavrusu. Deve yavrusu. 2. Yaramaz çocuk.

TAYLAN

(Tür.) 1. İnce, kibar, güzel, boylu boslu kimse. 2. Çok yağmur yağdığı halde işlenebilir toprak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TAYMAN

(Tür.) Er. - Genç, taze, toy kimse.

TAYMAZ

(Tür.) Er. - Düşmeyen, kaymayan, dengeli kimse.

TAYUK

(Tür.) Er. - İnce, kibar genç.

Tayyib

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. İyi, hoş, güzel ala. 2. Helal, çok temiz. Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAYYİB

(Ar.) Er. 1. İyi, hoş, güzel ala. 2. Helal, çok temiz. - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır.

Tayyibe

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tayyib). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAYYİBE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tayyib).

Tayyip

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İyi, hoş, çok temiz > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAZE

(Fars.) Ka. - Körpe, genç.

Tazegül

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yeni açan gül > Kökeni: Farsça

TAZEGÜL

(Fars.) Ka. - Yeni açan gül.

Tazim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ululama, büyük sayma. Saygı gösterme, ikram etme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TAZİM

(Ar.) Er. - Ululama, büyük sayma. Saygı gösterme, ikram etme.

Tazime

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tazim). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TAZİME

(Ar.) Ka. - (bkz. Tazim).

Teali

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yükselme, ululanma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEALİ

(Ar.) Er. - Yükselme, ululanma.

Tebar

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Soytebar İsminin İstatistikler > Kökeni: Farsça

TEBAR

(Fars.) Er. - Soy.

TEBER

(Fars.) Er. - Küçük balta. Dervişlerin kullandıkları uzun saplı küçük balta. Meşin kesmek için kullanılan araç.

Teberhun

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Kızıl söğüt, tarhun > Kökeni: Farsça

TEBERHUN

(Fars.) Er. - Kızıl söğüt, tarhun.

Tebessüm

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Gülümseme. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEBESSÜM

(Ar.) Ka. - Gülümseme.

Tebşire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tebşir). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEBŞİRE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tebşir).

Tecella

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tecelli). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TECELLA

(Ar.) Ka. - (bkz. Tecelli).

Tecelli

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Görünme, belirme. 2. Kader, talih. 3. Allah'ın lütfuna erişme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TECELLİ

(Ar.) Er. 1. Görünme, belirme. 2. Kader, talih. 3. Allah'ın lütfuna erişme.

TECEN

(Tür.) - Mağrur, gururlu. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TECER

(Tür.) 1. Becerikli. 2. İç Anadolu'da sıradağ. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TECİK

(Tür.) Er. - Tutumlu, idareli tasarruflu.

TECİMEN

(Tür.) Er. - Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.

TECİMER

(Tür.) Er. - Tüccar.

Tecmil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Süs, tezyin. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TECMİL

(Ar.) Er. - Süs, tezyin.

TEDÜ

(Tür.) - Bilge, zeki, anlayışlı kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Tefhim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Anlatma, bildirme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEFHİM

(Ar.) Er. - Anlatma, bildirme.

Tehemten

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İri yarı, boylu boslu yiğit. > Kökeni: Farsça

TEHEMTEN

(Fars.) Er. - İri yan, boylu boslu yiğit. Eski İran kahramanı Zaloğlu Rüstem'in lakabı.

Tehiyye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Selam. Selam verme. 2. Hayır dua etme. 3. Beka. 4. Mülk, malikiyyet. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEHİYYE

(Ar.) Ka. 1. Selam. Selam verme. 2. Hayır dua etme. 3.. Beka. 4. Mülk, malikiyyet.

TEKALP

(Tür.) Er. - Eşsiz, benzersiz yiğit.

TEKAY

(Tür.) Er. - Eşsiz ay.

TEKCAN

(Tür.) Er. - Çok değerli, eşsiz kimse.

TEKDOĞAN

(Tür.) Er. - Eşsiz, benzersiz doğmuş olan.

TEKECAN

(Tür.) Er. 1. Mert, sözünde duran. Özü sağlam kimse. 2. Çayırlarda biten bir bitki.

TEKGÜL

(Tür.) Ka. - Gül ailesi içinde benzeri olmayan güzellikte. Yalnız gül.

TEKİN

(Tür.) Er. 1. Boş, ıssız. 2. Sakin, rahat, uslu. İçinde kötülük bulunmayan. 3. Tek, eşsiz. 4. Uyanık, tetikte. 5. Şehzade, prens. 6. Uğurlu.

TEKİNALP

(Tür.) Er. - Tek ve eşsiz yiğit.

TEKİNAY

(Tür.) Er. - Biricik ve hayırlı ay.

TEKİNDAĞ

(Tür.) Er. – Uğurlu dağ.

TEKİNEL

(Tür.) Er. - Hayırlı el.

TEKİNER

(Tür.) Er. - Tek, eşsiz ve hayırlı kimse.

TEKİNSOY

(Tür.) Er. - İyi soydan gelen kimse.

