Arapça Farsça İsimler, U Harfiyle Başlayan Arapça Farsça Çocuk Adları
U Harfiyle Başlayan Arapça Farsça İsimler, Arapça Farsça Çocuk Adları, Arapça Farsça İsimler, U Harfiyle Başlayan Arapça Farsça Çocuk Adları
Arapça Farsça İsimler, U Harfiyle Başlayan Arapça Farsça Çocuk Adları
Arapça Farsça İsimler, U Harfiyle Başlayan Arapça Farsça Çocuk Adları
TÜRKÇE ADLAR
A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z
ARAPÇA ADLAR
A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z
Ubab |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Pek taşkın, coşkun. 2. Delice akan sel. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UBAB |
(Ar.) Er. 1. Pek taşkın, coşkun. 2. Delice akan sel. |
Ubeyd |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Ubeyde). > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UBEYD |
(Ar.) Er. - (bkz. Ubeyde). |
Ubeyde |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandığı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı. |
UBEYDE |
(Ar.) Ka. - Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandığı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah. |
Ubeydullah |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Allah'ın kulu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UBEYDULLAH |
(Ar.)Er. - Allah'ın kulu. |
UCAER |
(Tür.) Er. - Değerli, yüce kimse. |
UCATEKİN |
(Tür.) Er. – Yücelikte eşsiz kimse. |
UÇANAY |
(Tür.) Er. - Ay gibi yüksek anlamında. |
UÇANOK |
(Tür.) Er. - Hızlı, atak, yiğit. |
UÇAR |
(Tür.) Er. - Uçan, uçucu. |
UÇARER |
(Tür.) Er. - Uçar er. |
UÇBAY |
(Tür.) Er. - Sınır beyi. |
UÇBEYİ |
(Tür.) Er. - Selçuklu ve Osmanlılar'da sınırlardaki askeri güçlerin kumandanlarına verilen ad. |
UÇHAN |
(Tür.) Er. - Sınır şehir hanı. |
UÇKAN |
(Tür.) Er. - Deli dolu, havai, toy. |
UÇKUN |
(Tür.) 1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UÇMA |
(Tür.) Er. 1. Dağın karlarla örtülmüş dik yamacı. |
UÇMAN |
(Tür.) Er. - Uçan uçucu. |
UÇUK |
(Tür.) Er. 1. Uçmuş, soluk renk. 2. Çökmüş yer, toprak. 3. İyi. 4. Sivri dağ tepesi. |
UÇUR |
(Tür.) Er. 1. Vakit, an, fırsat. 2. Mevsim. |
Ufki |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ufka ait, ufukla ilgili. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UFKİ |
(Ar.) Er. - Ufka ait, ufukla ilgili. |
UFUK |
(Ar.) 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü. 3. Çevre, dolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UFUKTAN |
(a.t.i.) Er. - Sabah aydınlığının ufukla birleştiği nokta. |
UĞAN |
(Tür.) - Yüce, yüksek, güçlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞANBİKE |
(Tür.) Ka. - Uğan bike. |
UĞRAŞ |
(Tür.) - Güçlük ve kötülükle uğraşma, mücadele. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞUR |
(Tür.) 1. İyilik, şans, talih, baht. Fırsat, tesadüf. 2. Kimi olaylarda görülen ve insana iyilik getirdiğine inanılan iyilik kaynağı. - İslam'da bu tür düşüncelere itibar edilmez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞURAL |
(Tür.) Er. - Uğur - al. |
UĞURALP |
(Tür.) Er. - Hayırlı yiğit. |
UĞURATA |
(Tür.) Er. - Hayırlı ata. |
UĞURAY |
(Tür.) - Uğurlu ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞURCAN |
(Tür.) - İyilikçi ve candan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞUREL |
(Tür.) Er. - Eli uğurlu olan. |
UĞURHAN |
(Tür.) Er. - Hayırlı lider. |
UĞURLU |
(Tür.) - Uğurlu olan, iyilik getirdiğine inanılan, kutsal kutlu. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞURLUBAY |
(Tür.) Er. - Uğurlu -bay. |
UĞURLUBEY |
(Tür.) Er. - Uğurlu -bey. |
UĞURSAL |
(Tür.) Er. - Uğurla ilgili, uğurlu. |
UĞURSAN |
(Tür.) - Uğuruyla tanınmış olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞURSAY |
