B Harfiyle Başlayan Arapça Farsça İsimler, Arapça Farsça Çocuk Adları

B Harfiyle Başlayan Arapça Farsça İsimler, Arapça Farsça Çocuk Adları

B Harfiyle Başlayan Arapça Farsça İsimler, Arapça Farsça Çocuk Adları

TÜRKÇE ADLAR

A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z

ARAPÇA ADLAR

A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z

BABÜR

(Tür.) Er. 1. Böbürlenme. 2. Hükümdar. - Babürşah. Zahirettin Muhammed (1483-1530). Hindistan'daki Türk-Hint İmparatorluğu'nu kuran kişi.

BADE

(Fars.) Ka. - Şarap, içki. İsim olarak kullanılmaz.

Badegül

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bade ve gül kelimelerinin birleşimi. > Kökeni: Farsça

BADEM

(Fars.) Ka. 1. Gülgillerden ülkemizin her bölgesinde yetişen ağaç. 2. Bu ağacın yaş ve kuru yenen meyvesi.

BADİ

(Fars.) Er. 1. Rüzgara veya havaya ait. 2. Geçici. Badi Ahmed (1839-1908). Türk yazar ve şair.

Badiye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Çöl, kır. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BADİYE

(Ar.) Ka. - Çöl, kır.

BAĞATUR

(Tür.) Er. - Cesur yiğit.

BAĞDAGÜL

(Tür.) Ka. - Değeri ölçülemeyen gül.

BAĞDAŞ

(Tür.) Er. - Yakın arkadaş, dost.

Bağdat

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İrak'ın başkenti olan tarihsel kent. Bağdat Hatun (XIV. yy.) Emir Coban'ın güzelliğiyle ünlü kızı. İlhanlılar devletinin son hükümdarı Ebu Said Bahadır Han ile evlenmiştir. Bahadır Han'ın ölümünden sorumlu tutularak Arpa Han tarafından öldürüldü. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BAĞDAT

(Ar.) Ka. - İrak'ın başken¬ti olan tarihsel kent. Bağdat Hatun

BAĞIŞ

(Tür.) 1. Bağışlanan şey, ihsan. 2. Sıçrayış, atlama. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BAĞIŞCAN

(Tür.) Er. - (bkz. Bağış).

BAĞIŞHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Bağış).

BAĞLAM

(Tür.) 1. Cinsleri ayrı ya da birbirlerine yakın olan şeylerin bir arada bağlanmışı, demet, deste. 2. Bir koşuttaki dörtlüklerin herbiri. 3. Herhangi bir olayda, olaylar durumlar ilişkiler örgüsü ya da bağlantısı. 4. Dilbilgisinde, önce veya sonra gelen kelimeyi etkileyen belirleyen birim ya da birimler bütünü. -Erkek veya kadın adı olarak kullanılır.

Baha

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Güzellik, zariflik. 2. Parıltı. 3. Alışma, dadanma. Bahailik mezhebinin kurucusu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHA

(Ar.) Er. 1. Güzellik, zariflik. 2. Parıltı. 3. Alışma, dadanma. - Bahailik mezhebinin kurucusu.

Bahaddin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dinin güzelligi. Dinin değerlisi. Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHADDİN

(Ar.) Er. - Dinin güzelligi. Dinin değerlisi. - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır.

BAHADIR

(Fars.) Er. - Cesur, yiğit, bağatur. Timur soyundan Hindistan'da hükümdarlık yapmış Türk lider.

BAHADIRHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Bahadır).

Bahaeddin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Bahaddin). Bahaeddin Ahmed Efendi (Bursa 1741-1794) Osmanlı dönemi tarihçilerinden. Müderrislik ve kadılık yaptı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHAEDDİN

(Ar.) Er. - (bkz. Bahaddin). Bahaeddin Ahmed Efendi (Bursa 1741-1794)

BAHAMRA

(Ar.) - Irak'ta bir yer. -

BAHAR

(Fars.) Ka. 1. Kışla yaz arasındaki mevsim. 22 Mart'la Haziran arası, ilkyaz. 2. Güzellik, güzel. 3. Sığır gözü, papatya, sığır papatyası, sarı papatya. 4. Put, çelipa, sanem. 5. Atılmış pamuk. 6. Ölçek. 7. Karanfil, tarçın, karabiber gibi kokulu şey.

Bahaullah

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Allah katında değer ve kıymet sahibi. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHAULLAH

(Ar.)Er. - Allah katında değer ve kıymet sahibi.

Bahir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Deniz, derya. 2. Yalancı, ahmak, alık. 3. Ekin sulayıcı, sulayan. 4. Belli, besbelli, açık, apaçık. 5. Işıklı, parlak, güzel. Bahir (Abdurrahman) İst. 1688-1746). Osmanlı dönemi kadılarından. Şair, bestekar. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHİR

(Ar.) Er. 1. Deniz, derya. 2. Yalancı, ahmak, alık. 3. Ekin sulayıcı, sulayan. 4. Belli, besbelli, açık, apaçık. 5. Işıklı, parlak, güzel. Bahir (Abdurrahman) İst. 1688-1746). Osmanlı dönemi kadılarından. Şair, bestekar.

Bahira

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Kulağı yarık dişi deve veya koyun. Hayvan yavru doğurduğunda veya 5 yavru dişi olduğu zaman hayvanın kulağı kesilerek belirtilirdi. Kur'an-ı Kerim, bu adetleri kaldırmıştır. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BAHİRA

(Ar.) Ka. 1. Kulağı yarık dişi deve veya koyun. Hayvan yavru doğurduğunda veya 5 yavru dişi olduğu zaman hayvanın kulağı kesilerek belirtilirdi. - Kur'an-ı Kerim, bu adetleri kaldırmıştır.

Bahire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Işıklı, parlak, güzel. 2. Dikenli ağaç. 3. Açık, apaçık. 4. Çok koşan cins deve. 5. Vapur. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BAHİRE

(Ar.) Ka. 1. Işıklı, parlak, güzel. 2. Dikenli ağaç. 3. Açık, apaçık. 4. Çok koşan cins deve. 5. Vapur.

Bahise

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Söz eden, bahseden. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BAHİSE

(Ar.) Ka. - Söz eden, bahseden.

Bahit

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bahtı açık şanslı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHİT

(Ar.) Er. - Bahtı açık şanslı.

Bahra

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Timur devletinin güney sınırını koruyan eski bir sınır kalesi. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHRA

(Ar.) Er. - Timur devletinin güney sınırını koruyan eski bir sınır kalesi.

Bahri

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Denize ait denize mensup, denizle ilgili. 2. Denizci, levent. 3. Tüyünden kürk olan, patkada denilen, gagası kaşığa benzer bir çeşit deniz ördeği. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHRİ

(Ar.) Er. 1. Denize ait denize mensup, denizle ilgili. 2. Denizci, levent. 3. Tüyünden kürk olan, patkada denilen, gagası kaşığa benzer bir çeşit deniz ördeği.

Bahriye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Donanmaya ait (bkz. Bahri). 2. Libya çölünde vahalar grubu, Bahriye, Mısır'ın büyük vahalar grubunun en kuzeyinde olan aşırı verimli vahalardır. 3. Gönlü geniş, cömert vaha gibi verimli. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BAHRİYE

(Ar.) Ka. 1. Donanmaya ait (bkz. Bahri). 2. Libya çölünde vahalar grubu, Bahriye, Mısır'ın büyük vahalar grubunun en kuzeyinde olan aşırı verimli vahalardır. 3. Gönlü geniş, cömert vaha gibi verimli.

BAHTEVER

(Tür.) Er. - Şah Avrangzeb'in gözde kadınlarından biri.

Bahtı

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Bahtla, kaderle ilgili. 2. Kimi Divan şairlerinin ortak mahlası. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAHTI

(Ar.) Er. 1. Bahtla, kaderle ilgili. 2. Kimi Divan şairlerinin ortak mahlası.

Bahtınur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Talihli, şanslı, yazgısı parlak. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BAHTINUR

(Ar.) Ka. - Talihli, şanslı, yazgısı parlak.

BAHTİSER

(a.f.i.) Ka. - Talihli, şanslı, iyi yazgılı. İşleri başından beri iyi giden.

BAHTİŞEN

(a.f.i.) Ka. - Talihi, kaderi, kısmeti şen. (bkz. İkbal).

BAHTİYAR

(a.f.i.). 1. Bahtlı, talihli. 2. Mesud, mutlu. Bahtiyar (Ebu Mansur) (942-978). Büveyhilerin hükümdarlarından biri.- Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BAKANAY

(Tür.). – Gökyüzünde duran ay, açık seçik. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BAKIR

(Fars.) Er. l. İnceleyen, tetkik edip açıklayan. 2. Arslan. 3. Hz. Hüseyin'in Zeyne'l-Abidin'den torununun adı.

Baki

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Allah'ın Adlerindendir. Genellikle "abd" takısı alarak kullanılır, (bkz. Abdülbaki). Kalıcı, sürekli, devamlı. Varlığının sonu olmayan. Ölümsüz. 2. Artan, kalan, geriye kalan. 3. Korunmuş. Baki Ünlü Türk şairlerinden olup asıl adı Abdülbaki Mahmud'dur. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAKİ

(Ar.) Er. 1. Allah'ın isimlerindendir. Genellikle "abd" takısı alarak kullanılır, (bkz. Abdülbaki). Kalıcı, sürekli, devamlı. Varlığının sonu olmayan. Ölümsüz. 2. Artan, kalan, geriye kalan. 3. Korunmuş. Baki

Bakinaz

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Sürekli nazlanan, çok nazlı. > Kökeni: Farsça

BAKİNAZ

(Fars.) Ka. - Sürekli nazlanan, çok nazlı.

Bakiye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şehvetli kadın. İsim olarak kullanılmaması uygundur. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Bakiye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ağlayan kadın. Hüzünlü kadın. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BAKİYE

(Ar.) Ka. - Şehvetli kadın. İsim olarak kullanılmaması uygundur.

BAKİYE

(Ar.) Ka. - Ağlayan kadın. Hüzünlü kadın.