Tekmil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Kemale erdirme. Bitirme, bitirilme, tamamlanma, tamamlama. Tam, eksiksizce, bütün, hep. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEKMİL

(Ar.) Er. - Kemale erdirme. Bitirme, bitirilme, tamamlanma, tamamlama. Tam, eksiksizce, bütün, hep.

Tekmile

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tekmil). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEKMİLE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tekmil).

Tekrim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ululama, saygı gösterme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEKRİM

(Ar.) Er. - Ululama, saygı gösterme.

Tekrime

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tekrim). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEKRİME

(Ar.) Ka. - (bkz. Tekrim).

TEKSEN

(Tür.) - Sen teksin, eşsizsin anlamında. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEKSOY

(Tür.) Er. - Eşsiz bir soydan gelen.

Telmiye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Parıldatma, renk renk yapma. 2. Dizeleri başka başka dillerde olan koşuk, manzume yapma. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TELMİYE

(Ar.) Ka. 1. Parıldatma, renk renk yapma. 2. Dizeleri başka başka dillerde olan koşuk, manzume yapma.

Telvin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Renk verme, boyama. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TELVİN

(Ar.) Ka. - Renk verme, boyama.

Temaşa

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Hoşlanarak bakma, seyretme. 2. Gezme, gezi. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEMAŞA

(Ar.) Ka. 1. Hoşlanarak bakma, seyretme. 2. Gezme, gezi.

Temcit

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Ululama, ağırlama. 2. Sabah ezanından sonra okunan, Allah'ın ululuğunu anlatan dua. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEMCİT

(Ar.) Er. 1. Ululama, ağırlama. 2. Sabah ezanından sonra okunan, Allah'ın ululuğunu anlatan dua.

Temdih

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Çok övme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEMDİH

(Ar.) Er. - Çok övme.

Temdiha

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tem-dih). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEMDİHA

(Ar.) Ka. - (bkz. Tem-dih).

TEMEL

(Yun.) Er. 1. Yapılardan toprak içinde kalan ve yapıya dayanak teşkil eden duvar ve taban kısımları, koyuk. Bu kısımların yapılması için açılan çukur. 2. Asıl, esas. 3. Dayanak. 4. Belli, başlı en mühim.

Temenna

ANLAMI-AÇIKLAMASI: El ile selam verme. (bkz. Temenni). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEMENNA

(Ar.) Ka. - El ile selam verme. - (bkz. Temenni).

Temenni

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dileme, istek, dilek. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEMENNİ

(Ar.) Ka. - Dileme, istek, dilek.

Temim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Nazar boncuğu, nazarlık. 2. Beşinci Fatımî halifesi el-Aziz'in kardeşinin adı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEMİM

(Ar.) Er. 1. Nazar boncuğu, nazarlık. 2. Beşinci Fatımî halifesi el-Aziz'in kardeşinin adı.

Temime

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Nazar boncuğu, nazarlık. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEMİME

(Ar.) Ka. - Nazar boncuğu, nazarlık.

TEMİRCAN

(Tür.) Er. - Demir gibi sağlam kimse.

TEMİRHAN

(Tür.) Er. - Demir gibi sağlam güçlü hükümdar. - Timur han.

TEMİRKUT

(Tür.) Er. - Demir gibi güçlü ve uğurlu.

TEMİZALP

(Tür.) Er. 1. İyi ahlaklı kimse. 2. Temiz yapılı ve yiğit.

TEMİZCAN

(Tür.) Er. - İçi temiz olan kimse.

TEMİZEL

(Tür.) Er. - Dürüst kimse.

TEMİZER

(Tür.) Er. - Dürüst kimse.

TEMİZHAN

(Tür.) Er. - İyi vasıflı lider.

TEMİZKAL

(Tür.) Er. - Her zaman doğru ve dürüst kal.

TEMİZKAN

(Tür.) Er. - Temiz soydan gelen.

TEMİZÖZ

(Tür.) Er. - Özü temiz, dürüst olan.

TEMİZSAN

(Tür.) Er. - Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.

TEMİZSOY

(Tür.) Er. - Temiz ve dürüst soydan gelen.

Temre

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Hurma. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEMRE

(Ar.) Ka. - Hurma.

TEMREN

(Tür.) Er. - Ok, kargı gibi delici silahların ucundaki sivri demir.

TEMÜR

(Tür.) Er. - Demir.

TENAY

(Tür.) Ka. - Ay gibi beyaz, parlak tenli.

TENDUBAY

(Tür.) Er. - Yiğit, cesur erkek.

TENDÜ

(Moğ.i). - Yiğit, cesur. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TENGİZ

(Tür.) Er. - Deniz.

TENGİZALP

(Tür.) Er. - Denizci yiğit.

TENNUR

(Tür.) Ka. - Teni nur gibi aydınlık, berrak olan güzel.

Tenşit

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şenlendirme, keyiflendirme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TENŞİT

(Ar.) Er. - Şenlendirme, keyiflendirme.