(Tür.) Er. - Uğur say. |
UĞURSEL |
(Tür.) - Uğur sel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞURSOY |
(Tür.) - Uğurlu soydan gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞURTAN |
(Tür.) Er. - Uğur tan. |
UĞURTAY |
(Tür.) Er. - Uğurlu genç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞUŞ |
(Tür.) 1. Anlayış, zeka, bekleyiş. 2. Benzeyiş. 3. Soy, kabile, soysop. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UĞUZ |
(Tür.) Er. - Kutsal, mübarek. Saf, temiz. |
UHRA |
(Ar.) - Başka, diğer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
Ukab |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Karakuş, kartal, tavşancıl kuşu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UKAB |
(Ar.) Er. 1. Karakuş, kartal, tavşancıl kuşu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı. |
Ukbe |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Ashabın meşhurlarından Ukbe b. Nafı. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UKBE |
(Ar.) Er. - Ashabın meşhurlarından |
Ukde |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Düğüm. Zor, karışık, iş. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UKDE |
(Ar.) Er. 1. Düğüm. Zor, karışık, iş. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu. |
Ukhuvan |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Papatya. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı. |
UKHUVAN |
(Ar.) Ka. - Papatya. |
Uknum |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UKNUM |
(Ar.) Er. 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri. |
Ukul |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Akıl, us. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UKUL |
(Ar.)Er. - Akıl, us. |
UKUŞ |
(Tür.) Er. - (bkz. Uğuş). |
ULA |
(Ar.) 1. Birinci. 2. Şan ve şeref sahibi kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
ULAÇ |
(Tür.) Er. - Bağlayan, bağlayıcı. Sınır. |
ULAÇHAN |
(Tür.) Er. - Sınır hanı. |
ULAĞ |
(Tür.) Er. - Ulak. |
ULAŞ |
(Tür.) - Amacına eriş, isteğine kavuş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
ULU |
(Tür.) Er. 1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin, saygın. |
ULUALP |
(Tür.) Er. - Çok erdemli, yüce yiğit. |
ULUANT |
(Tür.) Er. - Kutsal, büyük yemin. |
ULUBAŞ |
(Tür.) Er. - Yüce, saygın kimse. |
ULUBAY |
(Tür.) Er. - Yüce, saygın, erdemli kişi. |
ULUBEK |
(Tür.) Er. - Saygınlığı olan bey. |
ULUBERK |
(Tür.) Er. - Saygın kişilikli yiğit.. |
ULUCAN |
(Tür.) Er. - Erdemli, saygın, yüce kişi. |
ULUÇ |
(Tür.) Er. 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç (Kılıç) Ali Paşa'nın adı. |
ULUÇAĞ |
(Tür.) Er. - Hayırlı, uğurlu dönem. |
ULUÇAM |
(Tür.) Er. - Ulu - çam. |
ULUÇKAN |
(Tür.) Er. - Uluç - kan. |
ULUDAĞ |
(Tür.) Er. - Çok büyük, yüce dağ. |
ULUDOĞAN |
(Tür.) Er. - Doğuştan yüce, uğurlu kimse. |
ULUER |
(Tür.) Er. - Saygın, uğurlu, yüce kimse. |
ULUERKAN |
(Tür.) Er. - Saygın, yüce, soylu kimse. |
ULUĞ |
(Tür.) Er. - Ulu, büyük, saygın. |
ULUHAN |
(Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar. |
ULUKAAN |
(Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar. |
ULUKAN |
(Tür.) Er. - Soylu yüce kandan gelen. |
ULUKUT |
(Tür.) Er. - Çok uğurlu, kutlu kimse. |
ULUM |
(Tür.) - Ululuk, haşmet, büyük gösteriş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
ULUMAN |
(Tür.) Er. - Ulu, yüksek, saygın kimse. |
ULUMERİÇ |
(Tür.) Er. - Ulu meriç. |
ULUN |
(Tür.) 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
ULUNAY |
(Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
ULUÖZ |
(Tür.) Er. - Özü yüce, saygın kimse. |
ULUS |
(Tür.) 1. Millet, halk, insan topluluğu. 2. Göçebe. 3. Oba, aşiret, kavim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