BAKYAZI

(Tür.). - Sevilen bir olaydan sonra verilen ziyafet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BALA

(Tür.) Er. 1. Çocuk yavru. 2. Yüksek, yüce, yukarı, (bkz. Ali). 3. Azat. 4. Yedek atı.

BALABAN

(Tür.) Er. 1. Çocuk bekçisi. 2. Gürbüz canlı, cüsseli, insan veya hayvan. Balaban

BALAHATUN

(Tür.) Ka. - Üstün, asil kanlı. Değerli soy mensubu. Balahatun

BALAMAN

(Tür.) Er. - (bkz. Balaban).

BALAMİR

(Tür.) Er. - Eski bir Türk kağanı. (IV. yy.) Alanları ve Ostrogotları yenerek batıya sürdü.

BALATEKİN

(Tür.) Er. - (bkz. Balaban).

BALCAN

(Tür.) Er. - (bkz. Baldan).

BALDAN

(Tür.) Ka. - Bal gibi tatlı, şirin, hoş.

BALDEMİR

(Tür.) Er. - Güçlü, kuvvetli, şirin.

BALER

(Tür.) Er. - Tatlı dilli, cana yakın kimse.

BALGIN

(Tür.) Ka. 1. Bal'a doymuş. 2. Çok tatlı, bal gibi.

BALHAN

(Tür.) Ka. - Hazar denizi sahilinde Anuderyanın eski yatağının denize vardığı yerde bir dağ silsilesi.

BALIM

(Tür.). 1. Kardeş. 2. Çok sevgili, samimi arkadaş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BALIN

(Tür.) Ka. - (bkz. Balım).

Bali

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Eski, koca, köhne. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BALİ

(Ar.) Er. - Eski, koca, köhne.

BALİBEY

(a.t.i.) Er. - Osmanlı beylerinden. Bosna beyi olarak Kanuni'nin Belgrad Seferine katıldı. Mohaç savaşında (1526) düşmanı iki yandan çevirerek zaferin kazanılmasında büyük payı oldu.

BALİSOY

(a.t.i.) Er. - Eski, köklü soydan gelen.

Balizza

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Çok zarif çok güzel ve çok ahlaklı bayan manasına geliyor. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BALK

(Tür.) Er. - Şimşek.

BALKAN

(Tür.) Er. 1. Sarp ve ormanlık sıradağları. 2. Avrupa'nın güneydoğu bölgesine verilen isim. Bulgaristan, Yunanistan, Yugoslavya, Arnavutluk ve Romanya'yı içerir.

BALKAR

(Tür.) Er. 1. Kuzey Kafkasya'da yaşayan bir Türk boyu. Kıpçaklann bir kolu. 2. Bu boya mensup kişi.

BALKI

(Tür). 1. Parıltı, ışık. 2. Güzel parlak, süslü. 3. Şimşek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BALKIR

(Tür.) Er. - Parıltı, ışık, şimşek. Balkır Rıza

BALKIZ

(Tür.) Ka. - Şirin, tatlı, hoş. Belkıs adının örfte söylenişi.

BALKOÇ

(Tür.) Er. - (bkz. Balkı).

BALSAN

(Tür.) Er. - (bkz. Balım).

BANGU

(Tür.) Er. 1. Haykırış, bağırış. 2. Gökgürültüsü, yankı.

Banu

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Kadın hatun, hanım. 2. Kraliçe, prenses. 3. Gelin. 4. Şarap ve gül suyu gibi şeylerin şişesi. 5. Yusuf ve Zeliha öyküsünün kadın kahramanı. – Banu Hanım (Cevheriye Banu). Türk halk şairi. (1864-1914 Çankırı). Kadiri tarikatı bağlılarından > Kökeni: Farsça

BANU

(Fars.) Ka. 1. Kadın hatun, hanım. 2. Kraliçe, prenses. 3. Gelin. 4. Şarap ve gül suyu gibi şeylerin şişesi. 5. Yusuf ve Zeliha öyküsünün kadın kahramanı. - Banu Hanım (Cevheriye Banu). Türk halk şairi. (1864-1914 Çankırı). Kadiri tarikatı bağlılarından.

Banugül

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (Bkz. Banu) > Kökeni: Farsça

BANUGÜL

(Fars.) Ka. - (bkz. Banu).

Banuhan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (Bkz. Banu) > Kökeni: Farsça

BANUHAN

(Fars.) Ka. - (bkz. Banu).

BARAK

(Tür.) Er. - Oğuzların Bayat boyuna mensup bir oymak. Gaziantep, Kilis ve Nizip çevresinde yaşarlar. - Barak Han

BARAN

(Fars.) Ka. 1. Yağmur. Mevsim-i Baran, yağmur mevsimi.

BARANSEL

(f.t.i.) Er. - (bkz. Baran).

BARAY

(Tür.) Er. - Ezeli, öncesi olmayan, öncesiz.

BARBAROS

(İtal.) Er. Kırmızı sakal. Baba-Oruç. Türk denizci kaptan-ı derya. Oruç Gazi'nin İtalyanlarca meşhur olan ismi. Kanuni döneminde yaşayan ünlü denizci. Barbaros Hayrettin olarak bilinmekte.

BARÇIN

(Tür.) Ka. - Bir tür ipekli kumaş.

Barhan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bar oyunu. > Kökeni: Farsça

BARIK

(Tür.) Er. 1. Sivri tepeler arasındaki uçurum, yüksek kayalıklardaki çatlaklıklar. 2. Yeşillik, çayırlık yer.

BARIKHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Barık).

BARIM

(Tür.) Er. - Varlık, servet, zenginlik.

BARIN

(Tür.) Er. 1. Bütün, hep. 2. Güç kuvvet. 3. Göğüs. 4. Moğol devrinde Orta Asya'da büyük beyliklerden biri.

BARIŞ

(Tür.) Er. 1. Savaşsızlık durumu. 2. Savaştan sonra silah bırakma, uzlaşma sulh. 3. Dirlik, düzenlik.

BARIŞCAN

(Tür.) Er. - (bkz. Barış).

Barik

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Parıldayan. 2. Nazik, dakik, ince. Fikr-i Barik İnce düşünce. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BARİK

(Ar.) Er. 1. Parıldayan. 2. Nazik, dakik, ince. Fikr-i Barik İnce düşünce.

Barika

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şimşek, yıldırım parıltısı. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BARİKA

(Ar.) Ka. - Şimşek, yıldırım parıltısı.

BARKAN

(Tür.). 1. Çöllerde rüzgarın esme yönüne dikey doğrultuda oluşan ay biçimindeki küçük kumsal külle. 2. Hareketli kumul. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BARKIN

(Tür.) Er. - Yolculuk eden, yolcu gezgin.

BARLAS

(Tür.) Er. - Kahraman, savaşçı.

BARS

(Tür.) Er. l. Kaplana benzeyen yırtıcı hayvan. 2. Arı oğulu. -İsim olarak kullanılmaz. Barsbay

BARTU

(Tür.) Er. - En eski Türk kağanlarından biri.

Basir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Göz. 2. Görme. 3. Allah'ın sıfatlarından, herşeyi gören ("Abd" takısı almadan kullanılmaz). > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BASİR

(Ar.) Er. 1. Göz. 2. Görme. 3. Allah'ın sıfatlarından, herşeyi gören ("Abd" takısı almadan kullanılmaz).

Basiret

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Göz açıklığı, inceden inceye etraflı derin görüş. 2. Ön görüş, seziş. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BASİRET

(Ar.) Ka. 1. Göz açıklığı, inceden inceye etraflı derin görüş. 2. Ön görüş, seziş.

Basri

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Basralı, Basra şehrinde oturan. Hasan'ı Basri'ye izafeten kullanılmıştır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BASRİ

(Ar.) Er. - Basralı, Basra şehrinde oturan. Hasan'ı Basri'ye izafeten kullanılmıştır.

Basriye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Basri). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BASRİYE

(Ar.) Ka. - (bkz. Basri).

BAŞAK

(Tür.) Er. - Sağlam, dayanıklı.

BAŞAK

(Tür.) Ka. 1. Tahıl tanelerini taşıyan kısım, sünbüle

BAŞAR

(Tür.) Er. - Başarılı ol, işi sonuçlandır.

BAŞARMAN

(Tür.) Er. - Yaptığı işi başarıyla sonuçlandıran.

BAŞAY

(Tür.). - Birinci, ilkay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BAŞBUĞ

(Tür.) Er. - Başkumandan, hükümdar. - Eski Türklerde orduya kumanda eden hükümdar veya komutanlar..

BAŞEĞMEZ

(Tür.) Er. - Buyruk altına girmeyen, kişilikli.

BAŞER

(Tür.) Er. - (bkz. Başar).

Başir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Müjdeci. 2. Güler yüzlü, mesut, mutlu. (bkz. Beşir). > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAŞİR

(Ar.) Er. 1. Müjdeci. 2. Güler yüzlü, mesut, mutlu. (bkz. Beşir).

BAŞKAYA

(Tür.) Er. – Kayaların başı, güçlü, kuvvetli.

BAŞKAYNAK

(Tür.) Er. - İlk kaynak. Ana kaynak.

BAŞKUR

(Tür.) Er. - Türk çadırlarının çevresindeki kanatlan örten bölümlerin üst tarafına bağlanan ve 18 cm eni olan kuşak.

BAŞKURT

(Tür.) Er. - Ural dağlan bölgesinde yaşayan ve Türklerin Kıpçak kolundan olan bir boy. Asıl ismi Başkırt'tır. Ural dağlannın güneyinde yerleşiktirler

BAŞKUT

(Tür.) Er. - Kutlu, talihli kimse.

BAŞOK

(Tür.) Er. - Önde olan yiğit.

BAŞOL

(Tür.) Er. - Başta ol, önder ol.

BAŞÖZ

(Tür.) Er. - Önemli soydan gelen.

BAŞSOY

(Tür.) Er. - (bkz. Başöz).

BAŞTUGAY

(Tür.) Er. - (bkz. Başok).

BAŞTUĞ

(Tür.) Er. - (bkz. Başman).