Tenvir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Aydınlatma, ışıklandırma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TENVİR

(Ar.) Er. - Aydınlatma, ışıklandırma.

Tenzil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İndirme, aşağı düşürme. Azar azar indirme (Kur'an'ın). > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TENZİL

(Ar.) Er. - İndirme, aşağı düşürme. Azar azar indirme (Kur'an'ın).

Tenzile

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tenzil). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TENZİLE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tenzil).

TEOMAN

(Tür.) Er. - Hun imparatoru Mete'nin babası.

TEOMAN

(Tür.) Er. - Oğuz Han'ın babası.

Terakki

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İlerleme, yükselme, gelişme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TERAKKİ

(Ar.) Er. - İlerleme, yükselme, gelişme.

TERCAN

(Tür.) 1. Genç, taze, delikanlı. 2. Kırmızı buğday. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Teren

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Nesteren denen gül > Kökeni: Farsça

TEREN

(Fars.) Ka. - Nesteren denen gül.

TERİM

(Tür.) - Bilim ve sanat kavramlarından birini anlatan sözcük. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TERLAN

(Tür.) Er. - San renkli, büyük pençeli, kartala benzeyen bir kuş.

Teslime

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Allaha teslim olan > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Tesliye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Teselli verme, avutma. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TESLİYE

(Ar.) Ka. - Teselli verme, avutma.

Tesmi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İşittirme, işittirilme, duyurma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TESMİ

(Ar.) Er. - İşittirme, işittirilme, duyurma.

Tesmin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Sekizleme, sekize çıkarma. 2. Paha biçme, biçtirme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TESMİN

(Ar.) Er. 1. Sekizleme, sekize çıkarma. 2. Paha biçme, biçtirme.

Tesnim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Cennet suyu, cennetteki ırmaklardan birinin adı. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TESNİM

(Ar.) Ka. - Cennet suyu, cennetteki ırmaklardan birinin adı.

TESRİR

(Ar.) - Sevindirme, sevindirilme. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Tesriye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Sıkıntıyı, gamı, kederi yok etme. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TESRİYE

(Ar.) Ka. - Sıkıntıyı, gamı, kederi yok etme.

Teşci

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yüreklendirme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEŞCİ

(Ar.) Er. - Yüreklendirme.

TEŞERRU

(Ar.) - Şeriata göre davranma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEŞERRÜF

(Ar.). - Şereflenme, şeref bulma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Teşne

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Susamış. Çok istekli > Kökeni: Farsça

TEŞNE

(Fars.) Er. - Susamış. Çok istekli.

Teşnedil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Can ve gönülden isteme. > Kökeni: Farsça

TEŞNEDİL

(Fars.) Ka. - Can ve gönülden istekli.

Teşrife

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şereflendirme, onurlandırma. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEŞRİFE

(Ar.) Ka. - Şereflendirme, onurlandırma.

TETİKER

(Tür.) Er. - Uyanık, çevik, becerikli kimse.

Tevekkül

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Her şeyi Allah'a bırakarak, yargıya boyun eğme. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEVEKKÜL

(Ar.) Er. - Her şeyi Allah'a bırakarak, yargıya boyun eğme.

Tevfik

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Uydurma, uygun düşürme. 2. Başarıya ulaştırma. 3. Allah'ın yardımına kavuşma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEVFİK

(Ar.) Er. 1. Uydurma, uygun düşürme. 2. Başarıya ulaştırma. 3. Allah'ın yardımına kavuşma.

Tevfika

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tevfik). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEVFİKA

(Ar.) Ka. - (bkz. Tevfik).

Tevhid

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Birkaç şeyi bir araya getirme. 2. Allah'ın birliğine inanma. Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEVHİD

(Ar.) Er. 1. Birkaç şeyi bir araya getirme. 2. Allah'ın birliğine inanma. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

Tevhiddin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dinin birliği, birleştiriciliği. Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEVHİDDİN

(Ar.) Er. - Dinin birliği, birleştiriciliği. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

Tevhide

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tevhid). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEVHİDE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tevhid).

Tevil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Durum, biçim. Süs. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEVİL

(Ar.) Er. - Durum, biçim. Süs.

Tevile

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Tevil). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEVİLE

(Ar.) Ka. - (bkz. Tevil).

Teymin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: "Uğurlu olsun" demek. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEYMİN

(Ar.) Er. - "Uğurlu olsun" demek.

Teymullah

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Allah'a hizmet eden, itaat eden. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TEYMULLAH

(Ar.) Er. - Allah'a hizmet eden, itaat eden.

TEZAL

(Tür.) Er. - Çabuk ol.

TEZALP

(Tür.) Er. - Çabuk, hızlı yiğit.

TEZAY

(Tür.) - (bkz. Tezal). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEZCAN

(Tür.) - Telaşlı, heyecanlı, beklemeye dayanamayan, sabırsız. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Tezehhür

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Çiçeklenme. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TEZEHHÜR

(Ar.) Ka. - Çiçeklenme.

