Übab

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Şiddetli, taşkın sel suyu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜBAB

(Ar.) Er. - Şiddetli, taşkın sel suyu.

Übabe

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Übab). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜBABE

(Ar.) Ka. - (bkz. Übab).

Übey

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Sahabedendir. Übey b. Ka'b. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜBEY

(Ar.) Er. - Sahabedendir. Übey b. Ka'b.

Übeyd

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Köle, kölecik, kul.Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜBEYD

(Ar.) Er. Köle, kölecik, kul.- Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

Übeyde

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Übeyd). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜBEYDE

(Ar.) Ka. - (bkz. Übeyd).

Übeydullah

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Allah'ın kulu. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜBEYDULLAH

(Ar.) Er. - Allah'ın kulu.

Übhet

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Büyüklük, ululuk. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜBHET

(Ar.) Er. - Büyüklük, ululuk.

ÜÇEL

(Tür.) 1. Yüce, yüksek. 2. Arka. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜÇER

(Tür.) Er. - Üç er.

ÜÇGÜL

(Tür.) Ka. 1. Yaban yoncası. 2. Üç gül.

ÜÇOK

(Tür.) Er. - Oğuz destanına göre sol kolda bulunan 12 Oğuz boyuna verilen ad.

Üftade

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Düşmüş, düşkün > Kökeni: Farsça

ÜFTADE

(Fars.) Ka. 1. Düşmüş, düşkün. 2. Aşık.

Üftadegi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Düşkünlük > Kökeni: Farsça

ÜFTADEGİ

(Fars.) Er. - Düşkünlük.

ÜGE

(Tür.) - Ünlü, şöhretli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜKE

(Tür.) - Onur, şeref. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Üksüm

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Çayırı, çimeni çok güzel bahçe. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜKSÜM

(Ar.) Ka. - Çayırı, çimeni çok güzel bahçe.

ÜLEZ

(Tür.) 1. Batmakta olan güneş. 2. Salgın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLFER

(Ar.) - Büyük su, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLFET

(Ar.) 1. Alışma, kaynaşma. 2. Görüşme, konuşma. 3. Dostluk, arkadaşlık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLGEN

(Tür.) 1. Yüce, yüksek, ulu. 2. İyilik tanrısına verilen ad. - İsim olarak kullanılmaz.

ÜLGENALP

(Tür.) Er. 1. Yüce, ulu, yiğit. 2. Ülgen - alp.

ÜLGENER

(Tür.) Er. Yüce, ulu kimse. - Ülgen - er.

ÜLGER

(Tür.) - Kumaş vb. şeylerdeki ince tüy. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLGÜ

(Tür.) Er. 1. Yakışıklı kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır.

ÜLKE

(Tür.) 1. Bir devletin egemenliği altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKEM

(Tür.) Yurdum, vatanım. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKEN

(Tür.) - Senin yurdun, senin vatanın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKENUR

(Tür.) - Yurdunu aydınlatan ışık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKER

(Tür.) - Boğa burcunda yedi yıldızdan biri. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKÜ

(Tür.) - Amaç edinilen, ulaşılmak istenilen şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKÜMEN

(Tür.) Er. - Ülküsü olan. bir ülküye bağlı olan kimse.

ÜLKÜSEL

(Tür.) - Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLMEN

(Tür.) Er. - Denizci, deniz adamı.

Ümera

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Beyler, emirler. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜMERA

(Ar.) Er. - Beyler, emirler.

ÜMİT

(Fars.) - (bkz. Umut). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜMMET

(Ar.) - Bir peygambere inananların hepsi. İslam dinine bağlı olanların hepsine verilen ad.

Ümmiye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Anneye ait, anneyle ilgili. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜMMİYE

(Ar.) Ka. - Anneye ait, anneyle ilgili.

Ümmühan

ANLAMI-AÇIKLAMASI: – Hükümdar anası. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜMMÜHAN

(Ar.) Ka. – Hükümdar anası.

Ümniye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜMNİYE

(Ar.) Ka. 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet.

ÜMRAN

(Tür.) - (bkz. Ümran). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNAL

(Tür.) 1. Adın duyulsun, tanın, ün kazan. 2. Ün al. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNALAN

(Tür.) Er. - Adı duyulmuş, ün kazanmış.

ÜNALDI

(Tür.) Er. - Ün aldı.

ÜNALMIŞ

(Tür.) Er. - Ün ve şan kazanmış.

ÜNALP

(Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü, yiğit.