BATI

(Tür.) - Güneşin battığı yön ve bu yöndeki ülkeler. Erkek ve kadın adı, birleşik isim yapılarak kullanılır.

BATIBOY

(Tür.) Er. - Türklerin göç sonucu batıya yerleşen oymakları.

BATIGÜL

(Tür.) Ka. - Batı'da açan yetişen gül.

BATIHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Batı).

Batın

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Allah ın 99 isminden biri > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BATIR

(Tür.) Er. - Yiğit, kahraman, bahadır.

BATIRAY

(Tür.) Er. - (bkz. Batır).

BATIRHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Batır).

Battal

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Cesur, kahraman. 2. Pek büyük. 3. İşe yaramaz, hantal. 4. İşsiz. Battal Gazi Emevilerin VII. yy. Bizans'a düzenledikleri sefer ve savaşlarda ün salmış komutanı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BATTAL

(Ar.) Er. 1. Cesur, kahraman. 2. Pek büyük. 3. İşe yaramaz, hantal. 4. İşsiz. Battal Gazi

BATU

(Tür.) Er. - Üstün gelen, gücü yeten, galip.

BATUĞ

(Tür.) Er. - (bkz. Batu).

BATUHAN

(Tür.) Er. - Altınordu devletinin kurucusu (1204-1255). Cengiz Han'ın torunu.

BATUR

(Tür.) Er. - Kahraman, yiğit, cesur, bahadır.

BATURALP

(Tür.) Er. - Yiğitler yiğidi.

BATURAY

(Tür.) Er. - (bkz. Batur).

BATURHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Batur).

Baver

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Tasdik, inanma. Sağlam, pek doğru. > Kökeni: Farsça

BAVER

(Fars.) Er. - Tasdik, inanma. Sağlam, pek doğru.

BAYAR

(Tür.) Er. 1. Ulu, yüce saygın, soylu. 2. Ekilmemiş toprak.

Bayazıd

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz, Bayezid). > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAYAZID

(Ar.) Er. - (bkz, Bayezid).

BAYBARS

(Tür.) Er. - Bahri Memlüklerin sultanı olup Kıpçak ülkesinde doğmuştur. Baybars (el-Melikü'l-Zahir Rüknettin). (1223 Şam - 1277). Eyyubi hanedanını ortadan kaldırıp Abbasi halifeliğinin yeniden kurulmasını sağladı.

BAYBAŞ

(Tür.) Er. - Zengin, ileri gelen, saygın.

BAYBEK

(Tür.) Er. - (bkz, Baybaş).

BAYBORA

(Tür.) Er. - Fırtına.

BAYCAN

(Tür.) Er. - (bkz. Baybaş).

BAYÇA

(Tür.). - Zengin, varlıklı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BAYDAK

(Tür.) Er. - Bayrak.

BAYDAN

(Tür.) Er. - Şımarık, gururlu, kendini beğenmiş.

BAYDAR

(Tür.) Er. - Kırım yarımadasında Sivastopol şehrinin güneyinde tartada bir Türk köyü. Güzellik ve bereketiyle ünlüdür.

BAYDIR

(Tür.) Er. - Güçlü, kuvvetli.

BAYDU

(Tür.) Er. - İlhanlı devleti hükümdarı Hulagunun torunu. 11 ay İlhanlı devleti hükümdarı oldu.

BAYDUR

(Tür.) Er. - Güçlü, kuvvetli, cesur.

BAYDURALP

(Tür.) Er. - (bkz. Baydur).

BAYER

(Tür.) Er. - Zengin, varlıklı kimse.

Bayezit

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Çeşitli zamanlarda yaşamış Osmanlı şehzadelerinin genel adı. Bayezit l. (Bursa 1360-Alaşehir 1403). Yıldırım, Osmanlı padişahı. I. Murat'ın Gülçiçck Hatun'dan olma oğlu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAYEZİT

(Ar.) Er. - Çeşitli zamanlarda yaşamış Osmanlı şehzadelerinin genel adı. Bayezit l. (Bursa 1360-Alaşehir 1403). Yıldırım, Osmanlı padişahı. I. Murat'ın Gülçiçck Hatun'dan olma oğlu.

BAYGÜÇ

(Tür.) Er. - Zengin ve güçlü kimse.

BAYINDIR

(Tür.) Er. - İmar edilmiş, mamur.

BAYKAL

(Tür.) Er. - Yaban kısrağı Orta Asya Türk ülkelerinde yaşar.

BAYKAM

(Tür.) Er. - Hekim, doktor.

BAYKAN

(Tür.) Er. - (bkz, Baygüç).

BAYKAN

(Tür.) Er. - Bay soyundan, zengin. Baykan (XIV. yy. Kars). Türk halk şairi. Timur'un 1386'da Kars'ı Karakoyunlular'dan alması üzerine ünlü bir destan yazdı. Anadolu-Azerbaycan sahasının en eski aşığıdır.

Baykara

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Helak olma, mahvolma. 2. Böbürlene böbürlene, salınarak yürüme. 3. Malı çok olma. Baykara Timuroğullan şehzadesi. Timur'un torunu Şeyh Ömer'in oğludur. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BAYKARA

(Ar.) Er. 1. Helak olma, mahvolma. 2. Böbürlene böbürlene, salınarak yürüme. 3. Malı çok olma. Baykara

BAYKOCA

(Tür.) Er. - Varlıklı, saygın.

BAYKURT

- (bkz. Baykoca).

BAYKUT

(Tür.) Er. - Kutlu talihli.

BAYKUTAY

- (bkz. Baykut).

BAYLAN

(s.) Ka. 1. Nazlı, şımarık. 2.Bayla büyüdü bir dediği iki edilmedi.

BAYMAN

(Tür.) Er. - Varlıklı, saygın.

BAYRAM

(Tür.) Er. 1. Neşe ve sevinç günü. Dini bakımdan hususi değeri olan ve milletçe kutlamalar yapılan gün veya günler.

BAYRI

(Tür.) Er. - Çok eski zamanlarda var olmuş, eskiden beri var olan.

BAYRU

(Tür.) Er. - (bkz. Bayrı).

BAYRUALP

(Tür.) Er. - (bkz. Bayru).

BAYRUHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Bayru).

BAYSAL

(Tür.) Er. - Soylu, ünlü kişi.

BAYSAN

(Tür.) Er. - Zengin, tanınmış.

BAYSU

(Tür.) Er. - (bkz. Baysan).

BAYSUNGUR

(Tür.) Er. - Akkoyunlu hükümdarlarından. Gıyase'd-Din Baysungur. Timur'un torunu ve Şahruh Mirzanın oğlu. Büyük bir hattattır ve resim ve sanatın koruyucusu olarak tanınmıştır.

BAYTAL

(Tür.) Er. 1. Kısrak. 2. Bayır, yokuş.

BAYTEKİN

(Tür.) Er. - (bkz. Baytal).

BAYTUGAY

(Tür.) Er. - (bkz. Tugay)-

BAYTÜZE

(Tür.) Er. - (bkz. Tüze).

BAYTÜZÜN

(Tür.) Er. - (bkz. Tüzün).

BAYÜLKEN

(Tür.) Er. - (bkz. Ülgen).

Bedahşan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Amu-derya’nın kaynağı olan ırmak ve güzellik. > Kökeni: Farsça

BEDAHŞAN

(Fars.). - Amu-derya'nın kaynağı olan Perc'in yukarı mecrasının sol sahilindeki dağlık memleket. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Bedahşi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (Bkz. Bedahşan) > Kökeni: Farsça

BEDAHŞİ

(Fars.) Ka. - (bkz. Bedahşan).

Bedayi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Eşi benzeri olmayan güzel, mükemmel, yeni şeyler. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDAYİ

(Ar.) Er. - Eşi benzeri olmayan güzel, mükemmel, yeni şeyler.

BEDEL

(Ar.). 1. Değer, kıymet. 2. Bir şeyin yerine verilen, yerini tutan şey, karşılık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Bedi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Bir şeyi örneği olmadığı halde meydana getiren. 2. Yoktan vareden. Allah'ın 99 isminden birisidir. 3. Söz estetiği, halin muktezasına uyan delilleri açık şekilde belirtme ve sözü güzelleştirme yollarına ait bilgiler toplamı. 4. Güzel, güzellik. Bedi b. Mansur. Hanefi fıkıh alimi (Sivas-1223). El-Bahru'1-Muhit adlı bir fıkıh eseri vardır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDİ

(Ar.) Er. 1. Bir şeyi örneği olmadığı halde meydana getiren. 2. Yoktan vareden. Allah'ın 99 isminden birisidir. 3. Söz estetiği, halin muktezasına uyan delilleri açık şekilde belirtme ve sözü güzelleştirme yollarına ait bilgiler toplamı. 4. Güzel, güzellik. Bedi b. Mansur. Hanefi fıkıh alimi (Sivas-1223). El-Bahru'1-Muhit adlı bir fıkıh eseri vardır.

Bedia

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Yüksek estetik değerde, sanat eseri. 2. Beğenilen ve takdir edilen şey. Eşi az bulunur güzellikte. 3. Ülkü, ideal. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEDİA

(Ar.) Ka. 1. Yüksek estetik değerde, sanat eseri. 2. Beğenilen ve takdir edilen şey. Eşi az bulunur güzellikte. 3. Ülkü, ideal.

Bedid

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Meşhur, görünür > Kökeni: Farsça

BEDİD

(Fars.) Er. - Meşhur, görünür, açık meydanda. (Hüveyda).

Bedih

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şan ve şerefi büyük olan. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDİH

(Ar.) Er. - Şan ve şerefi büyük olan.

Bedihe

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Düşünmeden, birden bire söylenen güzel söz. 2. Başlangıç. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEDİHE

(Ar.) Ka. 1. Düşünmeden, birden bire söylenen güzel söz. 2. Başlangıç.

Bedihi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Besbelli, açık-apaçık. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDİHİ

(Ar.) Er. - Besbelli, açık-apaçık.

Bedii

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Eşi, benzeri olmayan > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

Bedinur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Bedi). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEDİNUR

(Ar.) Ka. - (bkz. Bedi).