TEZEL

(Tür.) - Çabuk iş gören, becerikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TEZER

(Tür.) Er. - Çabuk hızlı, çevik kimse.

TEZEREN

(Tür.) Er. - Çabuk ulaşan, erişen.

TEZKAN

(Tür.) Er. - Kanı kaynayan, heyecanlı kimse.

TEZVEREN

(Tür.) Er. - Duyarlı, reaksiyoner.

TINAL

(Tür.) Er. - Soluk al, yaşamını sürdür.

TINAZ

(Tür.) Er. - Ot ya da saman yığını.

TIRAZ

(Ar.) 1. İpek ve sırma ile işleme. Elbiselere nakışla yapılan süs. 2. Üslup, tutulan yol. 3. Döviz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TİBET

(Tür.) Er. - Çin'in batısında bağımsız bir bölge.

Tican

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Taçlar. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TİCAN

(Ar.) Ka. - Taçlar.

TİGİN

(Tür.) Er. - (bkz. Tekin).

TİHAME

(Ar.) - Mekke-i Mükerreme. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Tilal

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Tepeler. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TİLAL

(Ar.) Er. - Tepeler.

TİLMAÇ

(Tür.) Er. - Dilmaç, çevirmen.

TİMUÇİN

(Tür.) Er. 1. Moğol imparatorluğunun kurucusu Cengiz'in asıl adı. 2. Katı, sağlam demir.

TİMUR

(Tür.) Er. 1. Demir. 2. Türk- Moğol imparatoru.

TİMURCAN

(Tür.) Er. - Demir gibi sağlam ve güçlü.

TİMURHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Timur).

TİMURKAN

(Tür.) Er. - Demir gibi güçlü soydan gelen.

TİMURÖZ

(Tür.) Er. - Özü demir gibi güçlü ve sağlam olan.

TİMURTAŞ

(Tür.) Er. 1. Demir ve taş gibi güçlü ve sert olan. 2. Mardin Artuklular'ın 2. Emiri.

TİNER

(Tür.) Er. - Sağlam, güçlü, canlı kimse.

TİNKUT

(Tür.) Er. - Özü uğurlu, kutlu, şanslı kimse.

TİTİZ

(Tür.) 1. Çok dikkatli ve özenli davranan. 2. Prensiplerine aşın düşkün. 3. Huysuz, öfkeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOĞAN

(Tür.) Er. - Doğan, şahin.

TOĞAY

(Tür.) - Fundalık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOHUM

(Tür.) - Kendisinden bitki üreyen tane. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOKAL

(Tür.) Er. - Erişkin, olgun.

TOKALAN

(Tür.) Er. - Olgunlaşmış, erginleşmiş.

TOKALP

(Tür.) Er. 1. Doymuş aç olmayan kimse. 2. Kalın ve gür sese sahip. 3. Kibirli.

TOKCAN

(Tür.) Er. - Gönlü tok olan. -

TOKDEMİR

(Tür.) Er. – Sağlam demir.

TOKER

(Tür.) Er. - Tok er.

TOKGÖZ

(Tür.) Er. - Aç gözlü olmayan.

TOKHAN

(Tür.) Er. - Tok han.

TOKKAN

(Tür.) Er. - Cömert soylu.

TOKÖZ

(Tür.) Er. - Cömert ve kerem sahibi.

TOKTAHAN

(Tür.) Er. - Yerleşik yaşayan han.

TOKTAMIŞ

(Tür.) Er. - Bir yere yerleşmiş, oturmuş (kimse). Dinmiş, sakinleşmiş.

TOKTAŞ

(Tür.) Er. - Tok taş.

TOKTİMUR

(Tür.) Er. - Tok timur.

TOKTUĞ

(Tür.) Er. - Tok tuğ.

TOKUR

(Tür.) Er. - Eski Türk erkek adlarından.

TOKUŞ

(Tür.) Er. - Savaş.

TOKUŞHAN

(Tür.) Er. - Savaşçı lider, hakan.

TOKUZ

(Tür.) Er. 1. Dokuz. 2. Kalın ve sık dokunmuş kumaş.

TOKUZER

(Tür.) Er. - Dokuz er. Dayanışmacı, tutkun yiğit.

TOKUZTUĞ

(Tür.) Er. – Dokuz tuğ.

TOKYAY

(Tür.) Er. - Tok yay.

TOKYÜREK

(Tür.) Er. - Yürekli, cesur.

TOKYÜZ

(Tür.) Er. - Tok yüz.

TOLA

(Tür.) 1. Dolu, boş olmayan. 2. Keyif, neşe. 3. Güçlü korkusuz. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOLAY

(Tür.) - Topluluk, cemiyet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOLGA

(Tür.) Er. - Demir harp başlığı. Savaşçıların başlarına giydikleri demir başlık. Miğfer.

TOLGAHAN

(Tür.) Er. - Güçlü ve çevreli lider, han.

TOLGAN

(Tür.) Er. - Dolanma, dolaşma.