ÜNAN

(Ar.) - İnleme, nalan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNAY

(Tür.) - Ay gibi tanınmış, ünü parlak, şöhretli.

ÜNEK

(Tür.) Er. 1. Kahraman, yiğit. 2. Ünlü tanınmış.

ÜNER

(Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü yiğit.

ÜNGÖRMÜŞ

(Tür.) Er. - Ün görmüş.

ÜNGÜN

(Tür.) Er. - Ün gün.

ÜNGÜR

(Tür.) Er. - Mağara.

ÜNKAN

(Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen, soylu kan.

ÜNLEM

(Tür.) - Ses, seda, çağrı. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNLÜ

(Tür.) - Tanınmış, adı duyulmuş şöhretli, şanlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNLÜER

(Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü kimse.

ÜNLÜOL

(Tür.) Er.- Adın duyulsun, ün kazan.

ÜNLÜSOY

(Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen.

Ünsa

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Kadın, kız, nisa. > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜNSA

(Ar.) Ka. - Kadın, kız, nisa.

ÜNSAÇ

(Tür.) Adın duyulsun, ünlen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSAL

(Tür.) - Adın duyulsun. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSAN

(Tür.) - (bkz. Ünsal). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEV

(Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVEN

(Tür.) - Ün seven. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVER

(Tür.) - Ün sever. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVİN

(Tür.) - Ün sevin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

Ünsi

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜNSİ

(Ar.) Er. 1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost.

Ünsiyye

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Ünsi). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜNSİYYE

(Ar.) Ka. - (bkz. Ünsi).

ÜNÜVAR

(Tür.) 1. Ünü var. 2. Ünlü tanınmış. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNVER

(Tür.) - Ünlen, tanınmış ol, insan ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNVERDİ

(Tür.) Er. - Ün verdi. -(bkz. Ünver).

ÜNVEREN

(Tür.) Er. - Ün veren.

Ünzil

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Gönderilmiş, indirilmiş, inzal olunmuş. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜNZİL

(Ar.) Er. - Gönderilmiş, indirilmiş, inzal olunmuş.

Ünzile

ANLAMI-AÇIKLAMASI: (bkz. Ünzil). > Kökeni: Arapça, Türü: Kadın adı.

ÜNZİLE

(Ar.) Ka. - (bkz. Ünzil).

ÜRMEGÜL

(Tür.) Ka. - Sarmaşık.

ÜRÜN

(Tür.) 1. Üretilen, yararlı şey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser. 3. Sık orman. 4. Çokluk, bolluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜRÜNAY

(Tür.) Ka. - Ürün ay.

ÜRÜNDÜ

(Tür.) Er. - Seçilmiş, seçkin.

ÜRÜNDÜBAY

(Tür.) Er. - (bkz. Üründü).

ÜSGEN

(Tür.) Er. 1. Yüksek. 2. Gelişmiş.

Üstam

ANLAMI-AÇIKLAMASI: 1. Altın veya gümüşten yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜSTAM

(Ar.) Er. 1. Altın veya gümüşten yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir.

ÜSTAY

(Tür.) Er. - Ay gibi yüksek yüce.

ÜSTEK

(Tür.) Er. - Yüksek, yüce.

ÜSTEL

(Tür.) Er. - (bkz. Üstek).

ÜSTER

(Tür.) Er. - Çok değerli kimse.

ÜSTÜN

(Tür.) 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜSTÜNBAY

(Tür.) Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin, başarılı kimse.

ÜSTÜNDAĞ

(Tür.) Er. - Üstün dağ.

ÜSTÜNER

(Tür.) Er. - Üsten - er.

Üveys

ANLAMI-AÇIKLAMASI: İsteyen, arzu eden. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜVEYS

(Ar.) Er. - İsteyen, arzu eden.

ÜZER

(Tür.) Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can sıkıcı, üzücü.

Üzeyir

ANLAMI-AÇIKLAMASI: Kur'an-ı Kerim'de adı geçen, peygamber olup olmadığı konusunda ihtilaflı görüşler bulunan kişi. Tevbe suresi 30. ayette ismi geçer. > Kökeni: Arapça, Türü: Erkek adı.

ÜZEYİR

(Ar.) Er. - Kur'an-ı Kerim'de adı geçen, peygamber olup ol¬madığı konusunda ihtilaflı görüşler bulunan kişi. Tevbe suresi 30. ayette ismi geçer.

ÜZÜM

(Tür.) Ka. - Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan meyvesi.