Bedir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dolunay, ondört gecelik ay. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDİR

(Ar.) Er. - Dolunay, ondört gecelik ay.

Bediran

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. İşleri kötü idare eden. 2. Çapkın kadın. > Kökeni: Farsça

BEDİRAN

(Fars.) Ka. 1. İşleri kötü idare eden. 2. Çapkın kadın.

Bedirhan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İleri görüşlü, aydın lider. > Kökeni: Farsça

BEDİRHAN

(Fars) Er. - İleri görüşlü, aydın lider.

Bedirnisa

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dolunay kadar güzel kadın anlamdadır. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Bediüzzaman

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Zamanın harikası. 2. Asrın mükemmel insanı. Daha çok lakab olarak kullanılır. Bediüzzaman Said Nursi Son devrin meşhur müslüman alimlerindendir. Hayatının önemli bir kısmı İslami düşüncelerinden ötürü hapislere girip çıkmakla geçti. Risale-i Nur Külliyatı'nı telif etmiştir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDİÜZZAMAN

(Ar.) Er. 1. Zamanın harikası. 2. Asrın mükemmel insanı. - Daha çok lakab olarak kullanılır. - Bediüzzaman Said Nursi

Bedran

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Sert başlı at.2. Daima. > Kökeni: Farsça

BEDRAN

(Fars.) Ka. 1. Sert başlı at.2. Daima. 3. Hoş latif, yakışıklı.

Bedreddin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Din'in nuru, ışığı. 2. Dinin aydınlığı, dinde bilgelik. Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDREDDİN

(Ar.) Er. 1. Din'in nuru, ışığı. 2. Dinin aydınlığı, dinde bilgelik. Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

Bedreke

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yol gösteren, kılavuz > Kökeni: Farsça

BEDREKE

(Fars.) Ka. - Yol gösteren, kılavuz.

Bedri

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. İçi altın dolu kese. Bedr-i Dilşan b. Mehmed b. Oruç b. Gazi b. Şeban (XV. yy. il yarısı) Türk şairlerinden. Murat II. adına yazdığı Murat namesi ünlüdür. 2. Ayla ilgili, ayın ondördü gibi güzel. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDRİ

(Ar.) Er. 1. İçi altın dolu kese. Bedr-i Dilşan b. Mehmed b. Oruç b. Gazi b. Şeban

Bedriye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Ay gibi. Ay kadar güzel. Ay'a ait. 2. Sühreverdiyye tarikatının altı şubesinden biri. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEDRİYE

(Ar.) Ka. 1. Ay gibi. Ay kadar güzel. Ay'a ait. 2. Sühreverdiyye tarikatının altı şubesinden biri.

Bedrulcemal

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Ay yüzlü. 2. Fatımi devleti vezir ve serdarlarındandır. 2 defa Şam valisi olmuştur. (1013-1094). > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEDRULCEMAL

(Ar.) Er. 1. Ay yüzlü. 2. Fatımi devleti vezir ve serdarlarındandır. 2 defa Şam valisi olmuştur. (1013-1094).

Bedrunnisa

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dolunay yüzlü kadın. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEDRUNNİSA

(Ar.) Ka. - Dolunay yüzlü kadın.

BEDÜK

(Tür.) Er. - Büyük, yüce, gösterişli, önemli.

BEGÜM

(Fars.) Ka. - Kadın hükümdar, prenses. Doğu Türk hükümdarlarının harem ve kızlarına isim olarak verilirdi.

Behçet

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Sevinç. 2. Güzellik, güleryüzlülük. 3. Şirinlik. Bu kelime Kur'an-ı Kerim'in Neml suresi 60. ayetinde geçmektedir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEHÇET

(Ar.) Er. 1. Sevinç. 2. Güzellik, güleryüzlülük. 3. Şirinlik. Bu kelime Kur'an-ı Kerim'in Neml suresi 60. ayetinde geçmektedir.

Behice

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şen, güzel, güleryüzlü kadın. (bkz. Behiç). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEHİCE

(Ar.) Ka. - Şen, güzel, güleryüzlü kadın. (bkz. Behiç).

Behiç

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şen, güzel, güler-yüzlü adam. Kur'an-ı Kerim'de adı geçen kelimelerdendir. (bkz. Hac, ayet 5). > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEHİÇ

(Ar.) Er. - Şen, güzel, güler-yüzlü adam. Kur'an-ı Kerim'de adı geçen kelimelerdendir. - (bkz. Hac, ayet 5).

Behire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Güzel kadın. Soyu-sopu temiz kadın. 2. Şişmanlıktan dolayı nefes darlığı olan. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEHİRE

(Ar.) Ka. 1. Güzel kadın. Soyu-sopu temiz kadın. 2. Şişmanlıktan dolayı nefes darlığı olan.

Behişt

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Cennet. 2. Uçmak. > Kökeni: Farsça

BEHİŞT

(Fars.) Er. 1. Cennet. 2. Uçmak.

Behiye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Beha'dan güzel. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEHİYE

(Ar.) Ka. - Beha'dan güzel.

Behlül

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Çok gülen, çok gülücü. 2. Hayır sahibi, çok iyi adam. 3. Bir İslam sofisi, Behlül-i Dana. Harun er-Reşid'in kardeşinin adı olup, delice hareketleriyle meşhur olmuştur. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEHLÜL

(Ar.) Er. 1. Çok gülen, çok gülücü. 2. Hayır sahibi, çok iyi adam. 3. Bir İslam sofisi, Behlül-i Dana. Harun er-Reşid'in kardeşinin adı olup, delice hareketleriyle meşhur olmuştur.

Behman

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Filan filanca. 2. Fars takviminde 11. ay’a ve her ayın 2. gününe delalet eder. > Kökeni: Farsça

BEHMAN

(Fars.) Er. 1. Filan filanca. 2. Fars takviminde 11. ay'a ve her ayın 2. gününe delalet eder.

Behmar

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İbn Sina mektebine mensup ve Arapça telifleri olan filozof. (X-XI. yy.). > Kökeni: Farsça

BEHMAR

(Fars.) Er. - Çok ziyade, fazla. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Behmenyar

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İbn Sina mektebine mensup ve Arapça telifleri olan filozof. (X-XI. yy.). > Kökeni: Farsça

BEHMENYAR

(Fars.) Er. - İbn Sina mektebine mensup ve Arapça telifleri olan filozof. (X-XI. yy.). İbn Sina'nın kitaplarını şerhetmişir.

Behnan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güleç, güler-yüzlü, iyi huylu ve daima gülen adam. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEHNAN

(Ar.) Er. - Güleç, güler-yüzlü, iyi huylu ve daima gülen adam.

Behnane

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güleryüzlü, iyi huylu ve daima gülen kadın. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEHNANE

(Ar.) Ka. - Güleryüzlü, iyi huylu ve daima gülen kadın.

Behra

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Onun için ondan dolayı. > Kökeni: Farsça

BEHRA

(Fars.) Ka. l. Onun için ondan dolayı. 2. Bir Arap kabilesi olup Hunus ovasında yerleşmişlerdir.

Behram

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Merih yıldızı. > Kökeni: Farsça

BEHRAM

(Fars.) Er. 1. Merih yıldızı. 2. Her ayın 20. gönü. 3. Acem pehlivanlarından birinin adı. 4. İran hükümdarlarından birkaçının adı ki en meşhuru yaban eşeği avına pek düşkün olan "Behram Gûr"dür.

Behramşah

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. (bkz. Behram). 2. Gazne sultanı. 3. Kirman Selçukluları hükümdarı. > Kökeni: Farsça

BEHRAMŞAH

(Fars.) Er. 1. (bkz. Behram). 2. Gazne sultanı. 3. Kirman Selçukluları hükümdarı.. 4. Eyyubilerin büyük şairi.

Behrem

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Asfur çiçeği kırmızı gül. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEHREM

(Ar.) Ka. - Asfur çiçeği kırmızı gül.

Behzad

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ressam, minyatürcü. Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEHZAD

(Ar.) Er. - Ressam, minyatürcü. - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır.

Behzat

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Doğuştan iyi, soylu kişi > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEKATA

(Tür.) Er. - İleri gelen, saygın. Soylu, isim yapmış sülaleden.

BEKBARS

(Tür.) Er. - (bkz. Bekata).

BEKDEMİR

(Tür.) Er. - (bkz. Bekata).

BEKDİL

(Tür.) Er. 1. Doğru sözlü, mert. 2. Gönlü zengin. Baygönüllü.

Bekil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yakışıklı, süslü delikanlı, genç. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEKİL

(Ar.) Er. - Yakışıklı, süslü delikanlı, genç.

Bekir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Sabahları erken kalkmayı alışkanlık edinen kimse, bakir. 2. Yeni doğmuş. 3. Öncesi, İsmaili zümresine ait büyük bir Arap kabilesi. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEKİR

(Ar.) Er. 1. Sabahları erken kalkmayı alışkanlık edinen kimse, bakir. 2. Yeni doğmuş. 3. Öncesi, İsmaili zümresine ait büyük bir Arap kabilesi.

Bekriye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Her şeyin evveli, ilk çocuk. 2. Genç ve taze kız. 3. Dişi deve yavrusu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEKRİYE

(Ar.) Er. 1. Her şeyin evveli, ilk çocuk. 2. Genç ve taze kız. 3. Dişi deve yavrusu.

BEKSAN

(Tür.) Er. 1. Tanınmış, ünlü, saygın. 2. Bey ünvanı taşıyan.

BEKTAŞ

(Fars.) Er. 1. Akran. 2. Eş, müsavi. - Bektaşi

BEKTÖRE

(Tür.) Er. - Güçlü, değişmez töreleri olan, törelerine bağlı.