TOLGAY

(Tür.) Er. - Çevre, dolay.

TOLGUNAY

(Tür.) Er. - Dolunay.

TOLUN

(Tür.) Er. - Dolun, bedir, ayın ondördü.

TOLUNAY

(Tür.) - Ayın ondördü, mehtap, dolunay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOLUNBAY

(Tür.) Er. - Birikimli, kişiliği gelişmiş.

TOMRİS

(Yun.) Ka. 1. Tarihte, Pers kralı II. Keyhüsrev'le savaşmış olan Massagetlerin ünlü kraliçesi. 2. Demir.

TOMURCUK

(Tür.) Ka. - Bitkinin üzerinde bulunan, çiçek ya da yaprak verecek olan filiz.

TONGAL

(Tür.) Er. 1. Zengin kimse. 2. Yaşlı erkek.

TONGAR

(Tür.) Er. 1. Büyük, güçlü. 2. Yaşlı.

TONGUÇ

(Tür.) Er. 1. En büyük çocuk. 2. Bir tür kuş, baykuş.

TOPAY

(Tür.) - Dolunay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOPÇAM

(Tür.) Er. - Top çam.

TOPÇAY

(Tür.) - Topçay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOPDEMİR

(Tür.) Er. - Top demir.

TOPEL

(Tür.) Er. - Top el.

TOPER

(Tür.) Er. - Top er.

TOPRAK

(Tür.) 1. Yerkabuğunun canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü. 2. Ülke, memleket. 3. İşlenmiş arazi. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TOPUZ

(Tür.) Er. 1. Bir ucu top gibi olan silah. 2. Kısa boylu kimse. 3. Balyoz.

TOR

(Tür.) Er. 1. Toy, deneyimsiz. 2. Ürkek, çekingen, utangaç. 3. Mağrur, gururlu. 4. Fidan. 5. Toksöz. 6. Balık ağı.

TORALP

(Tür.) Er. - Gururlu, yiğit.

TORAMAN

(Tür.) Er. - Güçlü kuvvetli.

TORAN

(Tür.) Er. 1. Güçlü, kuvvetli, iri yan kimse. 2. Yiğit, kahraman.

TORCAN

(Tür.) Er. - Çekingen, utangaç.

TORGAY

(Tür.) Er. - Serçe, tarla kuşu.

TORHAN

(Tür.) Er. - Gururlu hükümdar.

TORKAL

(Tür.) Er. - Hep utangaç ve çekingen ol.

TORKAN

(Tür.) Er. - Gururlu ve tok sözlü soydan gelen.

TORLAK

(Tür.) Er. 1. Güzel, genç, yakışıklı. 2. İyi gelişmiş ağaç fidanı.

TORUM

(Tür.) - Yaratılış. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TORUMTAY

(Tür.) Er. - Yırtıcı bir kuş türü.

TOTUK

(Tür.) Er. - Eski Türkler'de askeri vali.

TOYBOĞA

(Tür.) Er. - Genç boğa.

TOYCAN

(Tür.) Er. - Çok genç ve tecrübesiz.

TOYDEMİR

(Tür.) Er. - Toy - demir.

TOYDENİZ

(Tür.) Er. - Toy - deniz.

TOYGAR

(Tür.) Er. - Tarla kuşu, turgay.

TOYGUN

(Tür.) Er. 1. Genç, delikanlı. 2. Çakırdoğan.

TOYKA

(Tür.) Er. - Büyük, kalın sopa.

TOZAN

(Tür.) Er. 1. İnce toz tanesi. 2. Tozu çok olan yer. 3. Kar fırtınası.

TOZUN

(Tür.) Er. - Soylu, asil.

TÖKEL

(Tür.) Er. - Çok.

TÖRE

(Tür.) 1. Eğitim, görgü, gelenek. 2. Soyluluk, asalet. 3. Eksiksiz, mükemmel. 4. Geline verilen armağan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÖREGÜN

(Tür.) Er. - Geleneksel, geleneğe uygun, gündemde.

TÖREHAN

(Tür.) Er. - Görgülü er.

TÖREL

(Tür.) Er. - Töreye uygun olan, töre ile ilgili.

TÖZ

(Tür.) - Kök, asıl, cevher. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÖZÜM

(Tür.) - Sabırlı, alçak gönüllü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Traje

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Gökkuşağı > Kökeni: Farsça

TRAJE

(Fars.) Ka. - Gökkuşağı.

Tuba

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Kökü yukarıda, dallan aşağıda cennet ağacı. 2. En güzel, en iyi, hoş. 3. Baht, mutluluk, müjde. 4. Efdal olan. Kur'an'da Ra'd suresi 29. ayette zikredilmiştir. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TUBA

(Ar.) Ka. 1. Kökü yukarıda, dallan aşağıda cennet ağacı. 2. En güzel, en iyi, hoş. 3. Baht, mutluluk, müjde. 4. Efdal olan. Kur'an'da Ra'd suresi 29. ayette zikredilmiştir.