ULUSAN |
(Tür.) Er. - Adı yüce tanınmış kimse. |
ULUSAN |
(Tür.) Er. - Yüce şanlı kimse. |
ULUSOY |
(Tür.) Er. - Ulu, yüce, soylu. |
ULUSU |
(Tür.) Er. - Yüce, kutlu su. |
ULUŞAHİN |
(Tür.) Er. - Ulu şahin. |
ULUTAN |
(Tür.) Er. - Ulu tan. |
ULUTAŞ |
(Tür.) Er. - Ulu taş. |
ULUTAY |
(Tür.) Er. - Ulu tay. |
ULUTEKİN |
(Tür.) Er. - Yüksek şahsiyetli ve sakin kişilikli. |
Ulvi |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
ULVİ |
(Ar.) Er. - Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen. |
Ulviye |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Ulvi). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı. |
ULVİYE |
(Ar.) Ka. - (bkz. Ulvi). |
UMA |
(Tür.) Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuk, misafir. |
UMAN |
(Tür.) Er. - Umudu olan, bekleyen, umutlu. |
UMAR |
(Tür.) - Çare, çıkar yol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UMAY |
(Tür.) 1. Orhun yazıtlarında geçen, çocukları ve hayvanları koruduğuna inanılan Tanrıça. 2. Devlet kuşu. - İsim olarak kullanılmaz. |
UMMAN |
(Ar.) - Ulu, büyük, engin deniz, okyanus. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UMRAN |
(Ar.) 1. Bayındırlık, ma-murluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UMUR |
(Tür.) - Görgü, bilgi, deneyim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UMURAL |
(Tür.) Er. - Görgü, bilgi, deneyim kazan. |
UMURALP |
(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, yiğit. |
UMURBAY |
(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, saygın kişi. |
UMURBEY |
(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, kişi. |
UMUT |
(Tür.) - Ummaktan doğan, güven duygusu, ümit. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UNAN |
(Tür.) 1. Sadakat, bağlılık. 2. Hak. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UNAT |
(Tür.) - Doğru yolu tutan. Akıllı. Ergin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UNGAN |
(Tür.) Er. 1. Onmuş kişi, mutlu. 2. Yürekli, yiğit kişi. |
UNSUR |
(Ar.). - Öğe, ilke, eleman. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
URAL |
(Tür.) Er. - Hazar denizine dökülen, ırmak ve sıradağ. |
URALP |
(Tür.) Er. - Kentli yiğit. |
URALTAN |
(Tür.) Er. - Ur - altan. |
URALTAY |
(Tür.) Er. - Ur - altay. |
URAM |
(Tür.) Er. - Büyük, geniş yol. |
URAN |
(Tür.) - Yetenekli, usta, becerikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
URANDU |
(Tür.) Er. 1. Seçkin, seçilmiş. 2. Hayırlı. |
URANGU |
(Tür.) Er. - Savaşçı, savaşkan. |
URAZ |
(Tür.) Er. - Şans, talih. |
Uraza |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Hediye, armağan. 2. Konuğa çıkarılan yiyecek. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
URAZA |
(Ar.)Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuğa çıkarılan yiyecek. |
URGUN |
(Tür.) Er. 1. Vurulan, vurulmuş. Vurgun, aşık. 2. Gizli. |
URHAN |
(Tür.) Er. - Yüksek rütbeli han. |
URKAN |
(Tür.) Er. 1. Kale hendeği. 2. Şehir, kent. 3. Yüksek ve korunaklı yer. |
URLUK |
(Tür.) Er. - Aile, soy sop. Tohum. |
URUÇ |
(Ar.) - Yukarı çıkma, yükselme, ağma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
URUK |
(Tür.) Er. 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kuşak, soy. |
URUZ |
(Tür.) Er. - Hedef, amaç, gaye. |
URVE |
(Tür.) - Kulp, sağlam. Urvetü'l-Vuska, sağlam kulp. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Sahabe adlarındandır |
URZA |
(Ar.) - Hedef, amaç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
USAL |
(Tür.) Er. 1. Gamsız, kedersiz, keyfine düşkün. 2. Önemsiz. |
USALAN |
(Tür.) Er. - Akıl alan, akıllı. |
USALP |
(Tür.) Er. - Akıllı yiğit. |
USARE |
(Tür.) Ka. - Özsu. |
USBAY |
(Tür.) Er. - Akıllı, saygın kişi. |
USBERK |