Bel'Am

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Terbiyesiz, aç gözlü, pisboğaz, obur. 2. Hz. Musa hakkında İsrailoğullarını kandırarak yalan söyleyip dünya menfaatından ötürü gerçeğe sırtını dönen, bilge olmasına rağmen küfrü tercih edip Hz. Musa'ya beddua etmesiyle tanınmış olan "Bel'am b. Baura" adında İsrail kabilesinden bir zatın adı. Ad olarak konulmaz. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEL'AM

(Ar.) Er. 1. Terbiyesiz, aç gözlü, pisboğaz, obur. 2. Hz. Musa hakkında İsrailoğullarını kandırarak yalan söyleyip dünya menfaatından ötürü gerçeğe sırtını dönen, bilge olmasına rağmen küfrü tercih edip Hz. Musa'ya beddua etmesiyle tanınmış olan "Bel'am b. Baura" adında İsrail kabilesinden bir zatın adı. İsim olarak konulmaz.

Belazuri

ANLAMI-AÇIKLAMASI: II. yy. Arap tarihçilerinin en büyüklerinden. (Ahmet b. Yahya) Belazur usaresi içmiş ve şuurunu kaybederek öldüğü için kendisine bu ad verilmiştir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BELAZURİ

(Ar.) Er. - II. yy. Arap tarihçilerinin en büyüklerinden. (Ahmet b. Yahya) Belazur usaresi içmiş ve şuurunu kaybederek öldüğü için kendisine bu ad verilmiştir.

Belçim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Çim yaprağı > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BELEK

(Tür.) Er. 1. Hediye, armağan. 2. Selçukluların Dersim, Gere, Harput ve Halep emiri.

Belemi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Peygamber çiçeği, mavikantaron olarak bilinen çiçek > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Belemir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Peygamber Efendimiz’in(S.A.S) en sevdiği çiçek > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BELEN

(Tür.) 1. Dağ beli, dağın aşılacak yeri, dağlık yer. 2. Akdeniz bölgesinde İskenderun'da Suriye'nin Kuzeye ulaşan büyük yolun Amanos dağlarım aştığı geçit üzerinde bulunan kasaba. - Erkek ve kadın adı ola-rak kullanılır.

BELGE

(Tür.) Er. - Bir gerçeğe tanıklık eden şey.

BELGİN

(Tür.) Ka. 1. Alamet, nişan, marka. 2. Tam ve kesin olarak belirlenmiş, sarih.

BELHİ

(Ur.). - Belh şehrine mensup (Afganistan). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Beliğ

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Fasih ve düzgün konuşan. 2. Açık, yeterli, tam. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BELİĞ

(Ar.) Er. 1. Fasih ve düzgün konuşan. 2. Açık, yeterli, tam.

BELİK

(Tür.) Ka. - Saç örgüsü.

BELİN

(Tür.) Ka. - Gözlerini açıp baka kalmış şaşkın.

Belkıs

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Müslümanların seba melikesine verdikleri isim. Güneşe tapan bir kavmin kraliçesi iken Hz. Süleyman'a biat ederek kendisiyle evlenmiş ve müslüman olmuştur. Kur'an'da ismi lafzen geçmemiştir. Fakat Hz. Süleymanla arasında geçen olaylar Neml suresinde anlatılır. Kur'an'da bahsedilen kadının o olduğu rivayet edilir. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BELKIS

(Ar.) Ka. - Müslümanların seba melikesine verdikleri isim. - Güneşe tapan bir kavmin kraliçesi iken Hz. Süleyman'a biat ederek kendisiyle evlenmiş ve müslüman olmuştur. Kur'an'da ismi lafzen geçmemiştir. Fakat Hz. Süleymanla arasında geçen olaylar Neml suresinde anlatılır. Kur'an'da bahsedilen kadının o olduğu rivayet edilir.

BENDE

(Fars). 1. Bağlanmış kimse, tutsak. 2. Kul, köle. 3. Yürekten bağlı. 4. Büyük aşkla seven. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Bender

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Deniz veya büyük nehir üzerindeki liman. Ticaret limanı. > Kökeni: Farsça

BENDER

(Fars.) Er. - Deniz veya büyük nehir üzerindeki liman. Ticaret limanı.

BENGİ

(Tür.) Er. - Sonu olmayan, hep kalacak olan, sonsuz, ebedi.

BENGİALP

(Tür.) Er. - (bkz. Bengi).

BENGİSAN

(Tür.) Er. - (Bengi).

BENGİSOY

(Tür.) Er. - (bkz. Bengi).

BENGİSU

(Tür.) Ka. - Ebedilik, ölümsüzlük veren su, Ab-ı hayat.

BENGÜ

(Tür.) Ka. - Ebedi, sonu olmayan.

Benna

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yapı yapan, mimar, kalfa, dülger. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BENNA

(Ar.) Ka. - Yapı yapan, mimar, kalfa, dülger.

Bera

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Fazilet. 2. Seçkin olma vasfı. 3. Olgunluk. el-Bera' b. Azib Ashabdandır. (Küfe-691). Bedir gazası dışında bütün savaşlara katıldı. Rey ve Kazvin'i fethetti. Kufe'de vefat etti. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BERA

(Ar.) Er. - 1. Fazilet. 2. Seçkin olma vasfı. 3. Olgunluk. el-Bera' b. Azib

BERAT

(Ar.). 1. Resmi belge, imtiyaz belgesi. 2. Osmanlıda bir kimseye verilen nişan, rütbe veya toprak imtiyazını gösterir belge. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Berca

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yerinde tam doğru ve münasip > Kökeni: Farsça

BERCA

(Fars.). - Yerinde tam doğru ve münasip. - Kadın ve erkek adı olarak kullanılabilir.

BERCESTE

(Fars.) Ka. 1. Seçilmiş, beğenilmiş. 2. Güzel, hoş, latif.

Bercis

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1."Müşteri" denilen yıldız, Jüpiter gezegeni. 2. Sütü çok olan deve. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BERCİS

(Ar.) Ka. 1."Müşteri" denilen yıldız, Jüpiter gezegeni. 2. Sütü çok olan deve.

Berçin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Toplayıcı > Kökeni: Farsça

BERÇİN

(Fars.) Ka. - Toplayıcı.

Bereket

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Bolluk. 2. Meymenet, saadet, mutluluk, Allah vergisi. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEREKET

(Ar.) Ka. 1. Bolluk. 2. Meymenet, saadet, mutluluk, Allah vergisi.

BEREN

(Tür.) Er. - Güçlü, kuvvetli, akıllı.

Berfin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Kardan yapılmış. 2. Tertemiz > Kökeni: Farsça

BERFİN

(Fars.) Ka. 1. Kardan yapılmış. 2. Tertemiz, kar gibi beyaz.

BERGİN

(Tür.) Er. - (bkz. Berkin).

BERGÜZAR

(Fars.) Ka. - Hediye, hatıra, andaç.

Bergüzin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Seçkin, beğenilmiş, makbul > Kökeni: Farsça

BERGÜZİN

(Fars.) Ka. - Seçkin, beğenilmiş makbul.

Berhuz

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dağarcık, torba, derleme. > Kökeni: Farsça

BERHUZ

(Fars.) Er. - Dağarcık, torba.

Beri

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Salim, kurtulmuş. 2. Temiz, Arınmış. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BERİ

(Ar.) Er. 1. Salim, kurtulmuş. 2. Temiz, Arınmış.

Beria

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Olgunluk ve güzelliğiyle akranlarından üstün olan sevgili. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BERİA

(Ar.) Ka. - Olgunluk ve güzelliğiyle akranlarından üstün olan sevgili.

Berid

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Haberci. 2. Eskiden müslüman devletlerde posta ve haber alma örgütünün adı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BERİD

(Ar.) Er. 1. Haberci. 2. Eskiden müslüman devletlerde posta ve haber alma örgütünün adı.

Berika

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şimşek parıltısı. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Berikanur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bknz. Berika ve Nur > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Berin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. En yüksek, çok değerli. > Kökeni: Farsça

BERİN

(Fars.) Er. 1. En yüksek, çok yüce. 2. Soylu.

Berire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İnam ve ihsan sahibi. Saliha ve vazifesini yapan hanım. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BERİRE

(Ar.) Ka. - İnam ve ihsan sahibi. Saliha ve vazifesini yapan hanım.

BERK

(Tür.) Er. 1. Sağlam, kuvvetli. 2. Katı, sert. Şiddetli. 3. Hızlı. 4. Orman. 3. Arı, şimşek, yaprak.

BERK YARUK

(Tür.) Er. - Selçuklu Sultanı. (Öl. 1104). Melikşah'ın oğlu.

BERKA

(Ar.). - Kuzey Afrika'da eski bir şehir. - Kadın ve erkek adı olarak kullanılır.

Berkan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Şakıma, parıldama. 2. Kıvırcık tüylü kuzu postu kürkü. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BERKAN

(Ar.) Er. 1. Şakıma, parıldama. 2. Kıvırcık tüylü kuzu postu kürkü.

BERKANT

(Tür.) Er. - Güçlü, bozulmaz, yemin.

BERKAY

(Tür.) Er. - (bkz. Berk).

BERKE

(Tür.) Er. 1. Kama. 2. Altınordu hükümdarı. Cengiz Han'ın torunu ve Cuci'nin 3. oğludur.

BERKEL

(Tür.) Er. - güçlü el.

BERKER

(Tür.) Er. - Güçlü, sağlam kişilikli.

BERKİ

(Tür.) Er. - Şimşek gibi parlak.

BERKİN

(Tür.) Er. - Sağlam güçlü kuvvetli.

BERKKAN

(Tür.) Er. - Güçlü soydan gelen.

BERKMAN

(Tür.) Er. - Güçlü, sağlam, kişilikli.

BERKSAN

(Tür.) Er. - Güçlü tanınan kimse.

BERKSOY

(Tür.) Er. - (bkz. Berksan).

BERKSU

(Tür.) Er. - Soğuk ve keskin su.

BERKÜN

(Tür.) Er. - Sağlam, güçlü tanınmış.

Bermal

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dağ tepesi, doruk. > Kökeni: Farsça

BERMAL

(Fars.) Ka. - Dağ tepesi, doruk. - (bkz. Şahika, zirve).

Berna

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Genç delikanlı, yiğit > Kökeni: Farsça

BERNA

(Fars.) - Genç delikanlı, yiğit. - Kadın ve erkek için kullanılır.