Tufan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Hz. Nuh zamanında Allah'ın kötülüğe sapmış insanları cezalandırmak için gönderdiği bütün dünyayı su ile kaplayan yağmur. 2. Şiddetli yağmur ve sel. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TUFAN

(Ar.) Er. 1. Hz. Nuh zamanında Allah'ın kötülüğe sapmış insanları cezalandırmak için gönderdiği bütün dünyayı su ile kaplayan yağmur. 2. Şiddetli yağmur ve sel.

Tufeyl

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Asalak, parazit. Sığıntı. Ad olarak kullanılmaz. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TUFEYL

(Ar.) Er. - Asalak, parazit. - Sığıntı. İsim olarak kullanılmaz.

TUGAY

(Tür.) Er. - İki alaydan oluşan askeri birlik, liva.

TUĞ

(Tür.) Er. - Eskiden paşalara verilen at kılından yapılmış sorguç.

TUĞAL

(Tür.) Er. - Sancaktar. Tuğ taşıyan.

TUĞALP

(Tür.) Er. - Milli lider.

TUĞALTAN

(Tür.) Er. - Tuğ - altan.

TUĞALTAY

(Tür.) Er. - Altay'a özgü, Altay simgesi.

Tuğba

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Cennette var olduğuna inanılan ağaç > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TUĞBAY

(Tür.) Er. - Eskiden tugay komutanlığı yapan albay.

TUĞCU

(Tür.) Er. - At kılından yapılmış tuğlaları taşıyan kimse.

Tuğçe

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Cennetteki Tuğba ağacı’nın dallarına verilen ad. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Tuğde

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şımarık, bilmiş > Kökeni: Farsça

TUĞKAN

(Tür.) Er. - Tuğ kan.

TUĞKUN

(Tür.) Er. - İzinsiz yanına varılmayan varlıklı, saygın.

TUĞLU

(Tür.) Er. 1. Bayraklı, sancaklı. 2. Şımarık.

TUĞRA

(Tür.) Er. - Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları özel biçimi olan simge. Mühür.

Tuğrab

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Topraktan gelen > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TUĞRUL

(Tür.) Er. 1. Ak doğan, çakırdoğan, yırtıcı kuşlardan bir kuş (Bin kez öldürür, bir tanesini yer). 2. Selçuklu Devleti'nin kurucusu, Tuğrul Bey.

TUĞSAN

(Tür.) Er. - Tuğ san.

TUĞSAV

(Tür.) Er. - Tuğ sav.

TUĞSAVAN

(Tür.) Er. - Tuğ savan.

TUĞSAVAŞ

(Tür.) Er. - Tuğ savaş.

TUĞSEL

(Tür.) Er. - Tuğ sel.

TUĞSER

(Tür.) Er. - Baştuğ.

TUĞTAŞI

(Tür.) Er. - Tuğ taş.

TUĞTEKİN

(Tür.) Er. - 1. Biricik, uğurlu tuğ. 2. Büyük Selçuklu'ya bağlı Börüler Hanedanı'nın kurucusu.

TUĞYAN

(Ar.) 1. Coşma, taşma. İsyan. 2. Kur'an'da, Allah'a asi olanların yaptıkları eylemin adı. Tuğyancıların vasfedilişi de tağut kelimesiyledir. İsim olarak kullanmak uygun değildir.

TUHFE

(Ar.) - Armağan, hediye. Hoşa giden, güzel şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TULÜ

(Ar.) - Doğma, doğuş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TULÜN

(Tür.) Er. - Dolun.

TUNA

(Tür.) 1. Çok bol. 2. Yavru. 3. Görkemli, gösterişli. 4. Karaor-manlardan doğan, Karadeniz'e dökülen, Avrupa'nın Volga'dan sonra en uzun ırmağı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TUNCA

(Tür.) - Balkan Yarımada-sı'nda Meriç ırmağının kolu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TUNCAL

(Tür.) Er. - Al renginde tunç.

TUNCALP

(Tür.) Er. - Tunç gibi güçlü, kuvvetli yiğit.

TUNCAY

(Tür.) - Tunç renginde ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TUNCAY

(Tür.) Er. - Tunç ay.

TUNCEL

(Tür.) Er. - Tunç gibi güçlü el.

TUNCER

(Tür.) Er. - Tunç gibi güçlü kimse.

TUNÇ

(Tür.) Er. - Bakır, çinko, kalay karışımı.

TUNÇAL

(Tür.) Er. - Tunç al.

TUNÇALP

(Tür.) Er. - Güçlü yiğit.

TUNÇARAL

(Tür.) Er. - Tunç aral.

TUNÇASLAN

(Tür.) Er. - Tunçaslan.

TUNÇBAY

(Tür.) Er. - Tunç bay.

TUNÇBİLEK

(Tür.) Er. - Tunç bilek.

TUNÇBOĞA

(Tür.) Er. - Tunç gibi sağlam, boğa kadar güçlü.