(Tür.) Er. - Şimşek gibi parlak akıllı kimse. |
USBEY |
(Tür.) Er. - Akıllı kişi. |
USER |
(Tür.) Er. - Akıllı kişi. |
USHAN |
(Tür.) Er. - Akıllı hükümdar. |
USKAN |
(Tür.) Er. - Akıllı soydan gelen. |
USLU |
(Tür.) - Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
USLUER |
(Tür.) Er. - Akıllı, olgun kişi. |
USMAN |
(Tür.) Er. - Akıllı, zeki kimse. |
USUM |
(Tür.) Er. - Akıllı. |
USUN |
(Tür.) - Hüzün. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
USUNBİKE |
(Tür.) Ka. - Hüzünlü hanım. |
UTARİD |
(Ar.) - Merkür. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. |
Utbe |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Meşhur sahabelerden bazılarının ismi. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UTBE |
(Ar.) Er. - Meşhur sahabelerden bazılarının ismi. |
UTKAN |
(Tür.) Er. 1. Zafer kazanmış, muzaffer. 2. Şerefli, onurlu soydan gelen. |
UTKU |
(Tür.) - Birçok emek ve tehlikelerden sonra ulaşılan, mutlu sonuç, zafer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UTMAN |
(Tür.) Er. - Şerefli, edepli, terbiyeli kimse. |
UYAR |
(Tür.) Er. 1. Uygun yerinde. 2. Boyun eğen, uysal, nazik kimse. |
UYARALP |
(Tür.) Er. - Uysal, nazik yiğit. |
UYAREL |
(Tür.) Er. - Uyar el. |
UYGAN |
(Tür.) Er. - Uyumlu, uyan. |
UYGAR |
(Tür.) - Kültürlü, eğilimli, görgülü, medeni. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UYGU |
(Tür.) - Uyum, uygunluk. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UYGUN |
(Tür.) 1. Yakışır, yaraşır, elverişli, yararlı. 2. Oranlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UYGUNEL |
(Tür.) Er. - Uygun el. |
UYGUNER |
(Tür.) Er. - Uygun uyumlu, olumlu. |
UYGUR |
(Tür.) 1. Orta Asya'da büyük devlet ve uygarlık kurmuş, yazılı anıtlarla sanat yapıtları bırakmış olan bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UYGURALP |
(Tür.) Er. - Uygar yiğit. Uygur'a mensup kişi. |
UYSAL |
(Tür.) - Yumuşak başlı, uyumlu, boyun eğen. Terbiyeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UYUN |
(Ar.) - Gözler. Pınarlar, kaynaklar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UZ |
(Tür.) 1. İyi, güzel. Uygun, doğru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akıllı, anlayışlı. 4. Yakın, içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UZALP |
(Tür.) Er. - İyi, temiz, akıllı, anlayışlı yiğit. |
UZAY |
(Tür.) - Bütün varlıkların içinde bulunduğu sonsuz boşluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UZBAY |
(Tür.) Er. - İyi, becerikli, temiz, akıllı ve saygın kişi. |
UZCAN |
(Tür.) Er. - Uysal, uyumlu, iyi insan. |
UZEL |
(Tür.) - Usta, becerikli kişi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UZER |
(Tür.) Er. - Becerikli, akıllı kişi. |
Uzeyle |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bir harabe ismi. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı. |
UZGÖREN |
(Tür.) Er. - Gerçeği önceden görebilen. |
UZHAN |
(Tür.) Er. - Ülke ve halkına faydalı olan. |
UZKAN |
(Tür.) Er. - Erdemli soydan gelen. |
Uzlet |
ANLAMI-AÇIKLAMASI: Bir kenara çekilip toplum yaşayışından ayrı kalma. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı. |
UZLET |
(Ar.) Er. - Bir kenara çekilip toplum yaşayışından ayrı kalma. |
UZMA |
(Ar.) - Büyük, en büyük. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UZMAN |
(Tür.) - Belli bir iş ya da konuda bilgi, görüş ve becerisi olan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. |
UZSAN |
(Tür.) Er. - Becerisi ve diğer iyi nitelikleriyle tanınan. |
UZSOY |
(Tür.) Er. - İyi nitelikli soydan gelen. |
UZTAN |
(Tür.) Er. - Uz - tan. |
UZTAŞ |
(Tür.) Er. - Uz - taş. |
UZTAV |
(Tür.) Er. - Uz - tav. |
UZTAY |
(Tür.) Er. - Uz - tay. |
UZTEKİN |
(Tür.) Er. - Uz - tekin. |