BERRA

(Ar.). - Doğru sözlü, hayır işleyen kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Berrak

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Duru, saf, bulanık olmayan, nurlu. 2. Şimşek, parıltı. 3. Kulağa hoş gelen ses. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BERRAK

(Ar.) Ka. 1. Duru, saf, bulanık olmayan, nurlu. 2. Şimşek, parıltı. 3. Kulağa hoş gelen ses.

Berraka

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Aydınlık görünüşlü güzel kadın. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BERRAKA

(Ar.) Ka. - Aydınlık görünüşlü güzel kadın.

Berran

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Kesen, kesici, keskin > Kökeni: Farsça

BERRAN

(Fars.) Ka. - Kesen, kesici, keskin.

Berre

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Peygamberimiz hanımlarından ikisinin ilk isimlerini değiştirmiştir. Biri Cüveyriye, diğeri Zeynep binti Cahş annemizdir. Her ikisinin ilk isimleri "Berre" idi. ayrıca üvey kızının adı da "Berre" iken onu "Zeynep" olarak değiştirmiştir. Berre manası temizleyicidir. Ancak " O kendi nefsini temizler" diyerek kibir ve gurura sebep olmaması için değiştirmiştir. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Berrin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yüksek, yüce > Kökeni: Farsça

BERRİN

(Fars.) Ka. - Yüksek yüce.

Berşan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ümmet. Bir peygamberin din ve kitabını kabul ve tasdik eden kimse > Kökeni: Farsça

BERŞAN

(Fars.) Ka. - Ümmet. Bir peygamberin din ve kitabını kabul ve tasdik eden kimse.

BERŞE

(Tür.) Ka. - Hep, bütün, çok.

Berter

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Üstün, yüksek nitelikli, değerli > Kökeni: Farsça

BERTER

(Fars.) Er. - Üstün, yüksek nitelikli, değerli.

Berzali

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ebu'l-Kasım b. Muhammed. Arap tarihçilerinden-dir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BERZALİ

(Ar.) Er. - Ebu'l-Kasım b. Muhammed. - Arap tarihçilerinden-dir.

Berzen

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yöre, mahalle, yol > Kökeni: Farsça

BERZEN

(Fars.). - Yöre, mahalle, yol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BESALET

(Ar.). - Korkusuzluk, yüreklilik. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Besamet

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güleryüzlülük, şenlik. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BESAMET

(Ar.) Ka. - Güleryüzlülük, şenlik.

Besim

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güleryüzlü, güleç adam. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BESİM

(Ar.) Er. - Güleryüzlü, güleç adam.

Besime

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Besim). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BESİME

(Ar.) Ka. - (bkz. Besim).

Bestami

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bir Evliya İsmi > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BESTE

(Fars.) Ka. 1. Kapalı, bağlı, bitiştirilmiş bağlanmış. 2. Müzikte, şarkının makam ve ahengi.

Beşareddin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dinin müjdesi. Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEŞAREDDİN

(Ar.) Er. - Dinin müjdesi. Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

Beşaret

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Müjde, muştu, iyi haber. 2. Güler yüzlülük, gülümseme. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEŞARET

(Ar.) Ka. 1. Müjde, muştu, iyi haber. 2. Güler yüzlülük, gülümseme.

Beşir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Müjde getiren müjdeci. 2. Güleryüzlü güleç adam. Kur'ani bir kavramdır. İnsanlara Allah'ın emir ve nimetlerini, cennet ve mükafatı haber veren peygamberler ve Kur'an için kullanılmıştır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEŞİR

(Ar.) Er. 1. Müjde getiren müjdeci. 2. Güleryüzlü güleç adam. Kur'ani bir kavramdır. İnsanlara Allah'ın emir ve nimetlerini, cennet ve mükafatı haber veren peygamberler ve Kur'an için kullanılmıştır.

Beşire

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Müjde getiren, müjdeci. 2. Güleryüzlü, güleç hanım > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEŞİRE

(Ar.) Ka. 1. Müjde getiren, müjdeci. 2. Güleryüzlü, güleç hanım

Beşuş

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Okşadıkça süt veren deve. 2. Araplarca çok meşhur ve meş'um bir kadın. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEŞUŞ

(Ar.) Ka. 1. Okşadıkça süt veren deve. 2. Araplarca çok meşhur ve meş'um bir kadın.

BETİK

(Tür.) Er. - Yazılı olan şey, yazılmış yapıt.

Betil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Temiz, iffetli > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BETİM

(Tür.). 1. Bir nesnenin kendine özgü belirtilerini tam ve açık bir biçimde, söz ya da yazıyla anlatma, tasvir. 2. Herhangi bir şeyin resmi ya da heykeli.

Betül

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Bakire. 2. Erkekten çekinen, erkeklere yaklaşmayan namuslu kadın. 3. Ayrı kök salan fidan. 4. Hz. Meryem'in lakabı. 5. Hz. Muhammed (s.a.s)'in kızı Hz. Fatıma'nın lakabı. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BETÜL

(Ar.) Ka. 1. Bakire. 2. Erkekten çekinen, erkeklere yaklaşmayan namuslu kadın. 3. Ayrı kök salan fidan. 4. Hz. Meryem'in lakabı. 5. Hz. Muhammed (s.a.s)'in kızı Hz. Fatıma'nın lakabı.

Betülay

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Betül). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BETÜLAY

- (bkz. Betül).

BEYAN

(Ar.). 1. Bildirme, söyleme, açıklama. 2. Belagat ilimlerinden ikincisi. 3. Belli apaçık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Beyati

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Gece uyuma, gece iş görme, geceyi işiyle geçirme. 2. Türk müziğinin en eski makamlarından olup, hala kullanılmakta olan bir makamdır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEYATİ

(Ar.) Er. 1. Gece uyuma, gece iş görme, geceyi işiyle geçirme. 2. Türk müziğinin en eski makamlarından olup, hala kullanılmakta olan bir makamdır.

Beyaz

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Ak, en açık renk. 2. Aydınlık. 3. Deri rengine göre bir insan ırkı. 4. Yumurta akı. -Mahalli yerlerde kadın adı olarak kullanılmakladır. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEYAZ

(Ar.) Ka. 1. Ak, en açık renk. 2. Aydınlık. 3. Deri rengine göre bir insan ırkı. 4. Yumurta akı. -Mahalli yerlerde kadın adı olarak kullanılmakladır.

Beyazıt

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ebu Yezid, Yezid'in babası, kısaltılmıştır. Arapça'dan Türkçeleşmiş. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEYAZIT

(Ar.) Er. - Ebu Yezid, Yezid'in babası, kısaltılmıştır. - Arapça'dan Türkçeleşmiş.

BEYBARS

(Tür.) Er. - (bkz. Baybars).

BEYBOLAT

(Tür.) Er. - Çelik gibi güçlü, saygın kimse.

BEYCAN

(Tür.) Er. - (bkz. Beybolat).

Beyda

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Tehlikeli yer. 2. Sahra, çöl. 3. Mekke ile Medine arasında düz bir yer. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEYDA

(Ar.) Ka. 1. Tehlikeli yer. 2. Sahra, çöl. 3. Mekke ile Medine arasında düz bir yer.

Beyhak

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Horasan'ın Nişabur eyaletinde bir bölge. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEYHAK

(Ar.) Er. - Horasan'ın Nişabur eyaletinde bir bölge.

Beyhaki

ANLAMI-AÇIKLAMASI: el-Beyhaki Arap müellifi olup muhaddis ve Şafii fakihlerindendir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEYHAKİ

(Ar.) Er. - el-Beyhaki

BEYHAN

(Tür.) Ka. - Hükümdarların üstünü. Seçkin han. Beyhan Sultan

BEYKAL

(Tür.) Er. - (bkz. Beycan).

BEYKAN

(Tür.) Er. - (bkz. Beycan).

Beyna

ANLAMI-AÇIKLAMASI: "iki el arasındaki sevgi" anlamındadır. Kuran’ da yer alan bir kelimedir. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEYREK

(Tür.) Er. 1. Çok nazik, efendi, bey. 2. Hüzünlü.

BEYSAN

(Tür.) Er. - (bkz. Beycan).

BEYSUN

(Tür.) Ka. - Nazik insan.

Beytiye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Eve ait, evle ilgili. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEYTİYE

(Ar.) Ka. - Eve ait, evle ilgili.

BEYTÖRE

(Tür.) Er. - Baş adet, adetleri yerine getiren.

Beytullah

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Kabe > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

Beyza

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Daha ak, çok beyaz. 2. Günahtan kaçınmış. Günahla kirlenmemiş. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEYZA

(Ar.) Ka. 1. Daha ak, çok beyaz. 2. Günahtan kaçınmış. Günahla kirlenmemiş.

BEYZADE

(Tür.) Er. 1. Beyoğlu. 2. Soylu kimse. - Farsça'dan birleşik isim olarak Türkçeleştirilmiştir.

Beyzanur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Işık saçan nur > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Beyzavi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Beyzavi (Abdullah b. Ömer). İran'da yaşamış Tefsir ve Kelam alimi. Şafii mezhebindendir. Tefsirin yanında fıkıh usulü, kelam ve irab hakkında eserler vermiştir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BEYZAVİ

(Ar.) Er. - Beyzavi (Abdullah b. Ömer). İran'da yaşamış Tefsir ve Kelam alimi. Şafii mezhebindendir. Tefsirin yanında fıkıh usulü, kelam ve irab hakkında eserler vermiştir.

BEZEN

(Tür.) Ka. - Süs, benek, zinet.

Bezmi Alem

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dünya meclisi, sohbet toplantısı. Bezm-i Alem Sultan. Sultan Abdülmecid'in annesi. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BEZMİ ALEM

(Ar.) Ka. - Dünya meclisi, sohbet toplantısı. Bezm-i Alem Sultan. Sultan Abdülmecid'in annesi.

Bican

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Cansız, ruhsuz. 2. Canını esirgemeyen, şehit > Kökeni: Farsça

BİCAN

(Fars.) Er. 1. Cansız, ruhsuz. 2. Canını esirgemeyen, şehit.

Bidayet

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Başlama, başlangıç. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BİDAYET

(Ar.) Ka. - Başlama, başlangıç.