TUNÇBÖRÜ

(Tür.) Er. - Tunç gibi sağlam, kurt kadar güçlü.

TUNÇÇAĞ

(Tür.) Er. - Tunç dönemi.

TUNÇDAĞ

(Tür.) Er. - Tunçtan oluşan, dağ gibi güçlü.

TUNÇEL

(Tür.) Er. - Tunç gibi güçlü el.

TUNÇER

(Tür.) Er. - Tunç gibi güçlü kimse.

TUNÇHAN

(Tür.) Er. - Tunç han.

TUNÇKAN

(Tür.) Er. - Güçlü soydan gelen. Tunç kanından.

TUNÇKAYA

(Tür.) Er. - Tunç kaya.

TUNÇKILIÇ

(Tür.) Er. - Tunç kılıç.

TUNÇKOL

(Tür.) Er. - Güçlü kuvvetli kimse.

TUNÇKURT

(Tür.) Er. - Tunç kurt.

TUNÇÖVEN

(Tür.) Er. - Tunç öven.

TUNÇSOY

(Tür.) Er. - Kökü güçlü soydan gelen kimse.

TUNÇTÜRK

(Tür.) Er. - Sağlam ve güçlü Türk.

Tur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Dağ. 2. Delikanlı genç. 3. Gelir, kazanç, verim. 4. Devir, dolaşma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TUR

(Ar.) Er. 1. Dağ. 2. Delikanlı genç. 3. Gelir, kazanç, verim. 4. Devir, dolaşma.

TURA

(Tür.) Er. 1. Tuğra. 2. Kalkan, siper. Turahan

TURAÇ

(Tür.) - Keklik cinsinden eti yenir bir av kuşu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TURALP

(Tür.) Er. - Genç, delikanlı yiğit.

TURAN

(Tür.) Er. - Eski İranlılara göre Türk ülkesi. Bütün Türkler'in ve Turan kavimlerinin birleşmesiyle meydana gelecek devlet.

TURATEKİN

(Tür.) Er. - Emin, zararsız ve koruyucu yiğit.

TURAY

(Tür.) Er. - Tur ay.

TURBAY

(Tür.) Er. - Tur bay.

TURCAN

(Tür.) Er. - Genç, delikanlı.

TURFA

(Tür.) Ka. - Az bulunur, nadir.

TURGAY

(Tür.) Er. - Boz renkli, küçük ötücü, tarlalarda yuva yapan bir tür serçe, torgay.

TURGUT

(Tür.) Er. 1. Konut, oturulacak yer. 2. Ünlü Türk denizcisi Turgut Reis'in adı.

TURHAN

(Tür.) Er. Soylu ve seçkin kimse. Eski Türklerde vergi ödemeyen, hükümdar huzuruna izinsiz girebilen, saygın kimse. Turahan.

Turre

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Alın saçı, kıvırcık, saç lülesi. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

TURRE

(Ar.) Ka. - Alın saçı, kıvırcık, saç lülesi.

Tur'u Sina'da Cenab-ı Hakla konuşmasıyla Hz. Musa'ya verilen unvan. 3. Sure-i Kelim

Taha suresi. KELİME

Tusem

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Cennette esen ılık rüzgar > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Tuti

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Papağan
Mec. Konuşmayı seven, konuşkan.
l. papağan türünden bir kuş. 2. konuşmayı seven, konuşkan.
Dudu kuşu. Papağan. İşittiği sözleri ezberleyip, insan sesi taklidini yapan ve söyleyen bir kuş. > Kökeni: Farsça

TUTİ

(Fars.) Ka. l. Papağan türünden bir kuş. 2. Konuşmayı seven, konuşkan.

TUTKU

(Tür.) - Güçlü istek ve coşku. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TUTKUN

(Tür.) 1. Bir şey ya da birine düşkün bağlı. 2. Bol, verimli. 3. Esir, tutsak. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TUTUN

(Tür.) Er. - Ev, aile.

TUTUŞ

(Tür.) Er. - Çekişme, tartışma. Savaş, mücadele.

TUYAN

(Tür.) Er. 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.

TUYGUN

(Tür.) Er. 1. Genç, güçlü. 2. Çılgın, şımarık. 3. Duygulu, hassas.

TUYUĞ

(Tür.) - Şiir, şarkı, türkü. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TUZ

(Tür.) Er. - Güzellik, şirinlik.

TUZER

(Tür.) Er. - Şirin delikanlı.

TUZUN

(Tür.) - Yumuşak huylu, sakin kimse, soylu, asil.- Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜBLEK

(Tür.) - Soylu, asil. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜKEL

(Tür.) Er. - Tam, bütün, mükemmel.

TÜKELALP

(Tür.) Er. – Kusursuz yiğit.

TÜKELAY

(Tür.) - Dolunay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜLAY

(Tür.) Ka. - İncelikle, düşle ilgili.

TÜLEK

(Tür.) Er. 1. Kurnaz, açıkgöz, düzenci. 2. Efe. 3. Çok genç, delikanlı. 4. Zengin. 5. Saygın kimse. 6. Sakin, gururlu.

TÜLİN

(Tür.) Ka. 1. Ayın çevresinde oluşan dairesel hale. 2. Ayna.

TÜLÜN

(Tür.) Ka. - Ay ağıl, hale. (bkz. Tülin).

TÜMAY

(Tür.) - Dolunay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜMBAY

(Tür.) Er. - Tüm bay.

TÜMCAN

(Tür.) Er. - Tüm - can.

TÜMEL

(Tür.) Er. - Temel.

TÜMEN

(Tür.) Er. 1. On bin. 2. Pek çok. 3. Yığın, küme, sürü.

TÜMENBAY

(Tür.) Er. - Tümen komutanı onbin kişilik grubun lideri.

TÜMER

(Tür.) Er. - Tam erkek, yiğit.

TÜMERDEM

(Tür.) Er. - Çok erdemli.

TÜMERK

(Tür.) Er. - Güçlü, kuvvetli.

TÜMERKAN

(Tür.) Er. - Yiğit kandan gelen.

TÜMERKİN

(Tür.) Er. - Olgun.

TÜMKAN

(Tür.) Er. - Kanlı, canlı, sağlıklı.

TÜMKURT

(Tür.) Er. - Tüm - kurt.

TÜMKUT

(Tür.) Er. - Çok talihli, kutlu.

TÜN

(Tür.) - Gece. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜNAK

(Tür.) - Işıklı, mehtaplı gece. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜNAL

(Tür.) - Tün - al. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜNAY

(Tür.) - Tün - ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜNER

(Tür.) Er. - Tün - er.

TÜNEY

(Tür.) Er. - Öğle güneşi alan yer. Güneş battıktan sonraki zaman. Güneşli yer.

Türabı

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Toprakla ilgili. Topraktan. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

TÜRABI

(Ar.) Er. - Toprakla ilgili. Topraktan.

TÜRE

(Tür.) 1. Görenek, gelenek, töre. 2. Subay, komutan. 3. Hak ve hukuka uygunluk, adalet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜREGÜN

(Tür.) Er. - Türe - gün.

TÜREHAN

(Tür.) Er. - Türe - han.

TÜREK

(Tür.) Er. - Tepelerin ortasındaki çıkıntı.

TÜREL

(Tür.) Er. - Hukuksal, hukukla ilgili.

TÜRELİ

(Tür.) - Güzel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜREMEN

(Tür.) Er. - Yasa adamı, hukukçu.

TÜREV

(Tür.) - Oluşan, ortaya çıkan, türeyen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜRKAN

(Tür.) Er. - Koruyucu, muhafız.

TÜRKÂN

(Tür.) Ka. - Saltanat ve idarede yönetime etki eden prenses.

TÜRKAY

(Tür.) Er. - Ay gibi parlak, aydınlık Türk.

TÜRKCAN

(Tür.) Er. - Sevilen Türk.

TÜRKDOĞAN

(Tür.) Er. - Türk soyuna mensup.

TÜRKER

(Tür.) Er. - Türk er.

TÜRKEŞ

(Tür.) Er. - Oğuz yazıtlarında adı geçen bir kahramanın adı.

TÜRKMEN

(Tür.) Er. 1. Oğuzların bir kolu. Bu koldan olan. 2. Tam göçebe olmayan fakat mevsiminde yaylaya veya yazıya çıkan.

TÜRKOĞLU

(Tür.) Er. - Türk oğlu.

TÜRKOL

(Tür.) Er. - Türk ol.

TÜRKÖZ

(Tür.) Er. - Özü, aslı Türk olan.

TÜRKSAN

(Tür.) Er. - Adı duyulmuş, Türk gibi ünlü.

TÜRKŞEN

(Tür.) Er. - Şen ve mutlu Türk anlamında.

TÜRKYILMAZ

(Tür.) Er. - Direnişçi, sebat eden.

TÜRÜNK

(Tür.) - Çalışan, etkin. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Tüvan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güç, kuvvet > Kökeni: Farsça

TÜVÂN

(Fars.) Er. - Güç, kuvvet.

Tüvana

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güçlü > Kökeni: Farsça

TÜVANA

(Fars.) Ka. - Güçlü.

Tüvanger

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Zengin, mülk sahibi, varsıl. > Kökeni: Farsça

TÜVANGER

(Fars.) Er. - Zengin, mülk sahibi, varsıl.

TÜZEL

(Tür.) - Adalet, hukuk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

TÜZEMAN

(Tür.) Er. - Adaletli kimse. Yasa adamı, hukukçu.

TÜZENUR

(Tür.) Ka. - Tüze nur.

TÜZMEN

(Tür.) Er. - Doğru, adil, güvenilir kimse.

TÜZÜNALP

(Tür.) Er. - Yumuşak başlı, sakin, asil yiğit.

TÜZÜNER

(Tür.) Er. - Tuzun er.

Yorumlar (0)