BİDİL

(Tür.) Er. - Hindistan'da yerleşmiş Farsça yazan büyük Türk şairi.

BİGE

(Tür.) Ka. - Evlenmemiş, çouğu olmamış.

Bihruz

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İyi gün, güzel gün. > Kökeni: Farsça

BİHRUZ

(Fars.) Ka. - İyi gün, güzel gün anlamında. Bihruze Hatun

Bihter

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Pek iyi, daha iyi > Kökeni: Farsça

BİHTER

(Fars.) Ka. - Pek iyi, daha iyi.

Bihterin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: En iyi, pek iyi > Kökeni: Farsça

BİHTERİN

(Fars.) Ka. - En iyi, pek iyi.

BİKE

(Tür.). - Benzersiz, eşsiz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Bilad

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şehirler bölge, eyalet, memleket Adlerini ifade için terkiplerde kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BİLAD

(Ar.) Er. - Şehirler bölge, eyalet, memleket isimlerini ifade için terkiplerde kullanılır.

Bilal

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Su gibi ıslatan, ıslatış, ıslaklık. Bilal b. Raba İslamın ilk müezzini, Habeş asıllı olup İslamı köle olarak ilk kabul edenlerden birisidir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BİLAL

(Ar.) Er. - Su gibi ıslatan, ıslatış, ıslaklık. Bilal b. Raba

BİLAN

(Tür.) Er. - Süslü ve işlemeli kılıç kemeri.

BİLAY

(Tür.). - Ay gibi asil ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Bildar

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Bel, belleyen, yer kıran. > Kökeni: Farsça

BİLDAR

(Fars.) Er. 1. Bel, belleyen, yer kıran, kürek çeken. 2. İstihkam neferi.

BİLEK

(Tür.) Er. - Güç, kuvvet.

BİLEN

(Tür.) Er. - Bilgili, görgülü, anlayışlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BİLGE

(Tür.). - Bilgili, iyi geniş, derin, bilgi sahibi kimse. - Kadın ve erkek adı olarak kullanılır.

BİLGE HATUN

(Tür.) Ka. - Kutluk Han'ın annesi. Türk hükümdarı (VIII.yy-).

BİLGEALP

- (bkz. Bilge).

BİLGEHAN

(Tür.) Er. - Göktürk hakanı (683-734). Babası Kutluğ İlteriş Han'dır.

BİLGEKAĞAN

(Tür.) Er. - (bkz. Bilge). Bilge Kağan (683-734). Göktürk hakanı. İkinci Göktürk hanedanlığının kurucusu.

BİLGEKAN

(Tür.) Er. - Bilgin soydan gelen.

BİLGEN

(Tür.) Ka. - (bkz. Bilge).

BİLGER

(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili, bilge, bilgin.

Bilgi sahipleri. Daniş-Merd

Bilgili, Tanzimattan önce kadıların yanında stajer olarak çalışan kimse. - Danişmend

BİLGİN

(Tür.). - Bilgili kişi (alim, karşılığı olarak da kullanılmaktadır). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BİLGİNUR

(t.f.i.) Ka. - Bilginin ışığı, bilginin aydınlığı.

BİLGİSER

(t.f.i.) Ka. - (bkz. Bilginer).

BİLGİYE

(Tür.) Ka. - Bilgin hanım.- Yanlış yapılmış isimlerdendir.

BİLGÜN

(Tür.) Ka. - (bkz. Bilgin).

BİLKAN

(Tür.) Er. - Bilgili.

Billur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Bazı cisimlerin tabi olarak aldıkları geometrik şekil. 2. Duru, berrak, kesme cam, kristal. 3. Necef taşı. (Mec.) Temiz, pırıl pırıl insan. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BİLLUR

(Ar.) Ka. 1. Bazı cisimlerin tabi olarak aldıkları geometrik şekil. 2. Duru, berrak, kesme cam, kristal. 3. Necef taşı. (Mec.) Temiz, pırıl pırıl insan.

BİLMEN

(Tür.) Er. - Bilen, anlayan, bilgili.

BİLSEN

(Tür.) Ka. - Kendini bil.

BİLTAY

(Tür.) Er. - (bkz. Bilmen).

Binali

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ali'nin oğlu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BİNALİ

(Ar.) Er. - Ali'nin oğlu.

BİNALP

(Tür.) Er. - Yiğitler.

BİNAY

(Tür.) Ka. - Bin tane ay, çok kuvvetli ışık.

BİNHAN

(Tür.) Ka. - Hanların hanı.

BİNKAN

(Tür.) Er. - Soylu kanlar.

BİNNAZ

(Tür.) Ka. 1. Nazlı. 2. Cilveli. 3. Allah'a yalvaran.

BİNNUR

(Tür.) Ka. 1. Nurla özdeşleşmiş. 2. Bin tane nur.

BİNTUĞ

(Tür.) Er. - (bkz. Binkan).

BİRANT

(Tür.) Er. 1. Özel, tek yemin. 2. Özelliği olan yemin.

BİRAT

(Tür.) Er. 1. Asil, soylu, bir aileye mensup. 2. İlk erkek çocuğa verilen isim.

BİRAY

(Tür.) Ka. - Ay gibi tek, eşsiz.

BİRCAN

(Tür.) Er. - Tek, eşsiz. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BİRCE

(Tür.) Ka. - Tek, eşsiz, biricik.

Bircis

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Gezegen, Jüpiter, müşteri yıldızı, bercis. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BİRCİS

(Ar.) Ka. - Gezegen, Jüpiter, müşteri yıldızı, bercis.

BİRDAL

(Tür.) Er. - Bir tane, tek dal.

BİRGE

(Tür.) Er. 1. Kamçı. 2. Birlikte, beraber.

BİRGİ

(Tür.) Ka. - Batı Anadolu'da İzmir ilinin Ödemiş ilçesinin merkezi, Bozdağ eteklerinde kurulmuştur.

BİRGİT

(Tür.) Er. - Birleşik, birleşmiş, birlik almış.

BİRGİVİ

(Tür.) Er. - Birgivi

BİRGÜL

(Tür.) Ka. - Bir tane, tek gül. Kıymetli gül.

BİRHAN

(Tür.) Er. - Tek yönetici.

BİRİM

(Fars.) Ka. - Bir tanem, biriciğim.

BİRKAN

(Tür.) Er. - Soylu.

BİRKE

(Ar.). 1. Büyük havuz. 2. Gölcük. 3. Göğüs. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BİRMA

(Hint.). - Çin Hindi'nde bir yer. Birmanya diye de tanınır. Birmanya müslümanları ülkelerinin % 30'una ulaşmışlardır. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BİRMEN

(Tür.) Er. - Tek olan, benzeri olmayan kimse.

BİROL

(Tür.) Er. - Tek ad, bir ol.

BİRSEN

(Tür.) Ka. - Sadece sen, tek sen.

BİRSEV

(Tür.) Ka. - Tek sevgili.

Birsin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yonca. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BİRSİN

(Ar.) Ka. - Yonca.

BİRTAN

(Tür.) Er. - Bir tane, tek.

Birun

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Dışarı. 2. Dış harici. > Kökeni: Farsça

BİRUN

(Fars.) Er. 1. Dışarı. 2. Dış harici. 3. Osmanlı Devleti'nde saray dışında vazifeli memurlar.

Birûnî

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Reyhan Muhammed Biruni'nin adından. > Kökeni: Farsça

BİRÛNÎ

(Fars.) Er. - Reyhan Muhammed b. Ahmed el-Biruni

Bistami

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (Bkz. Bistem). – bayezid > Kökeni: Farsça

Bistami

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (Bkz. Bistem). – bayezid > Kökeni: Farsça

BİSTAMİ

(Fars.) Er. - (bkz. Bistem). - Bayezid Bistami

Bistem

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Horasan eyaletinde El-Bürz eleklerinde bir şehir. Hüsrev 2. Pervizin dayısı Bistam tarafından kurulduğu için bu ismi almıştır. Elmaslanyla ünlüdür > Kökeni: Farsça

BİSTEM

(Fars.) Er. - Horasan eyaletinde El-Bürz eleklerinde bir şehir. Hüsrev 2. Pervizin dayısı Bistam tarafından kurulduğu için bu ismi almıştır. Elmaslanyla ünlüdür.

Bişar

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Esir tutsak. 2. Altın, gümüş. > Kökeni: Farsça

BİŞAR

(Fars.) Er. 1. Esir tutsak. 2. Altın, gümüş kakmalı işlemeler. 3. Saçılan şey, saç. 4. Güçsüz, dermansız.

Bişr

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Güler yüzlü kişi, güleç, sevimli. Bişr b. Bera' Sahabedendir. Babası Bera' b. Marun Akabe beyatına katılanlardandı. Bişr, iyi bir savaşçı ve okçuydu. Yahudi bir kadının verdiği zehirli eti yiyince zehirlenerek şehid oldu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BİŞR

(Ar.) Er. - Güler yüzlü kişi, güleç, sevimli. Bişr b. Bera'

BİTENGÜL

(Tür.) Ka. - Güllerin bitmesi.

BOĞAÇ

(Tür.) Er. - Küçük yaşta boğa öldürdüğü için kendisine bu ad verilen, Dede Korkut hikayelerindeki bir kahraman. Dirse Han'ın oğlu.

BOĞAÇHAN

- (bkz. Boğaç).

BOĞATAŞ

(Tür.) Er. - Ünlü Türk beylerinden biri.

BOLGAN

(Tür.) Er. - Eski Türk adlarından.

BOLHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Bolgan).

BORA

(İtal.) Er. - Araziden çıkan şiddetli rüzgar.

BORAN

(Tür.) Er. - Rüzgar, şimşek, gökgürültüsü, sağanak yağmurun birlikte olduğu iklim hadisesi. Boran Hatun

BORANALP

- (bkz. Boran).

BORATAY

- (bkz. Boran).

Botan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Botan Dicle Nehri’nin bir koludur. İsmini geçmişteki Botan (Kentrites) Krallığı’ndan alır. Sokrates’in öğrencisi Ksenephon M.Ö 400 yılında yazdığı Anabasis (Onbinlerin Dönüşü) adlı kitabında nehirden oldukça fazla bahsetmiştir. > Kökeni: Farsça

BOYLA BAĞA TARKAN

(Tür.) Er. - Anlamı iyice bilinmemekle birlikte. Orhun yazıtlarında vezir Tonyukuk'a verilen unvan olarak geçer.

BOYLAN

(Tür.) Er. - Kibirli, mağrur.

BOYRAZ

(Tür.) Er. - Kuzey rüzgarı.

BOYSAN

(Tür.) Er. - Uzun boylu, yakışıklı delikanlı.

BOYSEL

(Tür.). - Uzun boylu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BOZAN

(Tür.) Er. - Büyük Selçuklu Emiri. Selçuklu Sultanı Melikşah'a büyük yardımları dokundu. Kazanılan birçok zaferde etkin rol oynadı.

BOZBEY

(Tür.) Er. - Kır beyi, gri.

BOZBORA

(Tür.) Er. - Fırtına.

BOZDOĞAN

(Tür.) Er. - Bir şahin türü.

BOZER

(Tür.) Er. - Beyaz tenli.

BOZKAYA

(Tür.) Er. - (bkz. Bozer).

BOZKURT

(Tür.) Er. - Göktürk efsanelerinde yer alan kutsal hayvan.

BOZUN

(Tür.) Er. 1. Büyük Selçuklu emirinin adı. 2. Sürülmemiş tarla.

BOZYEL

(Tür.) Er. - Yağmur getiren lodos rüzgarı.

BOZYİĞİT

(Tür.) Er. - (bkz. Bozer).

BÖKE

(Tür.) Er. 1. Kahraman, güçlü kimse. 2. Önder, başkan, reis. 3. Kabadayı, cesur efe. 4. Güreşçi, pehlivan.

BÖRÇETİN

(Tür.) Er. - Eski tarihçilere göre Türkleri Ergenekon'dan kurtaran demircinin adı.

BÖRİTİGİN

(Tür.) Er. - Karahanlı hükümdarı. Maveraünnehir'e hakim oldu. Bastırdığı paralarda İbrahim b. Nasr adıyla anılır (XI. yy.).

BUDAK

(Tür.) Er. 1. Ağacın dal olacak sürgünü. 2. Dal. 3. Dalın göv¬de içindeki sert bölümü.

BUDUN

(Tür.) Er. - Halk, kavim, ahali.

BUDUNALP

- (bkz. Budun).

Buğra

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Büyük deve. > Kökeni: Farsça

BUĞRA

(Fars.) Er. 1. Büyük erkek deve, iki hörgüçlü deve. 2. Turna kuşu, turna sürüsünün önünde uçan turna horozu. 3. Harizm hükümdarlarından birinin lakabı.

BUĞRAHAN

(f.t.i.) Er. 1. X. yy.'ın başlarında Orta Asya'daki yağma boyundan çıkan ve ilk İslam devletinin Türk hükümdarlarının birçoğuna verilen ünvan. 2. İliğ ve Karahanlı sülalesinden birçok hükümdarların unvanıdır. - Tarık Buğra, Saltuk Buğra.

Buhayra

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Küçük deniz. 2. Mısır'ın kuzeybatısında bir şehir. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BUHAYRA

(Ar.) Ka. 1. Küçük deniz. 2. Mısır'ın kuzeybatısında bir şehir.

Buhri

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Tütsüye ait. 2. Denize ait. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BUHRİ

(Ar.) Er. 1. Tütsüye ait. 2. Denize ait.

BUHTAN

(Ar.). - Yalan, iftira. - İsim olarak kullanılmaz.

BUKA

(Ar.). - 1. Ülke, yer. 2. Büyük bina. 3. Ben, benek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Buka Han

BUKET

(Fars.) Ka. - Çiçek demeti.

Bukle

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Kıvrılmış, küçülmüş. > Kökeni: Farsça

BUKLE

(Fars.) Ka. - Kıvrılmış, küçük lüle şeklinde saç.

BULAK

(Tür.) Er. - Kaynak, pınar, çeşme.

BULGAR

(Tür.) Er. - Olgun, bilgili, görgülü, hoşgörülü kimse.

BULUT

(Tür.). - Su buharlarının yoğunlaşmasıyla meydana gelen ve gökyüzünde mahiyetine göre farklı yükseklikte bulunan hava kütlesi. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BUMİN

(Tür.) Er. - Göktürk devletinin kurucusu (Öl. 552). Avarlarla arası açılınca, savaşarak onları çökertti ve merkezi Ötüken olmak üzere Göktürk devletini kurdu (552). Aynı yıl öldü.

BUMİNHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Bumin).

Burak

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Berk-Yıldırımdan türetilmiştir. Hz. Muhammedin Mirac’daki bineği. Kur’an’da böyle bir Ad geçmemekle beraber, İslam kaynaklarında böyle bir binitin olduğuna dair rivayetler vardır. Burak Reis (Öl. 1499). Osmanlı denizcilerinden. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BURAK

(Ar.) Er. - Berk-Yıldırımdan türetilmiştir. - Hz. Muhammedin Mirac'daki bineği. Kur'an'da böyle bir isim geçmemekle beraber, İslam kaynaklarında böyle bir binitin olduğuna dair rivayetler vardır. Burak Reis

BURCU

(Tür.) Ka. - Güzel koku.

Burç

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Süryanice Burgus kelimesinin Arapçalaştınlmış hali. 2. Kalenin köşelerine yapılan daha yüksek ve daha kalın çıkıntı kule. 3. Yuvarlak bina. 4. Güneşin ayrıldığı oniki kısımdan herbiri. 5. Tek hisar. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BURÇ

(Ar.) Er. 1. Süryanice Burgus kelimesinin Arapçalaştınlmış hali. 2. Kalenin köşelerine yapılan daha yüksek ve daha kalın çıkıntı kule. 3. Yuvarlak bina. 4. Güneşin ayrıldığı oniki kısımdan herbiri. 5. Tek hisar.

BURÇAK

(Tür.). - Baklagillerden, taneleri yemiş olarak kullanılan bir bitki. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BURÇHAN

(Tür.) Er. - (bkz. Burç).

BURÇİN

(Tür.) Ka. - Dişi geyik.

Burhan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Delil hüccet. 2. Hakkı batıldan, doğruyu yanlıştan ayıran delil. 3. İlahi aydınlık. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BURHAN

(Ar.) Er. 1. Delil hüccet. 2. Hakkı batıldan, doğruyu yanlıştan ayıran delil. 3. İlahi aydınlık.

Burhaneddin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dinin delili. Burhaneddin Mahmud b. Taceddin el-Buhari (Öl. 1149). Hanefi fıkıh alimi. Önemli yapıtı. el-Muhit el-Buhari'dir. Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BURHANEDDİN

(Ar.) Er. - Dinin delili. Burhaneddin Mahmud b. Taceddin el-Buhari (Öl. 1149). Hanefi fıkıh alimi. Önemli yapıtı. el-Muhit el-Buhari'dir. - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır.

Burhanettin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Dinin kanıtı, dinin delili, ispatı > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

Burkan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yanardağ, volkan. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BURKAN

(Tür.). - Uygur Türklerinin Budaya verdikleri ad. - İsim olarak kullanılmaz.

BURKAN

(Ar.) Er. - Yanardağ, volkan.

BURKHAN

(Tür.). - Put, heykel, Buda heykeli. - İsim olarak kullanılması yanlıştır.

Buse

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Öpüşmek, öpmek, öpücük. > Kökeni: Farsça

BUSE

(Fars.) Ka. - Öpüşmek, öpmek. - İslâmî ahlâka aykırı olduğu için isim olarak kullanılmaz.

BUYAN

(Tür.). 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi biliş, sevab. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BUYRUK

(Tür.) Er. 1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı güç. 2. Egemen. 3. Emir. 4. Kendi başına hareket eden.

BUYRUKALP

- (bkz. Buyruk).

BÜKLÜM

(Tür.) Ka. - Bükülmüş kıvrılmış şeylerin oluşturduğu halka.

Bülbül

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Sesinin güzelliğiyle ünlü ötücü kuş. 2. Sesi çok güzel olan kimse. Bülbül Hatun Bayezid II.'in eşi. (Öl. Bursa 1515). Şehzade Ahmed'in annesi. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BÜLBÜL

(Ar.) Ka. 1. Sesinin güzelliğiyle ünlü ötücü kuş. 2. Sesi çok güzel olan kimse. Bülbül Hatun

Bülent

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yüce yüksek, ala, ulu > Kökeni: Farsça

BÜLENT

(Fars.) Er. - Yüce yüksek, ala, ulu.

Bünyamin

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yakub peygamberin en küçük oğlu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

BÜNYAMİN

(Ar.) Er. - Yakub peygamberin en küçük oğlu.

Bürde

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Hırka, Arapların gece üzerlerine örttükleri, gündüz giyindikleri elbise. 2. Ka'b b. Züheyrin yazdığı kaside. Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.s) tarafından beğenilmiş ve Peygamberimiz hırkasını çıkararak şaire giydirmiştir. Bu yüzden bu kaside "Kaside-i bürde" olarak tanınır. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BÜRDE

(Ar.) Ka. 1. Hırka, Arapların gece üzerlerine örttükleri, gündüz giyindikleri elbise. 2. Ka'b b. Züheyrin yazdığı kaside. Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.s) tarafından beğenilmiş ve Peygamberimiz hırkasını çıkararak şaire giydirmiştir. Bu yüzden bu kaside "Kaside-i bürde" olarak tanınır.

BÜRGE

(Tür.). - Bir yerde duramayan canlı, taşkın kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Bürke

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Martı. 2. Havuz, gölcük. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BÜRKE

(Ar.) Ka. 1. Martı. 2. Havuz, gölcük.

Büşra

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Müjde, sevinçli haber. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BÜŞRA

(Ar.) Ka. - Müjde, sevinçli haber.

Büşranur

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Büşra ve Nur kelimelerinin birleşiminden oluşmuş bir isimdir. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

BÜTE

(Tür.) Ka. - Fidan.

Büteyra

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Güneş. 2. Sabah. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

Yorumlar (0)